اسرار: [سرطان]

دوم قرنتيان ۴:۱۶-۱۹

[۱۶] از اينروست كه ما هرگز از خدمت به خدا دلسرد نمی‌شويم. با اينكه نيروی جسمی ما بتدريج از بين می‌رود، اما نيروی باطنی ما روزبروز در خداوند فزونی می‌يابد.[۱۷] اين مشكلات و رنجهای جزئی ما نيز سرانجام بسر خواهد آمد، و باعث خواهد شد كه زندگی جاويد با جلالی عظيم نصيبمان گردد، كه هرگز با آن زحمات قابل مقايسه نيست.[۱۸] پس ما به آنچه كه در مقابل چشمان ما قرار دارد يعنی به ناملايمات و مشكلات خود اهميت نمی‌دهيم، بلكه نگاه و توجه ما به خوشی‌های آسمانی است كه هنوز نديده‌ايم. اين زحمات بزودی تمام خواهند شد، اما آن خوشی‌ها تا ابد باقی خواهند ماند.[۱۹] زيرا می‌دانيم وقتی اين «خيمه» كه اكنون در آن زندگی می‌كنيم فرو ريزد، يعنی وقتی بميريم و اين بدنهای خاكی را ترک گوييم، در آسمان خانه‌ها يعنی بدنهايی جاودانی خواهيم داشت كه بدست خدا برای ما ساخته شده است، نه بدست انسان.

مزامير ۱۰۷:۲۰

او با كلام خود آنها را شفا بخشيد و ايشان را از مرگ نجات داد.

اشعيا ۴۰:۳۱

اما آنانی كه به خداوند اميد بسته‌اند نيروی تازه می‌يابند و مانند عقاب پرواز می‌كنند؛ می‌دوند و خسته نمی‌شوند، راه می‌روند و ناتوان نمی‌گردند.

تثنييه ۳۱:۶

قوی و دلير باشيد. از ايشان نترسيد. خداوند، خدايتان با شما خواهد بود. او شما را تنها نخواهد گذاشت و ترک نخواهد كرد.»

متی 11:28-29

[28] ای تمام كسانی كه زير يوغ سنگين زحمت می‌كشيد، نزد من آييد و من به شما آرامش خواهم داد.[29] يوغ مرا به دوش بكشيد و بگذاريد من شما را تعليم دهم، چون من مهربان و فروتن هستم، و به جانهای شما راحتی خواهم بخشيد. زيرا باری كه من بر دوش شما می‌گذارم، سبک است.»

مزامير 18:6

اما من در اين پريشانی بسوی خداوند فرياد برآوردم و از خدايم كمک خواستم. فرياد من به گوش او رسيد و او از خانۀ مقدسش نالۀ مرا شنيد.

جامعه 3:1

برای هر چيزی كه در زير آسمان انجام می‌گيرد، زمان معينی وجود دارد:

ارمييا ۲۹:۱۱

خواست و ارادۀ من، سعادتمندی شماست و نه بدبختی‌تان، و كسی بجز من از آن آگاه نيست. من می‌خواهم به شما اميد و آيندۀ خوبی ببخشم.

يوحنا ۱۴:۱-۴

[۱] «خاطرتان آسوده باشد. شما كه به خدا ايمان داريد، به من نيز ايمان داشته باشيد.[۲] نزد پدر من خدا، جا بسيار است. من می‌روم تا آن جا را برای شما آماده كنم. وقتی همه چيز آماده شد، باز خواهم گشت و شما را خواهم برد، تا جايی كه من هستم شما نيز باشيد. اگر غير از اين بود، بطور واضح به شما می‌گفتم.[۳] ***[۴] «شما می‌دانيد من كجا می‌روم و می‌دانيد چگونه به آنجا بياييد.»

روميان ۸:۱۶-۲۵

[۱۶] زيرا روح خدا در عمق وجود ما، به ما می‌گويد كه ما فرزندان خدا هستيم.[۱۷] و اگر فرزندان خدا هستيم، وارثان او نيز خواهيم بود. بعبارت ديگر، خدا تمام آن جلال و شكوهی را كه به فرزند خود عيسی مسيح خواهد داد، به ما نيز عطا خواهد فرمود. اما اگر می‌خواهيم در آينده در جلال او شريک شويم، بايد اكنون در دردها و رنجهای او نيز شريک گرديم.[۱۸] با وجود اين، سختی‌هايی كه در زمان حاضر متحمل می‌شويم، در مقابل جلال و شكوهی كه در آينده خدا نصيبمان خواهد ساخت، هيچ است.[۱۹] تمام آفرينش نيز بی‌صبرانه منتظر روزی است كه خدا فرزندان خود را پس از مرگ زنده كند.[۲۰] زيرا جهان برخلاف خواست خود، به دستور خدا محكوم به فنا شد. اما اين اميد هست كه روزی جهان از قيد فنا رها شود و در آزادی پرشكوهی كه متعلق به فرزندان خداست، شريک گردد.[۲۱] ***[۲۲] چون می‌دانيم كه حتی حيوانات و گياهان نيز كه گرفتار بيماری و مرگند، همچون زنی كه در حال زاييدن است، درد می‌كشند و در انتظار اين واقعۀ بزرگ، روزشماری می‌كنند.[۲۳] حتی ما مسيحيان، با اينكه روح خدا را بعنوان نشانه‌ای از شكوه و جلال آينده در خود داريم، با آه و ناله در انتظاريم تا از درد و رنج آزاد شويم. بلی، ما نيز با اشتياق بسيار، منتظر روزی هستيم كه خدا امتيازات كامل ما را بعنوان فرزندانش، به ما عطا كند. يكی از اين امتيازات، طبق وعدۀ او، بدن تازه‌ای است كه نه دچار بيماری می‌شود و نه مرگ بر آن قدرت دارد.[۲۴] ما با اميد، نجات يافته‌ايم؛ و اميد يعنی انتظار دريافت چيزی كه هنوز نداريم؛ زيرا اگر كسی چيزی را در اختيار داشته باشد، نيازی نيست كه به اميد آن باشد.[۲۵] پس وقتی برای چيزی كه هنوز رخ نداده، به خدا اميدواريم، بايد با صبر و حوصله منتظر آن بمانيم.

اول پترس ۱:۳

سپاس بر خدا باد، بر خدا كه پدر خداوند ما عيسی مسيح است. او به سبب لطف بی‌پايان و عظيم خود، ما را از سر نو مولود ساخت و عضو خانوادۀ خود گرداند. از اينرو، ما اكنون به اميد حيات جاويد زنده‌ايم، زيرا مسيح نيز پس از مرگ، حيات يافت.

دوم قرنتيان ۱:۳-۶

[۳] چقدر بايد خدا را شكر كنيم، خدايی كه پدر خداوند ما عيسی مسيح است، خدايی كه سرچشمۀ لطف و مهربانی است و در زحمات، ما را تسلی و قوت قلب می‌بخشد. بلی، او ما را تسلی می‌دهد تا ما نيز همين تسلی را به كسانی دهيم كه در زحمتند و به همدردی و تشويق ما نياز دارند.[۴] ***[۵] يقين بدانيد كه هر قدر برای مسيح بيشتر زحمت ببينيم، از او تسلی و دلگرمی بيشتری خواهيم يافت.[۶] ما برای رساندن نجات و تسلی خدا به شما، زحمات بسياری متحمل می‌شويم. اما در اين زحمات، خدا ما را تسلی عطا كرده است، كه اين نيز به منظور كمک به شماست؛ تا بدانيد كه وقتی شما نيز در سختی قرار می‌گيريد، او شما را تسلی خواهد داد. او به شما اين قدرت را خواهد بخشيد كه ناملايمات را تحمل كنيد.

Persian Bible (FACB) 2005