| اول قرنتيان 13:4 |
| محبت بردبار و مهربان است؛ محبت حسد نمی‌برد؛ محبت فخر نمی‌فروشد و کبر و غرور ندارد. |
|
| غلاطيان ۵:۲۶ |
| خودپسند نباشیم و از به خشم آوردن یکدیگر و حسادت نسبت به هم دست بداریم. |
|
| يعقوب ۳:۱۴-۱۶ |
| [۱۴] امّا اگر در دل خود حسدِ تلخ و جاه‌طلبی دارید، به خود مبالید و خلاف حقیقت سخن مگویید.[۱۵] چنین حکمتی از بالا نازل نمی‌شود، بلکه زمینی و نفسانی و شیطانی است.[۱۶] زیرا هر جا حسد و جاه‌طلبی باشد، در آنجا آشوب و هر گونه کردار زشت نیز خواهد بود. |
|
| روميان ۱:۲۹ |
| ایشان از هر گونه نادرستی، شرارت، طمع و خباثت آکنده‌اند. مملو از حسد، قتل، جدال، فریب و بدخواهی‌اند. شایعه‌ساز، |
|
| اول پترس ۲:۱ |
| پس هر نوع کینه، و هر گونه مکر و ریا و حسد، و هر قِسم بدگویی را از خود برانید |
|
| غلاطيان ۵:۱۹-۲۱ |
| [۱۹] اعمال نَفْس روشن است: بی‌عفتی، ناپاکی، و هرزگی؛[۲۰] بت‌پرستی و جادوگری؛ دشمنی، ستیزه‌جویی، رشک، خشم؛ جاه‌طلبی، نفاق، دسته‌بندی،[۲۱] حسد؛ مستی، عیاشی و مانند اینها. چنانکه پیشتر به شما هشدار دادم، باز می‌گویم که کنندگان چنین کارها پادشاهی خدا را به میراث نخواهند برد. |
|
| تايتوس ۳:۳ |
| ما نیز زمانی نادان و نافرمانبردار بودیم و گمراه و بندۀ همه گونه امیال و لذتها؛ و در کین و حسد روزگار می‌گذراندیم. منفور بودیم و متنفر از یکدیگر. |
|
| اول تيموتيوس ۶:۴ |
| مستِ غرور شده است و هیچ نمی‌فهمد. چنین کس عطشی بیمارگونه به جرّ و بحث و مجادله بر سر کلمات دارد، که از آن حسد و نزاع و ناسزاگویی و بدگمانی برمی‌خیزد |
|
| يعقوب ۳:۱۴-۱۶ |
| [۱۴] امّا اگر در دل خود حسدِ تلخ و جاه‌طلبی دارید، به خود مبالید و خلاف حقیقت سخن مگویید.[۱۵] چنین حکمتی از بالا نازل نمی‌شود، بلکه زمینی و نفسانی و شیطانی است.[۱۶] زیرا هر جا حسد و جاه‌طلبی باشد، در آنجا آشوب و هر گونه کردار زشت نیز خواهد بود. |
|
| اول پترس ۲:۱-۲ |
| [۱] پس هر نوع کینه، و هر گونه مکر و ریا و حسد، و هر قِسم بدگویی را از خود برانید[۲] و همچون نوزادگان، مشتاق شیر خالصِ روحانی باشید تا به مدد آن برای نجات نمو کنید، |
|
| فيليپيان ۱:۱۵ |
| امّا بعضی از حسد و حس رقابت مسیح را وعظ می‌کنند، حال آنکه بعضی دیگر با حسن‌نیّت. |
|
| اول تيموتيوس ۶:۴-۵ |
| [۴] مستِ غرور شده است و هیچ نمی‌فهمد. چنین کس عطشی بیمارگونه به جرّ و بحث و مجادله بر سر کلمات دارد، که از آن حسد و نزاع و ناسزاگویی و بدگمانی برمی‌خیزد[۵] و موجب کشمکش دائمی میان افرادی می‌شود که فکرشان فاسد شده است و از حقیقت منحرف گشته، گمان می‌کنند دینداری وسیله‌ای است برای سودجویی. |
|
| روميان ۱:۲۸-۳۲ |
| [۲۸] و همان‌گونه که برای آنان شناخت خدا ارزشی نداشت، خدا نیز آنان را به ذهنی فرومایه واگذاشت تا مرتکب اعمال ناشایست شوند.[۲۹] ایشان از هر گونه نادرستی، شرارت، طمع و خباثت آکنده‌اند. مملو از حسد، قتل، جدال، فریب و بدخواهی‌اند. شایعه‌ساز،[۳۰] تهمت‌زن، متنفر از خدا، گستاخ، متکبر و خودستایند. برای انجام اعمال شریرانه، راههایی نو ابداع می‌کنند. نافرمان به والدین،[۳۱] بی‌فهم، بی‌وفا، بی‌عاطفه و بی‌رحمند.[۳۲] هرچند از حکم عادلانۀ خدا آگاهند که مکافات مرتکبانِ چنین اعمالی مرگ است، نه تنها خودْ آنها را انجام می‌دهند، بلکه کسانی را نیز که مرتکب آنها می‌شوند، تأیید می‌کنند. |
|
| غلاطيان 5:19-26 |
| [19] اعمال نَفْس روشن است: بی‌عفتی، ناپاکی، و هرزگی؛[20] بت‌پرستی و جادوگری؛ دشمنی، ستیزه‌جویی، رشک، خشم؛ جاه‌طلبی، نفاق، دسته‌بندی،[21] حسد؛ مستی، عیاشی و مانند اینها. چنانکه پیشتر به شما هشدار دادم، باز می‌گویم که کنندگان چنین کارها پادشاهی خدا را به میراث نخواهند برد.[22] امّا ثمرۀ روح، محبت، شادی، آرامش، صبر، مهربانی، نیکویی، وفاداری،[23] فروتنی و خویشتنداری است. هیچ شریعتی مخالف اینها نیست.[24] آنان که به مسیحْ عیسی تعلّق دارند، نَفْس را با همۀ هوسها و تمایلاتش بر صلیب کشیده‌اند.[25] اگر به روح زیست می‌کنیم، به روح نیز رفتار کنیم.[26] خودپسند نباشیم و از به خشم آوردن یکدیگر و حسادت نسبت به هم دست بداریم. |
|
| يعقوب 3:14-15 |
| [14] امّا اگر در دل خود حسدِ تلخ و جاه‌طلبی دارید، به خود مبالید و خلاف حقیقت سخن مگویید.[15] چنین حکمتی از بالا نازل نمی‌شود، بلکه زمینی و نفسانی و شیطانی است. |
|
| امثال ۱۴:۳۰ |
| دلِ آرام به بدن حیات می‌بخشد، اما حسادت، استخوانها را می‌پوساند. |
|
| ايوب ۵:۲ |
| براستی که خشم، احمق را می‌کُشد، و حسد، ساده‌لوح را از پا درمی‌آورد. |
|
| جامعه ۴:۴ |
| آنگاه دیدم همۀ تلاشها و همۀ موفقیتها از سَرِ رَشک به همسایه برمی‌خیزد. پس این نیز بطالت است و در پیِ باد دویدن. |
|
| امثال 3:31 |
| بر مرد خشونتکار حسد مبر و هیچ‌یک از راههایش را برمگزین. |
|
| امثال ۲۳:۱۷ |
| دلت بر گنهکاران حسد مبَرد، بلکه همۀ روز برای ترس خداوند غیور باش. |
|
| امثال ۲۴:۱ |
| بر مردانِ شریر حسد مبر، و مشتاق همنشینی با آنها مباش؛ |
|
| ايوب ۵:۲-۳ |
| [۲] براستی که خشم، احمق را می‌کُشد، و حسد، ساده‌لوح را از پا درمی‌آورد.[۳] احمق را دیدم که ریشه می‌گرفت، اما به ناگاه مسکنِ او لعن شد. |
|
| امثال ۲۷:۴ |
| خشم، خانمان‌سوز است و غضب، سیل‌آسا، اما کیست که در برابر حسد تاب آورد؟ |
|
| اول قرنتيان ۳:۳ |
| چرا که هنوز نفسانی هستید. وقتی در میان شما حسد و جدال هست، آیا نشان آن نیست که نفسانی هستید و مانند انسانهای معمولی رفتار می‌کنید؟ |
|
| روميان ۱۳:۱۳ |
| بیایید آن‌گونه رفتار کنیم که شایستۀ کسانی است که در روشناییِ روز به سر می‌برند. پس اوقات خود را در بز‌مها و میگساری و هرزگی و عیاشی و جدال و حسد سپری نکنیم، |
|
| متی ۲۷:۱۸ |
| این را از آن رو گفت که می‌دانست عیسی را از حسد به او تسلیم کرده‌اند. |
|
| اعمال رسولان ۱۳:۴۵ |
| امّا یهودیان چون ازدحام مردم را دیدند، از حسد پر شدند و با بی‌حرمتی به مخالفت با سخنان پولس برخاستند. |
|
| مزامير ۳۷:۱ |
| مزمور داوود. به سبب بدکاران خویشتن را مکدّر مساز، و بر ستمکاران حسد مبر؛ |
|
| اعمال رسولان ۷:۹ |
| «امّا پاتْریارْکها از حسد، یوسف را به مصر فروختند. ولی خدا با او بود |
|
| مرقس ۱۵:۱۰ |
| این را از آن رو گفت که دریافته بود سران کاهنان عیسی را از سَرِ رشک به او تسلیم کرده‌اند. |
|
| اعمال رسولان ۱۷:۵ |
| امّا یهودیان حسد ورزیدند و تنی‌چند از اوباش را از بازار گرد آورده، دسته‌ای به راه انداختند و در شهر بلوا به پا کردند. ایشان در جستجوی پولس و سیلاس به خانۀ یاسون هجوم بردند تا آنان را به میان جماعت بیرون آورند. |
|
| يعقوب ۴:۵ |
| آیا گمان می‌برید کتاب بیهوده گفته است: «روحی که خدا در ما ساکن کرده، تا به حدِ حسادت مشتاق ماست؟» |
|
| پيدايش ۲۶:۱۴ |
| او گله و رمه و خادمانِ بسیار داشت چندان که فلسطینیان به او حسادت ورزیدند. |
|
| يوحنا ۸:۳۲ |
| و حقیقت را خواهید شناخت، و حقیقت شما را آزاد خواهد کرد.» |
|
| مزامير ۷۳:۳ |
| زیرا بر فخرفروشان حسد بردم، آنگاه که رفاه شریران را دیدم. |
|
| اشعيا ۲۶:۱۱ |
| خداوندا، دست تو افراشته است اما آنان نمی‌بینند! بگذار غیرت تو را برای قومت ببینند و سرافکنده شوند؛ بگذار آتشی که برای دشمنان تو است، ایشان را فرو بلعد. |
|
| حزقيال ۳۵:۱۱ |
| پس خداوندگارْ یهوه می‌گوید، به حیات خودم قسم که موافق خشم و حسدی که به سبب نفرتِ خویش از ایشان نشان دادی، با تو عمل خواهم کرد. و آنگاه که تو را داوری کنم، خود را در میان ایشان خواهم شناسانید. |
|
| سفر خروج ۲۰:۱۷ |
| «به خانۀ همسایه‌ات طمع مورز. به زن همسایه‌ات، یا غلام و کنیزش، یا گاو و الاغش، یا هیچ چیز دیگر او، طمع مدار.» |
|
| اول تيموتيوس ۳:۱۵ |
| تا اگر تأخیری شد، بدانی که در خانۀ خدا که کلیسای خدای زنده و ستون و بنیان حقیقت است، چگونه باید رفتار کرد. |
|
| استر ۵:۱۳ |
| اما تا زمانی که می‌بینم مُردِخای یهودی بر دروازۀ پادشاه نشسته است، اینها همه در نظرم هیچ است.» |
|
| غلاطيان ۵:۱ |
| مسیح ما را آزاد کرد تا آزاد باشیم. پس استوار بایستید و خود را بار دیگر گرفتار یوغ بندگی مسازید. |
|
| يهودا ۱:۲۴ |
| بر او که قادر است شما را از لغزش محفوظ نگاه دارد و در حضور پرجلال خویش بی‌عیب و آکنده از شادی عظیم حاضر سازد، |
|
| مزامير ۷۳:۱۷-۲۰ |
| [۱۷] تا آنکه به قُدس خدا داخل شدم؛ آنگاه سرانجامِ ایشان را دریافتم.[۱۸] براستی که ایشان را در جاهای لغزنده قرار می‌دهی؛ و به تباهیشان فرو می‌افکنی.[۱۹] چه به ناگاه هلاک گشته‌اند! و از وحشت، به تمامی نیست گردیده‌اند![۲۰] همچون رؤیای شب، آنگاه که آدمی چشم گشاید، آن هنگام که تو برخیزی، خداوندگارا، ایشان را چون اوهام، ناچیز خواهی شمرد. |
|
| پيدايش ۳۱:۱ |
| و اما یعقوب شنید که پسران لابان می‌گفتند: «یعقوب همۀ دارایی پدر ما را گرفته و از اموال پدرمان همۀ این توانگری را به هم رسانیده است.» |
|
| اعداد ۱۶:۳ |
| آنان نزد موسی و هارون گرد آمده، بدیشان گفتند: «شما از حد خود پا فراتر می‌گذارید. زیرا همۀ جماعت، یعنی هر یک از ایشان، مقدسند و خداوند در میان ایشان است. پس چرا خود را بر جماعت خداوند برمی‌افرازید؟» |
|
| مزامير ۱۰۶:۱۶ |
| در اردوگاه بر موسی حسد بردند، و بر هارون، مقدس خداوند. |
|
| Persian (NMV) 2014 |
| The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries |