گناهان: [طمع]

اول يوحنا ۲:۱۶

زيرا وابستگی‌های اين دنيا و خواسته‌های ناپاک، ميل به داشتن و تصاحب هر آنچه كه بنظر جالب می‌آيد، و غرور ناشی از ثروت و مقام، هيچيک از خدا نيست؛ بلكه از اين دنيای گناه‌آلود می‌باشد.

دوم قرنتيان ۹:۷

كسی را مجبور نكنيد كه بيش از آنچه قلباً درنظر دارد، بدهد بلكه بگذاريد همانقدر كه مايل است، بدهد زيرا خدا كسی را دوست دارد كه از روی ميل كمک می‌كند.

جامعه ۵:۱۰

آدم پول‌دوست هرگز قانع نمی‌شود و دايم به فكر جمع كردن ثروت است. اين نيز بيهودگی است.

عبرانيان ۱۳:۵

از پول دوستی بپرهيزيد و به آنچه داريد قانع باشيد، زيرا خدا فرموده است: «شما را هرگز تنها نخواهم گذاشت و ترک نخواهم كرد.»

لوقا ۱۲:۱۵

اما اگر از من می‌شنويد، از طمع فرار كنيد، چون زندگی حقيقی به ثروت بستگی ندارد.»

متی ۶:۲۴

«نمی‌توانی به دو ارباب خدمت كنی. بايد فقط يكی از آنها را دوست داشته باشی و فقط به يكی وفادار بمانی. همچنين نمی‌توانی هم بندۀ خدا باشی و هم بندۀ پول.

امثال ۱۱:۲۸

كسی كه بر ثروت خود تكيه كند خواهد افتاد، اما درستكاران كه بر خدا تكيه می‌كنند مانند درخت سبز شكوفه خواهند آورد.

امثال ۱۳:۱۱

ثروتی كه از راه نادرست به دست بيايد طولی نمی‌كشد كه از دست می‌رود؛ اما دارايی كه با كار و كوشش جمع شود، بتدريج زياد می‌گردد.

امثال ۱۴:۳۱

هر كه به فقرا ظلم كند به آفرينندۀ آنها اهانت كرده است و هر كه به فقرا ترحم نمايد، به خدا احترام گذاشته است.

امثال ۱۵:۲۷

كسی كه دنبال سود نامشروع می‌رود به خانواده‌اش لطمه می‌زند، اما شخصی كه از رشوه نفرت دارد زندگی خوبی خواهد داشت.

امثال ۲۰:۲۱

مالی كه آسان به دست آمده باشد بركتی نخواهد داشت.

امثال ۲۲:۱-۹

[۱] نيكنامی برتر از ثروت هنگفت است و محبوبيت گرانبهاتر از طلا و نقره.[۲] دارا و ندار يک وجه مشترک دارند: هر دو آنها را خداوند آفريده است.[۳] شخص زيرک خطر را پيش‌بينی می‌كند و از آن اجتناب می‌نمايد ولی آدم جاهل بسوی آن می‌رود و خود را گرفتار می‌سازد.[۴] ثمرۀ تواضع و خداترسی، ثروت و احترام و عمر طولانی است.[۵] راه اشخاص بدكار از خارها و دامها پوشيده است، پس اگر جان خود را دوست داری از رفتن به راه آنها خودداری كن.[۶] بچه را در راهی كه بايد برود تربيت كن و او تا آخر عمر از آن منحرف نخواهد شد.[۷] فقير اسير ثروتمند است و قرض گيرنده غلام قرض دهنده.[۸] هر كه ظلم بكارد مصيبت درو خواهد كرد و قدرتش در هم خواهد شكست.[۹] شخص سخاوتمندی كه غذای خود را با فقرا تقسيم می‌كند، بركت خواهد يافت.

امثال ۲۸:۲۲-۲۵

[۲۲] آدم خسيس فقط به فكر جمع‌آوری ثروت است غافل از اينكه فقر در انتظار اوست.[۲۳] اگر اشتباه كسی را به او گوشزد كنی، در آخر از تو بيشتر قدردانی خواهد كرد تا از كسی كه پيش او چاپلوسی كرده است.[۲۴] كسی كه والدين خود را غارت می‌كند و می‌گويد: «كار بدی نكرده‌ام»، دست كمی از يک آدمكش ندارد.[۲۵] حرص و آز باعث جنگ و جدال می‌شود؛ اما توكل نمودن به خداوند انسان را كامياب می‌كند.

اول پترس ۵:۲-۳

[۲] خواهش من اينست كه گله‌ای را كه خدا به شما سپرده است، خوراک دهيد. با ميل و رغبت از ايشان مراقبت نماييد، نه از روی اجبار و نه بخاطر چشم داشت، بلكه بخاطر اينكه می‌خواهيد خداوند را خدمت كرده باشيد.[۳] رياست‌طلب نباشيد، بلكه سرمشق خوبی برای ايشان باشيد،

اول قرنتيان ۴:۱۱-۱۳

[۱۱] تا به اين لحظه، همواره گرسنگی و تشنگی كشيده‌ايم؛ پوشاک نداشته‌ايم تا خود را از سرما حفظ كنيم؛ مورد بدرفتاری قرار گرفته‌ايم؛ و آواره و بی‌خانمان بوده‌ايم.[۱۲] با دستهای خود، كار كرده و زحمت كشيده‌ايم تا زندگی خود را تأمين كنيم. هر كه ما را لعنت كرد، برای او دعای خير كرديم. هر كه ما را آزار رساند، تحمل كرديم.[۱۳] وقتی به ما توهين كردند، با ملايمت جواب داديم. با اينحال، همچون زباله و تفاله با ما رفتار می‌شود.

اول تيموتيوس ۶:۶-۱۹

[۶] اما ثروتمند واقعی كسی است كه در زندگی خداپسندانۀ خود، به آنچه دارد قانع و خرسند است.[۷] ما چيزی با خود به اين دنيا نياورده‌ايم و چيزی نيز نخواهيم برد.[۸] پس اگر خوراک و پوشاک كافی داريم، بايد راضی باشيم، حتی اگر ثروتی هم نداشته باشيم؛[۹] زيرا آنانی كه بدنبال ثروت‌اندوزی می‌دوند، دير يا زود دست به كارهای نادرست می‌زنند؛ اين كارها به خود ايشان صدمه زده، فكرشان را فاسد می‌كند و سرانجام ايشان را راهی جهنم خواهد ساخت.[۱۰] عشق به ثروت، نخستين قدم بسوی ساير گناهان است. بعضی حتی برای پول، از خدا روگردان شده و خود را گرفتار انواع دردها كرده‌اند.[۱۱] ای تيموتائوس، تو مرد خدايی! از اين اعمال زشت بگريز، و راستی و تقوا را پيشۀ خود ساز؛ به خدا اعتماد كن؛ انسانها را محبت نما؛ صبور و مهربان باش.[۱۲] برای خدا خوب بجنگ. زندگی جاويد را كه خدا به تو عطا كرده است، محكم نگاه دار؛ تو خود نيز در حضور شاهدان بسيار، بروشنی وفاداری خود را به خدا اعتراف كردی.[۱۳] در حضور خدايی كه به همه زندگی می‌بخشد، و در حضور مسيح عيسی كه با دليری در برابر «پنطيوس پيلاطوس» شهادت داد، مؤكداً از تو می‌خواهم[۱۴] كه تمامی اوامر خدا را انجام دهی، تا كسی نتواند از حال تا بازگشت خداوند ما عيسی مسيح، عيبی در تو بيابد؛[۱۵] زيرا خدای متبارک و قادر كل و واحد، شاه شاهان و سَرور سَروران، در زمان معين مسيح را خواهد فرستاد.[۱۶] او خدايی است كه هرگز نمی‌ميرد و ساكن در نوری است كه كسی نمی‌تواند به آن نزديک شود. هيچ بشری او را نديده و نخواهد ديد. عزت و قدرت و سلطنت تا به ابد از آن او باد. آمين.[۱۷] به كسانی كه در اين دنيا ثروتی دارند بگو كه مغرور نشوند و به آن اميد نبندند چون دير يا زود از بين خواهد رفت، بلكه به خدا اميد ببندند كه هر چه لازم داريم سخاوتمندانه به ما عطا می‌كند تا از آنها لذت ببريم.[۱۸] به ايشان بگو دارايی خود را در راه خير صرف كنند و در نيكوكاری ثروتمند باشند؛ با شادی به محتاجان كمک نمايند، و هميشه آماده باشند تا از ثروتی كه خدا به ايشان عطا كرده است، به ديگران نفعی برسانند.[۱۹] با اين اعمال نيک، ايشان گنجی واقعی برای خود در آسمان ذخيره می‌كنند. اين مطمئن‌ترين سرمايه‌گذاری برای بدست آوردن زندگی جاويد است؛ از اين گذشته، زندگی پرثمری نيز در اين دنيا خواهند داشت.

يعقوب ۵:۱-۶

[۱] و اينک، شما ای ثروتمندان، توجه كنيد! گريه و زاری نماييد، زيرا بلاهای وحشتناكی در انتظار شماست.[۲] از هم اكنون، ثروتتان تباه شده و لباس‌های گرانبهايتان را نيز بيد خورده است.[۳] شما در اين دنيای زودگذر، طلا و نقره می‌اندوزيد، غافل از اينكه با اين كار، برای خود در روز قيامت مجازات ذخيره می‌كنيد. زيرا همانگونه كه طلا و نقره‌تان را زنگ خورده است، آتش نيز بدن شما را خواهد خورد.[۴] گوش فرا دهيد! به نالۀ كارگرانی كه برای شما كار كرده‌اند، گوش دهيد؛ كارگرانی كه گولشان زده‌ايد و مزدشان را نداده‌ايد. ناله‌های ايشان تا به آسمان بالا رفته و به گوش خدای متعال رسيده است.[۵] شما سالهای عمر خود را در اين دنيا به خوشگذرانی و عيش و نوش گذرانديد و مانند گوسفندان پرواری شده‌ايد كه برای روز ذبح آماده می‌باشند.[۶] شما انسان بی‌گناه را كه قادر به دفاع از خود نبود، محكوم كرديد و كشتيد.

Persian Bible (FACB) 2005