خداوند: [عشق خدا]

اول قرنتيان ۱۳:۱۳

پس، سه چيز هميشه باقی خواهد ماند: ايمان، اميد و محبت، اما از همۀ اينها بزرگتر، محبت است.

اول يوحنا ۳:۱

ببينيد خدای پدر چقدر ما را دوست می‌دارد كه ما را «فرزندان» خود خوانده است، و همينطور نيز هستيم. اما مردم دنيا اين مطلب را درک نمی‌كنند، زيرا خدا را آنطور كه هست نمی‌شناسند.

اول يوحنا ۴:۷-۸

[۷] عزيزان من، بياييد يكديگر را محبت كنيم، زيرا محبت از خداست و هر كه محبت می‌نمايد، فرزند خداست و خدا را واقعاً می‌شناسد.[۸] اما كسی كه محبت نمی‌كند، خدا را نمی‌شناسد، زيرا خدا محبت است.

اول يوحنا ۴:۱۶-۱۹

[۱۶] ما می‌دانيم كه خدا چقدر ما را دوست می‌دارد، زيرا گرمی محبت او را چشيده‌ايم. ما محبت او را باور می‌كنيم. خدا محبت است! و هر كه با محبت زندگی می‌كند، با خدا زندگی می‌كند و خدا در وجود اوست.[۱۷] وقتی با مسيح زندگی می‌كنيم، محبتمان بيشتر و كاملتر می‌شود. پس در روز داوری شرمنده و سرافكنده نخواهيم شد، بلكه با اطمينان و شادی درحضور او خواهيم ايستاد، زيرا او ما را دوست دارد و ما نيز او را دوست داريم.[۱۸] لازم نيست از كسی كه ما را بطور كامل دوست دارد، بترسيم. محبت كامل خدا هرگونه ترس را در ما ريشه‌كن می‌سازد. اگر هنوز می‌ترسيم، علتش اينست كه هنوز كاملاً يقين نداريم كه خدا حقيقتاً ما را دوست می‌دارد.[۱۹] محبت ما نسبت به خدا، از محبتی ناشی می‌شود كه او اول نسبت به ما داشت.

غلاطيان ۲:۲۰

وقتی مسيح بر روی صليب مصلوب شد، در حقيقت من نيز با او مصلوب شدم. پس ديگر من نيستم كه زندگی می‌كنم، بلكه مسيح است كه در من زندگی می‌كند! و اين زندگی واقعی كه اينک در اين بدن دارم، نتيجۀ ايمان من به فرزند خداست كه مرا محبت نمود و خود را برای من فدا ساخت.

ارمييا ۲۹:۱۱

خواست و ارادۀ من، سعادتمندی شماست و نه بدبختی‌تان، و كسی بجز من از آن آگاه نيست. من می‌خواهم به شما اميد و آيندۀ خوبی ببخشم.

ارمييا ۳۱:۳

از همان گذشته‌های دور، به ايشان گفتم: «ای قوم من، شما را هميشه دوست داشته‌ام؛ با مهر و محبت عميقی شما را بسوی خود كشيده‌ام.

يوحنا ۳:۱۶

زيرا خدا بقدری مردم جهان را دوست دارد كه يگانه فرزند خود را فرستاده است، تا هر كه به او ايمان آورد، هلاک نشود بلكه زندگی جاويد بيابد.

يوحنا ۱۵:۱۳

بزرگترين محبتی كه شخص می‌تواند در حق دوستانش بكند، اين است كه جان خود را در راه ايشان فدا سازد. محبت را بايد اينچنين سنجيد.

مزامير ۸۶:۱۵

خداوندا، تو عادل، بخشنده، مهربان، صبور و رحيم هستی.

مزامير ۱۳۶:۲۶

خدای آسمانها را شكر گوئيد، زيرا رحمتش ابديست.

روميان ۵:۸

اما ببينيد خدا چقدر ما را دوست داشت كه با وجود اينكه گناهكار بوديم، مسيح را فرستاد تا در راه ما فدا شود.

تثنييه ۷:۹

پس بدانيد كه تنها خدايی كه وجود دارد خداوند، خدايتان است و او همان خدای امينی است كه تا هزاران نسل وعده‌های خود را نگاه داشته پيوسته كسانی را كه او را دوست می‌دارند و دستوراتش را اطاعت می‌كنند محبت می‌نمايد.

ضفينيا ۳:۱۷

زيرا خداوند، خدای تو كه در ميان توست نجات‌دهنده‌ای توانا می‌باشد. او از تو راضی خواهد بود، و تو را دوست خواهد داشت و وجود تو مايه شادی و سرور او خواهد بود.»

افسسيان ۲:۴-۵

[۴] اما خدا كه لطف و رحمتش بيش از حد تصور ماست، ما را آنقدر دوست داشت[۵] كه به ما عمر دوباره داد؛ زيرا ما بسبب گناهانمان، روحاً مرده بوديم و می‌بايست تا به ابد دور از خدا بسر ببريم. اما وقتی خدا مسيح را پس از مرگ زنده كرد، به ما نيز عمر دوباره داد. پس ما صرفاً در اثر لطف و فيض خدا نجات پيدا كرده‌ايم.

اول پترس ۵:۶-۷

[۶] پس اگر خود را زير دست نيرومند خدا فروتن سازيد، او در زمان مناسب شما را سرافراز خواهد نمود.[۷] بگذاريد خداوند بار تمام غصه‌ها و نگرانيهای شما را به دوش گيرد، زيرا او در تمام اوقات به فكر شما می‌باشد.

روميان ۸:۳۷-۳۹

[۳۷] اما با وجود تمام اينها، پيروزی كامل و قطعی همواره از آن ماست! چگونه؟ به ياری عيسی مسيح كه آنقدر ما را محبت كرد كه جانش را در راه ما فدا ساخت![۳۸] زيرا من يقين می‌دانم كه هيچ چيز نمی‌تواند محبت مسيح را از ما باز دارد. نه مرگ، نه زندگی، نه فرشتگان و نه قدرتهای جهنم، هيچيک قدرت چنين كاری را ندارند. حوادث امروز و نگرانيهای فردا نيز قادر نيستند خللی در اين محبت وارد كنند.[۳۹] در اوج آسمان و در عمق اقيانوسها، هيچ موجودی نمی‌تواند ما را از محبت خدا كه در مرگ فداكارانۀ خداوند ما عيسی مسيح آشكار شده، محروم سازد.

Persian Bible (FACB) 2005