|
|
| اعمال رسولان ۸:۲۳ |
| زیرا می‌بینم که پر از زَهرۀ تلخ و اسیر بندهای شرارتی.» |
|
| کولوسيان ۳:۸-۱۳ |
| [۸] امّا اکنون باید همۀ اینها را از خود دور کنید، یعنی خشم، عصبانیت، بدخواهی، ناسزاگویی و سخنان زشت را از دهان خود.[۹] به یکدیگر دروغ مگویید، زیرا آن انسانِ قدیم را با کارهایش از تن به در آورده‌اید[۱۰] و انسانِ جدید را در بر کرده‌اید، که در معرفتِ حقیقیْ هر آن نو می‌شود تا به صورت آفرینندۀ خویش در‌آید.[۱۱] در این انسانِ جدید، یونانی یا یهودی، ختنه‌شده یا ختنه‌ناشده، بَربَر یا سَکایی، غلام یا آزاد دیگر معنی ندارد، بلکه مسیح همه چیز و در همه است.[۱۲] پس همچون قوم برگزیدۀ خدا که مقدّس و بسیار محبوب است، خویشتن را به شفقت، مهربانی، فروتنی، ملایمت و صبر ملبس سازید.[۱۳] نسبت به یکدیگر بردبار باشید و چنانچه کسی نسبت به دیگری کدورتی دارد، او را ببخشاید. چنانکه خداوند شما را بخشود، شما نیز یکدیگر را ببخشایید. |
|
| جامعه ۷:۹ |
| در دل خویش زود خشمگین مشو، زیرا خشم در دامن احمقان منزل می‌گزیند. |
|
| افسسيان ۴:۲۶ |
| «خشمگین باشید، اما گناه مکنید» : مگذارید روزتان در خشم به سر رسد، |
|
| حزقيال ۳:۱۴ |
| پس روح مرا برگرفت و بِبُرد، و من تلخکام و خشمگین رفتم، و دست خداوند به قوّت بر من بود. |
|
| اشعيا ۳۸:۱۷ |
| بی‌گمان به جهت سلامتی‌ام بود که چنین عذاب کشیدم. اما تو در محبت خود مرا از چاه هلاکت به‌دور داشتی؛ زیرا تمامی گناهانم را پشت سر خود افکندی. |
|
| ايوب ۷:۱۱ |
| «از این رو لب فرو نخواهم بست؛ در تنگی روحِ خویش سخن خواهم گفت و در تلخیِ جانِ خود، شِکوِه خواهم کرد. |
|
| ايوب ۱۰:۱ |
| «از زندگی بیزارم؛ پس شِکوۀ خویش بی‌مهابا بیان خواهم داشت، و در تلخیِ جانِ خود سخن خواهم راند. |
|
| ايوب ۲۱:۲۵ |
| دیگری در تلخی جان می‌میرد، و طعم سعادت را هرگز نمی‌چشد. |
|
| مرقس ۱۱:۲۵ |
| «پس هر گاه به دعا می‌ایستید، اگر نسبت به کسی چیزی به‌دل دارید، او را ببخشید تا پدر شما نیز که در آسمان است، خطاهای شما را ببخشاید. [ |
|
| امثال ۱۰:۱۲ |
| نفرت، نزاعها برمی‌انگیزد، اما محبت، خطاپوش است. |
|
| امثال ۱۴:۱۰ |
| تنها دل از تلخی خویش آگاه است، نیز هیچ بیگانه در شادی آن شریک نیست. |
|
| امثال ۱۵:۱ |
| جوابِ نرم خشم را برمی‌گرداند، اما سخن تند غضب را برمی‌انگیزد! |
|
| امثال ۱۷:۲۵ |
| فرزند نادان، پدر خود را به ستوه می‌آورد و مایۀ تلخی جانِ مادر خویش است. |
|
| روميان ۳:۱۴ |
| «دهانشان آکنده از نفرین و تلخی است.» |
|
| متی ۶:۱۴-۱۵ |
| [۱۴] زیرا اگر خطاهای مردم را ببخشید، پدر آسمانیِ شما نیز شما را خواهد بخشید.[۱۵] امّا اگر خطاهای مردم را نبخشید، پدر شما نیز خطاهای شما را نخواهد بخشید. |
|
| يعقوب ۱:۱۹-۲۰ |
| [۱۹] برادران عزیز من، توجه کنید: هر کس باید در شنیدنْ تند باشد، در گفتنْ کُند و در خشمْ آهسته![۲۰] زیرا خشمِ آدمی پارسایی مطلوب خدا را به بار نمی‌آورد. |
|
| عبرانيان ۱۲:۱۴-۱۵ |
| [۱۴] سخت بکوشید که با همۀ مردم در صلح و صفا به سر برید و مقدّس باشید، زیرا بدون قدّوسیت هیچ‌کس خداوند را نخواهد دید.[۱۵] مواظب باشید کسی از فیض خدا محروم نشود، و هیچ ریشۀ تلخی نمو نکند، مبادا موجب ناآرامی شود و بسیاری را آلوده کند. |
|
| افسسيان ۴:۳۱-۳۲ |
| [۳۱] هر گونه تلخی، خشم، عصبانیت، فریاد، ناسزاگویی و هر نوع بدخواهی را از خود دور کنید.[۳۲] با یکدیگر مهربان و دلسوز باشید و همان‌گونه که خدا شما را در مسیح بخشوده است، شما نیز یکدیگر را ببخشایید. |
|
| Persian (NMV) 2014 |
| The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries |