| دوم تواريخ ۱۶:۲۳-۳۱ |
| [۲۳] آنان کتاب شریعت خداوند را با خود داشتند و در یهودا تعلیم می‌دادند. ایشان در همۀ شهرهای یهودا می‌گشتند و به مردم تعلیم می‌دادند.[۲۴] ترس خداوند بر تمامی ممالکِ سرزمینهایی که در اطراف یهودا بودند مستولی شد، آن سان که با یِهوشافاط جنگ نمی‌کردند.[۲۵] برخی از فلسطینیان به عنوان خَراج هدایا و نقره برای یِهوشافاط آوردند؛ عربها نیز برایش گله و رمه آوردند، هفت هزار و هفتصد قوچ و هفت هزار و هفتصد بز نر.[۲۶] پس یِهوشافاط ترقی کرده، بزرگتر و بزرگتر می‌شد. او دژ‌ها و شهرهای انبار در یهودا بنا کرد،[۲۷] و کارهای بسیار در شهرهای یهودا انجام داد؛ او همچنین لشکری از جنگاوران دلاور در اورشلیم داشت.[۲۸] شمار ایشان بر حسب خاندانهایشان چنین است: از یهودا، سردارانِ هزارها: عَدناه، فرمانده‌ای با سیصدهزار جنگاور دلاور؛[۲۹] پس از او یِهوحانان، فرمانده‌ای با دویست و هشتاد هزار تن؛[۳۰] سپس عَمَسیا پسر زِکْری که خود را برای خدمت خداوند داوطلب ساخت، و به همراهِ او دویست هزار جنگاور دلاور.[۳۱] از بِنیامین: اِلیاداع، جنگاوری دلاور با دویست هزار مردِ مسلح به کمان و سپر؛ |
|
| دانيال ๒:๒๐ |
| و گفت: «متبارک باد نام خدا تا ابدالآباد، زیرا حکمت و توانایی از آن اوست. |
|
| تثنييه ๑๐:๒๑ |
| او را تنها بستایید. اوست خدای شما که این کارهای عظیم و مَهیب را که به چشم خود دیدید برای شما انجام داده است. |
|
| ارمييا ๒๐:๑๓ |
| برای خداوند بسرایید؛ خداوند را بستایید! زیرا که جان نیازمندان را از دست شریران رهانیده است. |
|
| مزامير ๗๕:๑ |
| برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’نابود مکن‘. مزمور آساف. سرود. خدایا، تو را سپاس می‌گوییم؛ تو را سپاس می‌گوییم زیرا نام تو نزدیک است، و مردم از کارهای شگفت تو خبر می‌د‌هند! |
|
| سفر خروج ۲۰:۲-۶ |
| [۲] «مَنَم یهوه خدای تو، که تو را از سرزمین مصر، از خانۀ بندگی، بیرون آوردم.[۳] «تو را خدایانِ غیر جز من مباشد.[۴] «هیچ تمثالِ تراشیده‌ای برای خود مساز، خواه به شکل هرآنچه بالا در آسمان باشد و یا پایین بر زمین و یا در آبهای زیر زمین.[۵] در برابر آنها سَجده مکن و آنها را عبادت منما؛ زیرا من، یهوه خدای تو، خدایی غیورم که جزای تقصیرات پدران را به فرزندان و پشت سوّم و چهارمِ آنان که مرا نفرت کنند می‌رسانم.[۶] اما کسانی را که مرا دوست بدارند و فرمانهایم را حفظ کنند، تا هزار پشت محبت می‌کنم. |
|
| يوحنا ๔:๒๑-๒๔ |
| [๒๑] عیسی گفت: «ای زن، باور کن، زمانی فرا خواهد رسید که پدر را نه در این کوه پرستش خواهید کرد، نه در اورشلیم.[๒๒] شما آنچه را نمی‌شناسید می‌پرستید، امّا ما آنچه را می‌شناسیم می‌پرستیم، زیرا نجات به واسطۀ قوم یهود فراهم می‌آید.[๒๓] امّا زمانی می‌رسد، و هم‌اکنون فرا رسیده است، که پرستندگانِ راستین، پدر را در روح و راستی پرستش خواهند کرد، زیرا پدر جویای چنین پرستندگانی است.[๒๔] خدا روح است و پرستندگانش باید او را در روح و راستی بپرستند.» |
|
| مزامير ๙๙:๑-๙ |
| [๑] خداوند پادشاهی می‌کند، پس قومها بلرزند! خداوند در میان کَروبیان بر تخت نشسته است، پس زمین به لرزه درآید![๒] خداوند در صَهیون بزرگ است، و بر تمامی قومها متعال.[๓] باشد که نام عظیم و مَهیب تو را بستایند! او قدوس است![๔] پادشاه در اقتدار خویش، عدالت را دوست می‌دارد؛ تو مساوات را برقرار کرده‌ای، و عدالت و انصاف را در یعقوب به عمل آورده‌ای.[๕] یهوه خدای ما را برافرازید، و در قدمگاه او پرستش کنید، که او قدوس است![๖] موسی و هارون از کاهنانش بودند، و سموئیل، از خوانندگانِ نام او. خداوند را خواندند و او ایشان را اجابت فرمود.[๗] در ستون ابر با ایشان سخن گفت؛ و آنان شهادات او را نگاه داشتند، و فریضه‌ای را که بدیشان عطا فرمود.[๘] ای یهوه، خدای ما، تو ایشان را اجابت فرمودی! تو آنان را خدایی آمرزنده بودی، اما از کردار بدشان انتقام کشیدی![๙] یهوه، خدای ما را برافرازید، و در کوه مقدسش پرستش کنید! زیرا یهوه خدای ما قدوس است! |
|
| تثنييه ۲۹:۱۸ |
| اکنون به هوش باشید مبادا در میان شما مرد یا زن یا طایفه یا قبیله‌ای باشد که دلش امروز از یهوه خدایمان منحرف شده، برود و خدایان این اقوام را عبادت کند. مبادا در میان شما ریشه‌ای باشد که میوۀ تلخ و سمّی بار آورد، |
|
| روميان ๑๒:๑-๒ |
| [๑] پس ای برادران، در پرتو رحمتهای خدا، از شما استدعا می‌کنم که بدنهای خود را همچون قربانی زنده و مقدّس و پسندیدۀ خدا تقدیم کنید که عبادت معقول شما همین است.[๒] و دیگر همشکل این عصر مشوید، بلکه با نو شدن ذهن خود دگرگون شوید. آنگاه قادر به تشخیص ارادۀ خدا خواهید بود؛ ارادۀ نیکو، پسندیده و کامل او. |
|
| اول سموئيل ۱۵:۲۲ |
| سموئیل پاسخ داد: «آیا هدایای تمام‌سوز و قربانیها خداوند را بیشتر خشنود می‌سازد یا اطاعت از فرمان خداوند؟ اینک اطاعت از قربانیها نیکوتر است، و گوش سپردن از چربی قوچها بهتر. |
|
| مکاشفه ๔:๘-๑๑ |
| [๘] آنها هر‌کدام شش بال داشتند و دور تا دور، حتی زیر بالها، پوشیده از چشم بودند، و شبانه‌روز بی‌وقفه می‌گفتند: «قدّوس، قدّوس، قدّوس است خداوندْ خدای قادر مطلق، او که بود و هست و می‌آید.»[๙] هر بار که آن موجودهای زنده، جلال و عزّت و سپاس نثار آن تخت‌نشین می‌کنند که جاودانه زنده است،[๑๐] آن بیست و چهار پیر پیش روی تخت‌نشین بر خاک می‌افتند و او را که جاودانه زنده است می‌پرستند و پیش تخت او تاج از سر فرو می‌گذارند و می‌گویند:[๑๑] «ای خداوندْ خدای ما، تو سزاوار جلال و عزّت و قدرتی، زیرا که آفریدگار همه چیز تویی و همه چیز به خواست تو وجود یافت و به خواست تو آفریده شد.» |
|
| اشعيا ๒๙:๑๓ |
| خداوندگار می‌گوید: «این قوم به دهان خود به من نزدیک می‌آیند و به لبهای خویش مرا حرمت می‌نهند، اما دلشان از من دور است؛ ترس آنان از من حُکم آموختۀ بشر است و بس. |
|
| مزامير ๒๙:๑-๑๑ |
| [๑] مزمور داوود. ای آسمانیان، وصف خداوند را بگویید! وصف جلال و قوّتِ خداوند را بگویید![๒] وصف جلال نام خداوند را بگویید! خداوند را در فَرّ قدوسیتش پرستش کنید![๓] آوای خداوند بر روی آبهاست؛ خدای جلال رعد می‌دهد، خداوندی که بر روی آبهای بسیار است.[๔] آوای خداوند نیرومند است؛ آوای خداوند پرشکوه است.[๕] آوای خداوند درختان سِدر را می‌شکند؛ خداوند سِدرهای لبنان را در هم می‌شکند.[๖] او لبنان را همچون گوساله‌ای برمی‌جهاند، و سیریون را چونان گاوی جوان.[๗] آوای خداوند تیرهای آتشین آذرخش می‌فرستد.[๘] آوای خداوند بیابان را می‌لرزاند؛ خداوند بیابان قادِش را می‌لرزاند.[๙] آوای خداوند سروها را می‌لرزاند و جنگل را بی‌برگ می‌گرداند. در معبد او همگان ندا می‌کنند: «جلال!»[๑๐] خداوند بر توفان آب جلوس فرموده است، خداوند چون پادشاه جلوس فرموده است، تا به ابد.[๑๑] باشد که خداوند قوم خود را نیرو بخشد؛ باشد که خداوند قوم خود را به سلامتی مبارک سازد. |
|
| عبرانيان ๑๒:๒๘-๒๙ |
| [๒๘] پس چون پادشاهی‌ای را می‌یابیم که تزلزل‌ناپذیر است، بیایید شکرگزار باشیم و خدا را با ترس و هیبت عبادتی پسندیده نماییم،[๒๙] زیرا «خدای ما آتش سوزاننده است.» |
|
| نحيميا ۹:۵-۶ |
| [۵] آنگاه لاویان، یعنی یِشوعَ و قَدمیئیل و بانی و حَشَبنیا و شِرِبیا و هودیا و شِبَنیا و فِتَحیا گفتند: «برخیزید و یهوه خدایتان را که از ازل تا ابد هست، متبارک بخوانید. «متبارک باد نام پر جلال تو که برتر از هر برکت و ستایش است.[۶] تویی تنها خداوند. تویی که فلک و فلک‌الافلاک را با تمامی لشکرشان، و زمین را با هرآنچه بر آن است، و دریاها را با هرآنچه در آنهاست، ساخته‌ای. تویی که به همۀ آنها حیات می‌بخشی، و لشکریان آسمان پرستِشَت می‌کنند. |
|
| مزامير ๘๖:๙-๑๐ |
| [๙] خداوندگارا، قومهایی که آفریده‌ای، جملگی خواهند آمد و به حضورت پرستش خواهند کرد، و نام تو را جلال خواهند داد.[๑๐] زیرا که تو بزرگی و کارهای شگفت می‌کنی؛ تنها تو خدایی! |
|
| دوم پادشاهان ๑๗:๓๘-๓๙ |
| [๓๘] عهدی را که با شما بستم، از یاد مبرید و خدایانِ غیر را نپرستید،[๓๙] بلکه تنها یهوه خدای خویش را بپرستید زیرا اوست که شما را از دست جمیع دشمنانتان خواهد رهانید.» |
|
| مزامير ๑๐๐:๑-๕ |
| [๑] مزمور شکرگزاری. ای تمامی روی زمین، خداوند را بانگ شادمانی دهید![๒] خداوند را با شادی عبادت نمایید، و سرودخوانان به حضور او بیایید![๓] بدانید که یهوه خداست! اوست که ما را آفرید و ما از آنِ اوییم. ما قوم او و گوسفندان چراگاه اوییم.[๔] به دروازه‌های او با شکرگزاری داخل شوید، و به صحنهای او با ستایش! او را سپاس گویید و نامش را متبارک خوانید![๕] زیرا خداوند نیکوست و محبتش جاودانی، و وفاداریش نسل اندر نسل. |
|
| دانيال ๓:๑๖-๑๘ |
| [๑๖] شَدرَک، میشَک و عَبِدنِغو در پاسخ پادشاه گفتند: «ای نبوکدنصر، ما نیازی نمی‌بینیم در این باره تو را جواب دهیم.[๑๗] اگر چنان کنی که می‌گویی، خدای ما که او را می‌پرستیم قادر است ما را از کورۀ آتشِ سوزان برهاند، و او ما را از دست تو، پادشاها، خواهد رهانید.[๑๘] ولی حتی اگر نرهاند، پادشاها، بدان که خدایان تو را نخواهیم پرستید و تمثال طلا را که بر پا داشته‌ای، سَجده نخواهیم کرد.» |
|
| مکاشفه ๑๔:๗ |
| هم او به آواز بلند گفت: «از خدا بترسید و او را جلال دهید، زیرا که ساعت داوری او فرا رسیده است. او را بپرستید که آسمانها و زمین و دریا و چشمه‌ساران را او آفرید.» |
|
| Persian (NMV) 2014 |
| The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries |