اول قرنتيان 13:4-7 |
[4] كسی كه محبت دارد، صبور است و مهربان؛ حسود نيست و به كسی رشک نمیبرد؛ مغرور نيست و هيچگاه خودستايی نمیكند؛[5] به ديگران بدی نمیكند؛ خودخواه نيست و باعث رنجش كسی نمیشود. كسی كه محبت دارد، پرتوقع نيست و از ديگران انتظار بيجا ندارد؛ عصبی و زودرنج نيست و كينه به دل نمیگيرد؛[6] هرگز از بیانصافی و بیعدالتی خوشحال نمیشود، بلكه از پيروز شدن راستی شاد میگردد.[7] كسی كه محبت دارد در هر وضعی وفادار میماند، هميشه اعتماد دارد، هرگز اميدش را از دست نمی دهد و در هر شرايطی تحمل می كند. |
|
افسسيان 4:29 |
هيچگاه سخنان بد و زشت بر زبان نياوريد، بلكه گفتارتان نيكو و مفيد باشد تا به شنوندگان خير و بركت برساند. |
|
ميکاه 6:8 |
خداوند به ما فرموده است كه از ما چه میخواهد. آنچه او از ما میخواهد اين است كه رحم و انصاف داشته باشيم و با كمال فروتنی احكامش را بجا آوريم. |
|
کولوسيان 3:12 |
حال كه خدا شما را برای اين زندگی تازه برگزيده و اينچنين شما را محبت كرده است، شما نيز بايد نسبت به ديگران دلسوز، مهربان، فروتن، ملايم و بردبار باشيد؛ |
|
افسسيان 2:7 |
اينک خدا میتواند با اشاره به لطفی كه توسط عيسی مسيح در حق ما كرده است، عظمت و عمق لطف و محبت خود را به مردم همۀ قرون و اعصار نمايان سازد. |
|
متی 5:24 |
گوسفند را همانجا نزد قربانگاه رها كن و اول برو و از دوستت عذرخواهی نما و با او آشتی كن؛ آنگاه بيا و نذرت را به خدا تقديم كن. |
|
روميان 2:4 |
اگر خدا تابحال نسبت به تو صبر و تحمل نشان داده است، آيا اين را نتيجۀ ضعف او میدانی؟ آيا متوجه نيستی كه خدا در تمام اين مدت كه تو را مجازات نكرده، در واقع به تو فرصت داده تا از گناهانت دست بكشی؟ بلی، مهربانی خدا برای اين بوده است كه تو توبه كنی. |
|
غلاطيان 5:22 |
اما هرگاه روح خدا زندگی ما را هدايت فرمايد، اين ثمرات را در زندگی ما بوجود خواهد آورد: محبت، شادی، آرامش، بردباری، مهربانی، نيكوكاری، وفاداری، فروتنی و خويشتنداری. |
|
مزامير 141:5 |
بگذار مرد نيک مرا بزند كه لطفی در حق من خواهد بود؛ بگذار مرا تأديب و تنبيه كند كه برايم افتخار خواهد بود و از آن اِبا نخواهم كرد. اما با بدكاران مخالفت خواهم كرد و دعا خواهم كرد كه به سزای اعمالشان برسند. |
|
اشعيا 54:8 |
خداوند كه حامی توست میفرمايد: «در لحظۀ غضب، روی خود را از تو برگردانيدم، اما اينک با محبت جاودانی تو را دوست خواهم داشت. |
|
امثال ۱۹:۲۲ |
مهربانی شخص باعث محبوبيت او میشود. بهتر است شخص فقير باشد تا اينكه با نادرستی زندگی كند. |
|
اول پترس ۴:۸ |
از همه مهمتر، يكديگر را با تمام وجود محبت نماييد، زيرا محبت باعث میشود تقصيرهای بيشمار يكديگر را ناديده بگيريد. |
|
دوم پترس ۱:۵-۷ |
[۵] اما برای دسترسی به اين بركات، علاوه بر ايمان، به خصلتهای ديگری نيز نياز داريد؛ بلی، بايد سخت بكوشيد كه نيک باشيد، خدا را بهتر بشناسيد و به ارادۀ او پی ببريد.[۶] همچنين بايد حاضر باشيد تا خواستههای خود را كنار گذاشته، با صبر و دينداری خدا را با شادی خدمت نماييد.[۷] به اين ترتيب، راه را برای قدم بعدی هموار میكنيد، يعنی آماده میشويد تا انسانها را دوست بداريد. اين محبت رشد كرده، تبديل به محبتی عميق نسبت به انسانها خواهد گشت. |
|
استر ۲:۹ |
*** |
|
افسسيان ۴:۳۲ |
و در عوض نسبت به هم مهربان و دلسوز باشيد و يكديگر را ببخشيد، همانطور كه خدا نيز شما را بخاطر مسيح بخشيده است. |
|
غلاطيان ۶:۱۰ |
بنابراين، تا جايی كه میتوانيم، در حق مردم، بخصوص مسيحيان مؤمن، نيكی بنماييم. |
|
لوقا ۶:۳۵ |
«اما شما، دشمنانتان را دوست بداريد و به ايشان خوبی كنيد! قرض بدهيد و نگران پس گرفتن نباشيد. در اينصورت پاداش آسمانی شما بزرگ خواهد بود، زيرا همچون فرزندان خدا رفتار كردهايد، چون خدا نيز نسبت به حقناشناسان و بدكاران مهربان است. |
|
امثال ۳۱:۲۶ |
سخنانش پر از حكمت و نصايحش محبتآميز است. |
|
اول پترس ۳:۹ |
اگر كسی به شما بدی كرد، به او بدی نكنيد، و اگر كسی به شما دشنام داد، به او دشنام ندهيد؛ بلكه برای ايشان دعای خير و بركت كنيد، زيرا ما بايد با ديگران مهربان باشيم؛ آنگاه خدا ما را بركت خواهد داد. |
|
روت ۲:۲۰-۲۱ |
[۲۰] نعومی به عروس خود گفت: «خداوند او را بركت دهد! خداوند به شوهر مرحوم تو احسان نموده و لطف خود را از ما دريغ نداشته است. آن شخص از بستگان نزديک ماست كه میتواند ولی ما باشد.»[۲۱] روت به مادر شوهرش گفت: «او به من گفت كه تا پايان فصل درو میتوانم در كشتزارش بدنبال دروگرانش خوشهچينی كنم.» |
|
روت ۳:۱۰ |
بوعز گفت: «دخترم، خداوند تو را بركت دهد! اين محبتی كه حالا میكنی از آن خوبی كه در حق مادر شوهرت كردی، بزرگتر است. تو میتوانستی با مرد جوانی، چه فقير چه ثروتمند، ازدواج كنی؛ اما اين كار را نكردی. |
|
نحيميا ۹:۱۷ |
آنها نه فقط به دستورات تو گوش ندادند و معجزاتی را كه برای ايشان كرده بودی فراموش نمودند، بلكه ياغی شدند و رهبری برای خود انتخاب كردند تا دوباره به مصر، سرزمين بردگی برگردند. ولی تو خدائی بخشنده و رحيم و مهربان هستی؛ تو پر از محبت هستی و دير خشمگين میشوی؛ به همين جهت ايشان را ترک نكردی. |
|
مزامير 31:21 |
خداوند را سپاس باد! وقتی من در محاصره بودم، او محبتش را بطرز شگفتانگيزی به من نشان داد! |
|
مزامير 117:1-2 |
[1] ای همۀ قومها، خداوند را ستايش كنيد! ای تمام قبايل، او را حمد گوييد.[2] زيرا رحمت او بر ما بسيار عظيم است و وفای او را حدی نيست. خداوند را سپاس باد! |
|
مزامير 119:76 |
اكنون طبق وعدهای كه فرمودهای، بگذار رحمت تو مايۀ تسلی من شود. |
|
اشعيا 54:10 |
هر چند كوهها جابجا شوند و تپهها نابود گردند، اما محبت من نسبت به تو هرگز از بين نخواهد رفت و پيمان سلامتیای كه با تو بستهام هيچوقت شكسته نخواهد شد.» خداوند كه تو را دوست دارد اين را میگويد. |
|
ارمييا 2:2 |
*** |
|
يوئيل 2:13 |
اگر واقعاً پشيمانيد، دلهايتان را چاک بزنيد نه لباسهايتان را.» بسوی خداوند، خدای خود بازگشت نماييد، زيرا او بخشنده و مهربان است. زود به خشم نمیآيد، رحمتش بسيار است و راضی به مجازات شما نمیباشد. |
|
يونس 4:2-3 |
[2] او نزد خداوند دعا كرد و گفت: «خداوندا، وقتی در مملكت خود بودم و تو به من گفتی به اينجا بيايم، میدانستم كه تو از تصميم خود منصرف خواهی شد، زيرا تو خدايی مهربان و بخشنده هستی و دير غضبناک میشوی و بسيار احسان میكنی. برای همين بود كه خواستم به ترشيش فرار كنم.[3] «خداوندا، اينک جانم را بگير، زيرا برای من مردن بهتر از زنده ماندن است.» |
|
اعمال رسولان 28:2 |
*** |
|
پيدايش ۲۴:۱۴ |
من به يكی از آنان خواهم گفت: «سبوی خود را پايين بياور تا آب بنوشم.» اگر آن دختر بگويد: «بنوش و من شترانت را نيز سيراب خواهم كرد،» آنگاه خواهم دانست كه او همان دختری است كه تو برای اسحاق در نظر گرفتهای و سرورم را مورد لطف خويش قرار دادهای.» |
|
يشوع 2:12 |
حال از شما میخواهم كه به نام خدايتان برای من قسم بخوريد و نشانهای به من بدهيد كه وقتی شهر اريحا را تصرف نموديد، در ازای كمكی كه به شما كردم، مرا همراه پدر و مادر و خواهران و برادرانم و خانوادههای آنها حفظ كنيد تا كشته نشويم.» |
|
دوم قرنتيان 6:6 |
با زندگی پاک خود، با بينش روحانی و با صبر و تحمل خود، به همه ثابت كردهايم كه ادعاهايمان بجاست. مهربان، با محبت و پر از روحالقدس بودهايم. |
|
تايتوس 3:4 |
اما زمانی رسيد كه مهربانی و لطف نجات دهندۀ ما خدا آشكار شد، |
|
پيدايش ۲۴:۱۲ |
او چنين دعا كرد: «ای خداوند، خدای سَروَر من ابراهيم، التماس میكنم نسبت به سرورم لطف فرموده، مرا ياری دهی تا خواستۀ او را برآورم. |
|
Persian Bible (FACB) 2005 |
Persian Contemporary Bible Copyright © 1995, 2005, 2018 by Biblica, Inc.® |