گناهان: [فحش دادن]

کولوسيان ۳:۸

اما اكنون وقت آن است كه خشم و كينه و فحش و سخنان زشت را همچون جامه‌ای پوسيده از تن خود درآوريد و دور بيندازيد.

کولوسيان ۴:۶

گفتگوی شما معقول و پر از لطف باشد، تا برای هركس پاسخی مناسب داشته باشيد.

افسسيان ۴:۲۹

هيچگاه سخنان بد و زشت بر زبان نياوريد، بلكه گفتارتان نيكو و مفيد باشد تا به شنوندگان خير و بركت برساند.

افسسيان ۵:۴

گفتار كثيف، سخنان زشت و شوخی‌های خلاف ادب، شايستۀ شما نيست. بجای اينها، با يكديگر دربارۀ نيكويی‌های خدا گفتگو كنيد و شكرگزار باشيد.

سفر خروج ۲۰:۷

«از نام من كه خداوند، خدای تو هستم سوءاستفاده نكن. اگر نام مرا با بی‌احترامی به زبان بياوری يا به آن قسم دروغ بخوری، تو را مجازات می‌كنم.

يعقوب 1:26

هر كه خود را مسيحی می‌داند، اما نمی‌تواند بر زبان تند خود مسلط باشد، خود را گول می‌زند و مذهب او پشيزی ارزش ندارد.

يعقوب ۳:۱۰

***

يعقوب ۳:۵-۱۲

[۵] زبان نيز در بدن، عضوی كوچک است، ولی چه خسارات سنگينی می‌تواند به بار آورد. يک جنگل عظيم را می‌توان با يک جرقۀ كوچک به آتش كشيد.[۶] زبان همچون زبانۀ آتش است؛ لبريز از شرارت می‌باشد و تمام بدن را زهرآلود می‌كند؛ آتشی است كه از جهنم می‌آيد و می‌تواند تمام زندگی را به نابودی بكشد.[۷] انسان توانسته است هرگونه حيوان وحشی، پرنده، خزنده و جاندار دريايی را رام كند، و بعد از اين نيز رام خواهد كرد.[۸] اما هيچ انسانی نمی‌تواند زبان را رام كند. زبان همچون مار سمی، هميشه آماده است تا زهر كشندۀ خود را بيرون بريزد.[۹] با آن، لحظه‌ای پدر آسمانی‌مان خدا را شكر می‌كنيم و لحظه‌ای ديگر مردم را كه شبيه خدا آفريده شده‌اند، نفرين می‌كنيم. از دهانمان هم بركت جاری می‌شود، هم لعنت. برادران عزيز، نبايد چنين باشد.[۱۰] ***[۱۱] آيا امكان دارد از يک چشمه، ابتدا آب شيرين بجوشد و بعد آب شور؟[۱۲] آيا می‌توان از درخت انجير، زيتون چيد؟ يا از تاک، می‌توان انجير چيد؟ نه! به همين ترتيب، از چاه شور، نمی‌توان آب شيرين و گوارا كشيد.

لاويان ۲۰:۹

كسی كه پدر يا مادرش را نفرين كند، بايد كشته شود؛ و خونش بر گردن خودش خواهد بود.

لوقا ۶:۲۸

برای آنانی كه به شما ناسزا می‌گويند، دعای خير كنيد. برای افرادی كه به شما آزار می‌رسانند، بركت خدا را بطلبيد.

متی ۵:۲۲

اما من می‌گويم كه حتی اگر نسبت به برادر خود خشمگين شوی و براو فرياد بزنی، بايد تو را محاكمه كرد؛ و اگر برادر خود را «ابله» خطاب كنی، بايد تو را به دادگاه برد؛ و اگر به دوستت ناسزا گويی، سزايت آتش جهنم می‌باشد.

اول پترس ۳:۱۰

اگر طالب يک زندگی خوب و خوش می‌باشيد، از سخنان بد و دروغ بپرهيزيد.

متی ۱۵:۱۱

هيچكس با خوردن چيزی نجس نمی‌شود. چيزی كه انسان را نجس می‌سازد، سخنان و افكار اوست.»

امثال ۱۸:۲۱

زبان انسان می‌تواند جان او را حفظ كند يا آن را برباد دهد؛ بنابراين او عواقب حرفهايش را خواهد ديد.

مزامير ۱۰۹:۱۷

دوست داشت مردم را نفرين كند، پس خودش نفرين شود. نمی‌خواست به مردم بركت رساند، پس خود از بركت محروم شود.

روميان ۱۲:۱۴

اگر كسی شما را بسبب مسيحی بودن، مورد جفا و آزار قرار داد، او را نفرين نكنيد، بلكه دعا كنيد كه خدا او را مورد لطف خود قرار دهد.

دوم پادشاهان ۲:۲۳-۲۴

[۲۳] اليشع از اريحا عازم بيت‌ئيل شد. در بين راه عده‌ای پسر نوجوان از شهری بيرون آمدند و او را به باد مسخره گرفته، گفتند: «ای كچل از اينجا برو. ای كچل از اينجا برو.»[۲۴] او نيز برگشت و به نام خداوند آنها را نفرين كرد. آنگاه دو خرس از جنگل بيرون آمدند و چهل و دو نفر از آنان را پاره كردند.

متی ۱۵:۱۰-۱۱

[۱۰] سپس، عيسی مردم را نزد خود خواند و فرمود: «به سخنان من گوش دهيد و سعی كنيد درک نماييد.[۱۱] هيچكس با خوردن چيزی نجس نمی‌شود. چيزی كه انسان را نجس می‌سازد، سخنان و افكار اوست.»

يعقوب ۳:۸-۱۰

[۸] اما هيچ انسانی نمی‌تواند زبان را رام كند. زبان همچون مار سمی، هميشه آماده است تا زهر كشندۀ خود را بيرون بريزد.[۹] با آن، لحظه‌ای پدر آسمانی‌مان خدا را شكر می‌كنيم و لحظه‌ای ديگر مردم را كه شبيه خدا آفريده شده‌اند، نفرين می‌كنيم. از دهانمان هم بركت جاری می‌شود، هم لعنت. برادران عزيز، نبايد چنين باشد.[۱۰] ***

متی ۱۵:۱۸-۲۰

[۱۸] اما سخنان بد از دل بد بيرون می‌آيد و گوينده را نجس می‌سازد.[۱۹] زيرا از دل بد اين قبيل چيزها بيرون می‌آيد: فكرهای پليد، آدم‌كشی، زنا و روابط نامشروع، دزدی، دروغ و بدنام كردن ديگران.[۲۰] بلی، اين چيزها هستند كه انسان را نجس می‌سازند، و نه غذا خوردن با دستهای آب نكشيده!»

Persian Bible (FACB) 2005