| دوم تيموتيوس ۱:۷ |
| زیرا روحی که خدا به ما بخشیده، نه روح ترس، بلکه روح قوّت و محبت و انضباط است. |
|
| افسسيان 6:4 |
| ای پدران، فرزندان خود را خشمگین مسازید، بلکه آنها را با تعلیم و تربیت خداوند بزرگ کنید. |
|
| امثال 10:17 |
| آن که به تأدیب گوش می‌سپارد، در راهِ حیات است، اما آن که توبیخ را ترک می‌گوید، گمراهی به بار می‌آورد. |
|
| امثال ۱۲:۱ |
| هر که تأدیب را دوست بدارد، دوستدار معرفت است، اما آن که از توبیخ نفرت کند، وحشی است. |
|
| امثال ۱۳:۱ |
| پسر حکیم تأدیب را از پدرش می‌پذیرد، اما تمسخرگر به توبیخ گوش فرا نمی‌دهد. |
|
| امثال 13:24 |
| آن که چوب را بازمی‌دارد، از فرزندش نفرت می‌کند، اما آن که فرزندش را دوست می‌دارد، به سعی تمام او را ادب خواهد کرد. |
|
| امثال ۲۲:۶ |
| جوان را در رفتن به راهی که درخور اوست تربیت کن، که تا پیری هم از آن منحرف نخواهد شد. |
|
| امثال 22:15 |
| حماقت در دل جوان لانه کرده است، اما چوب تأدیب آن را از او دور می‌کند. |
|
| امثال ۲۹:۱۵-۱۷ |
| [۱۵] چوب و توبیخ، حکمت می‌بخشد، اما جوانی که به حال خود رها شود، مادرش را شرمسار می‌سازد.[۱۶] با ترقی شریران، نافرمانی هم ترقی می‌کند، اما پارسایان سقوط آنان را خواهند دید.[۱۷] فرزندِ خود را ادب کن که تو را آسودگی خواهد بخشید، و مایۀ خشنودی جانت خواهد بود. |
|
| مکاشفه 3:19 |
| «من کسانی را توبیخ و تأدیب می‌کنم که دوستشان می‌دارم. پس به غیرت بیا و توبه کن. |
|
| تايتوس 1:8 |
| بلکه شهره به میهمان‌نوازی و دوستدارِ نیکویی و خویشتندار و پارسا و مقدّس و منظم؛ |
|
| امثال ۲۳:۱۳-۱۴ |
| [۱۳] از ادب کردن جوان اِبا مکن؛ چوب تنبیه او را نخواهد کشت.[۱۴] چوبش بزن که جانش را از مرگ خواهی رهانید. |
|
| عبرانيان 12:10-11 |
| [10] پدران ما کوتاه‌زمانی بنا بر صلاحدید خود، ما را تأدیب کردند. امّا خدا برای خیریت خودمان ما را تأدیب می‌کند تا در قدّوسیت او سهیم شویم.[11] هیچ تأدیبی در حین انجام شدن، خوشایند نیست، بلکه دردناک است. امّا بعد برای کسانی که به وسیلۀ آن تربیت شده‌اند، میوۀ آرامش و پارسایی به بار می‌آورد. |
|
| ايوب ۵:۱۷-۱۸ |
| [۱۷] «خوشا به حالِ آن که خدا تأدیبش کند؛ پس تأدیب قادر مطلق را خوار مشمار.[۱۸] زیرا او مجروح می‌سازد، اما التیام نیز می‌دهد؛ زخمی می‌کند، اما دستش شفا نیز می‌بخشد. |
|
| امثال 3:11-12 |
| [11] پسرم، تأدیب خداوند را خوار مشمار، و از توبیخ او بیزاری مجو،[12] زیرا خداوند آنان را که دوست می‌دارد، تأدیب می‌کند چنانکه پدری، فرزند خویش را که مایۀ خشنودی اوست. |
|
| تثنييه ۸:۵-۶ |
| [۵] پس در دل خود بدانید همان‌گونه که مردی فرزندش را تأدیب می‌کند، یهوه خدایتان نیز شما را تأدیب می‌نماید.[۶] پس با نگاه داشتن فرمانهای یهوه خدای خود، در راههای او گام بردارید و از او بترسید. |
|
| اول قرنتيان 9:25-27 |
| [25] هر که در مسابقات شرکت می‌جوید، در هر چیز، تن به انضباطی سخت می‌دهد. آنان چنین می‌کنند تا تاجی فانی به دست آورند؛ ولی ما چنین می‌کنیم تا تاجی غیرفانی به دست آوریم.[26] پس من این‌گونه می‌دوم، نه چون کسی که بی‌هدف است؛ و مشت می‌زنم، نه چون کسی که هوا را بزند؛[27] بلکه تن خود را سختی می‌دهم و در بندگیِ خویش نگاهش می‌دارم، مبادا پس از موعظه به دیگران، خودْ مردود گردم. |
|
| دوم قرنتيان 7:9-11 |
| [9] امّا اکنون شادمانم، نه از آن رو که اندوهگین شدید، بلکه چون اندوهتان به توبه انجامید. زیرا اندوه شما برای خدا بود، تا هیچ زیانی از ما به شما نرسد.[10] چون اندوهی که برای خدا باشد، موجب توبه می‌شود، که به نجات می‌انجامد و پشیمانی ندارد. امّا اندوهی که برای دنیاست، مرگ به بار می‌آورد.[11] ببینید اندوهی که برای خدا بود چه ثمراتی در شما پدید آورده است: چه شور و شوقی، چه اشتیاقی به اثبات بی‌گناهیتان، چه نارضایی و احساس خطری، چه دلتنگی، غیرت و مجازاتی. شما از هر حیث ثابت کردید که در آن قضیه بی‌تقصیر بوده‌اید. |
|
| مزامير 94:12-14 |
| [12] خوشا به حال کسی که تو ای خداوند تأدیبش می‌کنی، و از شریعت خود، وی را می‌آموزی؛[13] او را از روزهای بلا آسایش می‌بخشی، تا زمانی که گودالی برای شریران کنده شود.[14] زیرا خداوند قوم خود را وا نخواهد گذاشت، و میراث خود را ترک نخواهد کرد. |
|
| عبرانيان 12:5-9 |
| [5] و آن سخن تشویق‌آمیز را از یاد برده‌اید که شما را پسران خطاب کرده، می‌گوید: «ای پسرم، تأدیب خداوند را خوار مشمار، و چون توبیخت کند، دلسرد مشو.[6] زیرا خداوند آنان را که دوست می‌دارد، تأدیب می‌کند، و هر فرزند خود را که می‌پذیرد، تنبیه می‌نماید.»[7] سختیها را به منزلۀ تأدیب تحمل کنید؛ خدا با شما همچون پسران رفتار می‌کند. زیرا کدام پسر است که پدرش او را تأدیب نکند؟[8] اگر شما تأدیب نشده‌اید، در حالی که همه از آن سهمی داشته‌اند، پس حرامزاده‌اید، نه فرزندان حقیقی.[9] به‌علاوه، همۀ ما پدران زمینی داشته‌ایم که تأدیبمان می‌کردند، و ما به آنها احترام می‌گذاشتیم. حال، چقدر بیشتر باید پدر روحهایمان را اطاعت کنیم تا حیات داشته باشیم. |
|
| افسسيان 6:1-9 |
| [1] ای فرزندان، از والدین خود در خداوند اطاعت کنید، زیرا کار درست این است.[2] «پدر و مادر خود را گرامی دار»، که این نخستین حکمِ با وعده است:[3] «تا سعادتمند باشی و بر زمین عمرِ طولانی کنی.»[4] ای پدران، فرزندان خود را خشمگین مسازید، بلکه آنها را با تعلیم و تربیت خداوند بزرگ کنید.[5] ای غلامان، اربابان زمینی خود را با احترام و ترس، و با اخلاص قلبی، اطاعت کنید، چنانکه گویی مسیح را اطاعت می‌کنید.[6] و این نیز، تنها نه هنگامی که مراقب شما هستند، همچون کسانی که در پی جلب رضایت انسانند، بلکه همچون غلامان مسیح، ارادۀ خدا را با دل و جان به جای آورید.[7] با شور و شوق خدمت کنید، چنانکه گویی خداوند را خدمت می‌کنید نه انسان را،[8] زیرا می‌دانید که خداوند به هر کس پاداش همۀ کارهای نیکش را خواهد داد، خواه غلام باشد، خواه آزاد.[9] و شما ای اربابان، با غلامان خود همین‌گونه رفتار کنید، و از تهدیدشان دست بدارید، زیرا می‌دانید او که هم ارباب ایشان است و هم ارباب شما، در آسمان است، و نزد او کسی را بر دیگری برتری نیست. |
|
| Persian (NMV) 2014 |
| The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries |