|
|
| اول تيموتيوس ۵:۸ |
| اگر کسی در پی تأمین معاش خویشان و بخصوص خانوادۀ خود نباشد، منکر ایمان است و پست‌تر از بی‌ایمان. |
|
| دوم قرنتيان ۴:۱۶ |
| پس دلسرد نمی‌شویم. هرچند انسانِ ظاهری ما فرسوده می‌شود، انسان باطنی روز‌به‌روز تازه‌تر می‌گردد. |
|
| تثنييه ۳۲:۷ |
| روزگاران کهن را به یاد آرید و به سالهای نسلهای متمادی بیندیشید. از پدر خود بپرسید تا آگاهتان سازد، و از مشایخ خویش، تا شما را بازگویند. |
|
| تثنييه ۳۴:۷ |
| موسی به هنگام وفات، یکصد و بیست سال داشت؛ نه چشمانش تار و نه نیرویش کم شده بود. |
|
| جامعه ۷:۱۰ |
| مگو: «چرا روزهای گذشته بهتر از این روزها بود؟» زیرا چنین پرسشی از حکمت نیست. |
|
| سفر خروج ۲۰:۱۲ |
| «پدر و مادر خود را گرامی دار تا در سرزمینی که یهوه خدایت به تو می‌بخشد، روزهایت دراز شود. |
|
| پيدايش ۶:۳ |
| و خداوند فرمود: «روح من همیشه در انسان نخواهد ماند، زیرا که او موجودی فانی است: روزهای او صد و بیست سال خواهد بود.» |
|
| پيدايش ۲۵:۸ |
| ابراهیم آخرین نَفَس خود را برکشید و در کمال کهنسالی، پیر و سیر شده، بمُرد و به قوم خویش پیوست. |
|
| اشعيا ۴۰:۲۹ |
| ضعیفان را قوّت می‌بخشد، و ناتوانان را نیروی بیشتر عطا می‌کند. |
|
| اشعيا ۴۶:۴ |
| حتی تا به پیری‌‌تان من اویم، و تا به سپید‌‌مویی‌‌حملتان خواهم کرد. شما را من آفریده‌ام و حملتان نیز خواهم کرد؛ آری، من شما را حمل کرده، رهایی خواهم داد. |
|
| ايوب ۵:۲۶ |
| در کهنسالی به گور خواهی رفت، چون بافۀ گندم که در موسمش برداشت شود. |
|
| ايوب ۱۲:۱۲-۲۰ |
| [۱۲] حکمت نزد پیران است، و فهم در عمر دراز.[۱۳] «حکمت و قدرت نزد خداست؛ مشورت و فهم، از آنِ او.[۱۴] اگر ویران سازد، کسی را یارای بازسازی نیست؛ اگر انسان را در بند نهد، کسی را یارای رهانیدن نیست.[۱۵] اگر آبها را بازدارد، خشک می‌شوند؛ اگر آنها را رها سازد، زمین را به تمامی می‌پوشانند.[۱۶] قدرت و خردمندی نزد وی است، فریب‌خورده و فریب‌کار هر دو تحت اقتدار اویند.[۱۷] مُشیران را به تاراج می‌سپارد، و داوران را دیوانه می‌گردانَد.[۱۸] بندهای پادشاهان را می‌گشاید، و بر کمر ایشان کمربند می‌بندد.[۱۹] کاهنان را به غارت می‌سپارد، و قدرتمندان را سرنگون می‌سازد.[۲۰] مُعتمدان را از سخن گفتن بازمی‌دارد، و قوۀ تشخیص را از مشایخ می‌گیرد. |
|
| ايوب ۳۲:۷ |
| گفتم، ”بگذار روزها سخن بگوید، و کثرت سالها حکمت را بیان دارد.“ |
|
| يوئيل ۲:۲۸ |
| «پس از آن، روح خود را بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت؛ پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، پیرانتان خوابها و جوانانتان رؤیاها خواهند دید. |
|
| لاويان ۱۹:۳۲ |
| «پیش پای ریش‌سفیدان برخیزید، حرمتِ روی پیرمرد را نگاه دارید، و از خدای خود بترسید: من یهوه خدای شما هستم. |
|
| فيلمان ۱:۹ |
| ترجیح می‌دهم بر پایۀ محبت استدعا کنم. پس من، پولسِ پیر، که اکنون نیز زندانی مسیحْ عیسایم، |
|
| مزامير ۷۱:۹ |
| به وقت پیری دورَم میفکن، و چون قوّتم زایل شود، ترکم مکن! |
|
| مزامير ۷۱:۱۸ |
| پس خدایا تا به وقت پیری و سپیدمویی نیز ترکم مکن، تا آنگاه که نسل بعد را از بازوی تو خبر دهم، و آیندگان را از توانایی تو. |
|
| مزامير ۷۳:۲۶ |
| تن و دل من ممکن است زائل شود، اما خداست صخرۀ دلم و نصیبم، تا ابد. |
|
| مزامير ۹۰:۱۰-۱۲ |
| [۱۰] روزهای عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشیم، هشتاد سال. اما مایۀ فخری در آنها جز محنت و اندوه نیست؛ زیرا به‌سرعت می‌گذرند و پرواز می‌کنیم.[۱۱] کیست که از قدرت خشم تو آگاه باشد؟ زیرا خشم تو به عظمت ترسی است که باید از تو داشت.[۱۲] پس ما را بیاموز تا روزهای خود را بشماریم، تا دلی خردمند حاصل کنیم. |
|
| مزامير ۹۱:۱۶ |
| به عمر دراز، او را سیر خواهم کرد و نجات خویش را به او نشان خواهم داد.» |
|
| امثال ۱۷:۶ |
| تاجِ سَرِ پیران، نوادگانند، و شوکت فرزندان، پدران ایشان. |
|
| امثال ۲۰:۲۹ |
| جلال جوانان، قدرت آنان است، شوکت پیران، موی سفیدشان. |
|
| امثال ۲۳:۲۲ |
| به پدرت که از او جان یافتی گوش فرا ده، و مادر خویش را در روز پیری‌اش‌خوار مشمار. |
|
| مزامير ۳۷:۳۵ |
| مردی شریر و ستمگر دیدم، که چون درختِ سرسبزِ بومی قد می‌افراشت، |
|
| اول تواريخ ۲۹:۲۸ |
| داوود در کهنسالی، پس از طول عمر و ثروت و حرمتِ بسیار درگذشت، و پسرش سلیمان به جای او پادشاه شد. |
|
| اول پادشاهان ۳:۱۴ |
| و اگر در طریقهای من سلوک نمایی و فرایض و فرامین مرا به جا آوری، همان‌گونه که پدرت داوود سلوک می‌کرد، آنگاه روزهایت را طویل خواهم ساخت.» |
|
| مزامير ۱۰۳:۵ |
| که جان تو را به چیزهای نیکو سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوانی تو تازه شود. |
|
| تايتوس ۲:۳ |
| به همین‌سان، زنان سالخورده باید شیوۀ زندگی محترمانه‌ای داشته باشند. نباید غیبت‌گو یا بندۀ شراب باشند، بلکه باید آنچه را که نیکوست تعلیم دهند، |
|
| اول تيموتيوس ۵:۱-۲ |
| [۱] مرد سالخورده را توبیخ مکن، بلکه او را همچون پدر خود اندرز ده، و جوانان را همانند برادران خود،[۲] و زنان سالخورده را همچون مادران، و زنان جوانتر را همانند خواهران خویش، در کمال پاکی. |
|
| مزامير ۷۱:۸-۹ |
| [۸] دهان من از ستایش تو آکنده است، و از وصف کبریایی تو، تمامی روز.[۹] به وقت پیری دورَم میفکن، و چون قوّتم زایل شود، ترکم مکن! |
|
| فيليپيان ۳:۲۰-۲۱ |
| [۲۰] حال آنکه ما تَبَعۀ آسمانیم و با اشتیاقِ تمام انتظار می‌کشیم که نجات‌دهنده، یعنی خداوندمان عیسی مسیح، از آنجا ظهور کند.[۲۱] او با نیرویی که وی را قادر می‌سازد تا همه چیز را به فرمان خود درآورد، بدنهای حقیر ما را تبدیل خواهد کرد تا به شکل بدن پرجلال او درآید. |
|
| اشعيا ۴۶:۳-۴ |
| [۳] «ای خاندان یعقوب، به من گوش فرا دهید، و ای تمام باقیماندگان خاندان اسرائیل! ای شما که از رَحِم حمل گشته‌اید، و از بطن، برگرفته شده‌اید.[۴] حتی تا به پیری‌‌تان من اویم، و تا به سپید‌‌مویی‌‌حملتان خواهم کرد. شما را من آفریده‌ام و حملتان نیز خواهم کرد؛ آری، من شما را حمل کرده، رهایی خواهم داد. |
|
| مزامير ۹۲:۱۲-۱۵ |
| [۱۲] پارسا چون درخت خرما خواهد شکفت، و همچون سرو آزاد لبنان نمو خواهد کرد؛[۱۳] آنان که در خانۀ خداوند غرس شده‌اند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت.[۱۴] در پیری نیز میوه خواهند آورد و تر و تازه و سبز خواهند بود،[۱۵] تا اعلام کنند که خداوند راست است؛ او صخرۀ من است و در او ذره‌ای بی‌انصافی نیست. |
|
| جامعه ۱۲:۱-۷ |
| [۱] پس آفرینندۀ خود را در روزهای جوانی‌ات به یاد آور، پیش از آنکه روزهای بلا فرا رسد، و سالهایی بیاید که بگویی: «مرا از اینها لذتی نیست»؛[۲] پیش از آنکه آفتاب و نور و ماه و ستارگان به تاریکی گرایند، و ابرها پس از باران بازگردند؛[۳] آنگاه که محافظانِ خانه لرزان شوند، و پهلوانان سر خم کنند؛ آنگاه که آسیاب‌کنندگان از فرطِ کم‌شماری از کار بازایستند، و دیدگانِ آنان که از پنجره می‌نگرند کم‌سو شود؛[۴] آنگاه که درها در خیابان بسته شود، و صدای آسیاب خفیف گردد؛ آنگاه که آدمی از صدای پرندگان برخیزد، اما آهنگ نغمه‌سرایان شنیده نشود؛[۵] آنگاه که انسان از بلندیها بهراسد، و از خطرِ راهها ترسان شود؛ آنگاه که درخت بادام شکوفه آورَد، و ملخ خود را به‌سختی بر زمین بکِشد، و آتشِ اشتیاق شعله برنکشد. آنگاه آدمی به منزلگه جاودانی خویش رهسپار می‌شود، و نوحه‌گران در کوچه‌ها روان می‌گردند؛[۶] پیش از آنکه ریسمان نقره بگسلد، یا قَدَح زرین بشکند؛ پیش از آنکه سَبو نزد چشمه خُرد شود، یا چرخ نزد آب‌انبار بشکند،[۷] و خاک به زمینی که بر آن بود بازگردد، و روح نزد خدایی که آن را بخشید، رجعت کند. |
|
| Persian (NMV) 2014 |
| The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries |