«اما پيش از آنكه در مورد پيروی از من، تصميمی بگيريد، همه جوانب را خوب بسنجيد! اگر كسی در نظر دارد ساختمانی بسازد، ابتدا مخارج آن را برآورد می‌كند تا ببيند آيا از عهده آن برمی‌آيد يا نه.

امثال ۱۶:۹

انسان در فكر خود نقشه‌ها می‌كشد، اما خداوند او را در انجام آنها هدايت می‌كند.

روميان ۸:۲۸

و ما می‌دانيم كه خدا همه چيزها را برای خيريت كسانی بكار می‌برد كه او را دوست دارند و فراخوانده شده‌اند تا خواست او را انجام دهند.

فيليپيان ۱:۶

اطمينان دارم خدا كه اين عمل نيكو را در شما آغاز نمود، شما را ياری خواهد داد تا در فيض او رشد كنيد تا به هنگام بازگشت عيسی مسيح، كار او در شما تكميل شده باشد.

اشعيا ۱۴:۲۶-۲۷

[۲۶] دست توانای خود را دراز خواهم كرد و قومها را مجازات خواهم نمود. اين است آنچه برای قومها تقدير كرده‌ام.»[۲۷] بلی خداوند قادر متعال اين را تقدير كرده است. پس چه كسی می‌تواند آن را باطل كند؟ اين دست اوست كه دراز شده است، بنابراين چه كسی می‌تواند آن را بازگرداند؟

يوحنا ۶:۴۴

فقط كسی می‌تواند نزد من آيد كه پدرم خدا كه مرا فرستاده است او را بسوی من جذب كند، و من در روز قيامت او را زنده خواهم ساخت.

مزامير ۱۴۳:۸

هر روز صبح رحمت خود را به من بنمايان، زيرا بر تو توكل دارم. راهی را كه بايد بپيمايم به من نشان ده، زيرا از صميم قلب به حضور تو دعا می‌كنم.

امثال ۲۳:۴

عاقل باش و برای به چنگ آوردن ثروت، خودت را خسته نكن،

مزامير ۹۰:۱۲

به ما ياد بده كه بدانيم عمر ما چه زودگذر است تا در اين عمر كوتاه با خردمندی زندگی كنيم.

مزامير ۳:۳۱-۳۲

[۳۱] و بسيار پريشانم. تا به كی ای خداوند، تا به كی؟[۳۲] ای خداوند، بيا و مرا برهان؛ به رحمت خود، مرا نجات ده؛

اشعيا ۴۶:۳-۱۱

[۳] «ای بازماندگان بنی‌اسرائيل، به من گوش دهيد. من شما را آفريده‌ام و از بدو تولد تاكنون از شما نگه‌داری كرده‌ام.[۴] من خدای شما هستم و تا وقتی پير شويد و موهايتان سفيد شود از شما مراقبت خواهم كرد. من شما را آفريده‌ام و از شما نگه‌داری خواهم نمود. شما را با خود خواهم برد و نجات دهندۀ شما خواهم بود.»[۵] خداوند می‌گويد: «مرا با چه كسی مقايسه می‌كنيد؟ آيا كسی را می‌توانيد پيدا كنيد كه با من برابری كند؟[۶] آيا مرا به بتها تشبيه می‌كنيد كه مردم با طلا و نقرۀ خود آن را می‌سازند؟ آنها زرگر را اجير می‌كنند تا ثروتشان را بگيرد و از آن خدايی بسازد؛ سپس زانو می‌زنند و آن را سجده می‌كنند![۷] بت را بر دوش می‌گيرند و به اينطرف و آنطرف می‌برند. هنگامی كه آن را بر زمين می‌گذارند همانجا می‌ماند، چون نمی‌تواند حركت كند! وقتی كسی نزدش دعا می‌كند، جوابی نمی‌دهد، چون بت نمی‌تواند ناراحتی او را بر طرف سازد.[۸] «ای گناهكاران اين را فراموش نكنيد،[۹] و به ياد داشته باشيد كه من بارها شما را از رويدادهای آينده آگاه ساخته‌ام. زيرا تنها من خدا هستم و كسی ديگر مانند من نيست كه[۱۰] بتواند به شما بگويد در آينده چه رخ خواهد داد. آنچه بگويم واقع خواهد شد و هر چه اراده كنم به انجام خواهد رسيد.[۱۱] مردی را از مشرق، از آن سرزمين دور دست فرامی‌خوانم. او مانند يک پرندۀ شكاری فرود خواهد آمد و آنچه را اراده نموده‌ام انجام خواهد داد. آنچه گفته‌ام واقع خواهد شد.

يوحنا ۱:۱۲-۱۳

[۱۲] ***[۱۳] اين اشخاص تولدی نو يافتند، نه همچون تولدهای معمولی كه نتيجۀ اميال و خواسته‌های آدمی است، بلكه اين تولد را خدا به ايشان عطا فرمود.

مکاشفه ۱۷:۸

زمانی در بدن آن حيوان، رمقی بود، ولی حالا ديگر نيست. با وجود اين، از چاه بی‌انتها به زودی بالا می‌آيد و در فنای ابدی فرو خواهد رفت. مردم دنيا، غير از كسانی كه نامشان در دفتر حيات نوشته شده بود، وقتی حيوان پس از مرگ، دوباره ظاهر شود، مات و مبهوت خواهند ماند.

عاموس ۳:۷

ولی پيش از آن بوسيلۀ انبياء به شما هشدار خواهم داد.»

يعقوب ۴:۱-۱۷

[۱] علت جنگ و دعواهای شما چيست؟ آيا علت آنها، آرزوهای ناپاكی نيست كه در وجود شما منزل دارد؟[۲] در حسرت چيزی بسر می‌بريد كه نداريد؛ پس دستتان را به خون آلوده می‌كنيد تا آن را به چنگ آوريد. در آرزوهای چيزهايی هستيد كه متعلق به ديگران است، و شما نمی‌توانيد داشته باشيد؛ پس به جنگ و دعوا می‌پردازيد تا از چنگشان بيرون بكشيد. علت اينكه آنچه می‌خواهيد نداريد، اينست كه آن را از خدا درخواست نمی‌كنيد.[۳] وقتی هم درخواست می‌كنيد، خدا به دعايتان جواب نمی‌دهد، زيرا هدفتان نادرست است؛ شما فقط در پی بدست آوردن چيزهايی هستيد كه باعث خوشی و لذتتان می‌شود.[۴] شما همچون همسران بی‌وفايی هستيد كه به دشمنان شوهرشان عشق می‌ورزند. آيا متوجه نيستيد كه اگر با دشمنان خدا، يعنی لذت‌های ناپاک اين دنيا دوستی نماييد، در واقع با خدا دشمنی می‌كنيد؟ پس هر كه می‌خواهد از خوشی‌های ناپاک اين دنيا لذت بجويد، ديگر نمی‌تواند دوست خدا باشد.[۵] تصور می‌كنيد كه كتاب آسمانی بيهوده می‌گويد كه روح خدا كه خداوند او را در وجود ما ساكن كرده است، آنقدر به ما علاقه دارد كه نمی‌تواند تحمل كند كه دل ما جای ديگری باشد؟[۶] اما نبايد فراموش كرد كه خدا قدرت لازم برای ايستادگی در مقابل اين خواسته‌های گناه‌آلود را به ما عطا می‌فرمايد. از اينرو، كتاب آسمانی می‌فرمايد: «خدا به شخص فروتن قوت می‌بخشد، اما با شخص متكبر و مغرور مخالفت می‌كند.»[۷] بنابراين، خود را با فروتنی به خدا بسپاريد، و در برابر شيطان ايستادگی كنيد تا از شما دور شود.[۸] به خدا نزديک شويد، تا او نيز به شما نزديک شود. ای گناهكاران، دستهای گناه‌آلود خود را بشوييد و دل خود را فقط با عشق الهی لبريز سازيد تا پاک گردد و نسبت به خدا وفادار بماند.[۹] برای اعمال اشتباه خود، اشک بريزيد و ماتم كنيد، و در عمق وجودتان غمگين و ناراحت باشيد؛ به جای خنده، گريه كنيد، و به جای شادی، سوگواری نماييد.[۱۰] زمانی كه به ناچيزی و كوچكی خود در مقابل خدا پی برديد، آنگاه خدا شما را سرافراز و سربلند خواهد ساخت.[۱۱] برادران عزيز، از يكديگر بدگويی نكنيد و ايراد نگيريد و يكديگر را محكوم ننماييد. زيرا اگر چنين كنيد، در واقع از احكام خدا ايراد گرفته و آن را محكوم كرده‌ايد. اما وظيفۀ شما قضاوت دربارۀ احكام خدا نيست، بلكه اطاعت از آن.[۱۲] فقط آن كسی كه اين احكام را وضع كرد، قادر است به درستی در ميان ما داوری كند. تنها اوست كه می‌تواند ما را نجات دهد يا هلاک كند. پس شما چه حق داريد كه دربارۀ ديگران داوری كنيد و از ايشان خرده بگيريد؟[۱۳] گوش كنيد ای تمام كسانی كه می‌گوييد: «امروز يا فردا به فلان شهر خواهيم رفت و يک سال در آنجا مانده، تجارت خواهيم كرد و سود كلانی خواهيم برد.»[۱۴] شما چه می‌دانيد فردا چه پيش خواهد آمد؟ عمر شما مانند مه صبحگاهی است كه لحظه‌ای آن را می‌توان ديد و لحظه‌ای بعد محو و ناپديد می‌شود![۱۵] پس، بايد بگوييد: «اگر خدا بخواهد، زنده خواهيم ماند و چنين و چنان خواهيم كرد.»[۱۶] در غير اينصورت، شما مغرور و خودپسند هستيد و به نقشه‌ها و برنامه‌های خود می‌باليد؛ و چنين شخصی هرگز نمی‌تواند خدا را خشنود سازد.[۱۷] پس، اين را از ياد نبريد كه اگر بدانيد چه كاری درست است، اما آن را انجام ندهيد، گناه كرده‌ايد.

امثال ۳:۵-۶

[۵] با تمام دل خود به خداوند اعتماد كن و بر عقل خود تكيه منما.[۶] در هر كاری كه انجام می‌دهی خدا را در نظر داشته باش و او در تمام كارهايت تو را موفق خواهد ساخت.

دوم پترس ۳:۹

بنابراين، مسيح در وعدۀ بازگشت خود تأخيری بوجود نياورده است، گر چه گاهی اينگونه بنظر می‌رسد. در واقع، او صبر می‌كند و فرصت بيشتری می‌دهد تا گناهكاران توبه كنند، چون نمی‌خواهد كسی هلاک شود.

اول تيموتيوس ۲:۴

زيرا او مشتاق است كه همۀ مردم نجات يابند و به اين حقيقت پی ببرند

پيدايش ۱:۲۶

سرانجام خدا فرمود: «انسان را شبيه خود بسازيم، تا بر حيوانات زمين و ماهيان دريا و پرندگان آسمان فرمانروايی كند.»

متی 28:18-20

[18] آنگاه عيسی جلو آمد و به ايشان فرمود: «تمام اختيارات آسمان و زمين به من داده شده است.[19] پس برويد و تمام قومها را شاگرد من سازيد و ايشان را به اسم پدر و پسر و روح القدس غسل تعميد دهيد؛[20] و به ايشان تعليم دهيد كه تمام دستوراتی را كه به شما داده‌ام، اطاعت كنند. مطمئن باشيد هر جا كه برويد، حتی دورترين نقطه دنيا باشد، من هميشه همراه شما هستم!»

امثال ۶:۶-۸

[۶] ای آدمهای تنبل، زندگی مورچه‌ها را مشاهده كنيد و درس عبرت بگيريد.[۷] آنها ارباب و رهبر و رئيسی ندارند،[۸] ولی با اين همه در طول تابستان زحمت می‌كشند و برای زمستان آذوقه جمع می‌كنند.

ارمييا ۱:۵

***

افسسيان ۱:۴

خدا از زمانهای بسيار دور، حتی پيش از آنكه جهان را بيافريند، ما را برگزيد تا در اثر آن فداكاری كه مسيح در راه ما كرد، از آن او گرديم. خدا از همان زمان، اراده نمود تا ما را در نظر خود پاک سازد بطوری كه حتی يک لكه نيز در ما يافت نشود، تا وقتی در حضور او حاضر می‌شويم، سراپا مديون محبت او باشيم.

عبرانيان ۴:۳

فقط ما كه به خدا ايمان داريم، می‌توانيم به آرامش خدا دسترسی پيدا كنيم. او فرموده است: «در خشم و غضب خود قسم خورده‌ام كه آنانی كه به من ايمان نياورند، هرگز روی آرامش را نخواهند ديد.» هرچند كه از همان ابتدای جهان، چشم براه ايشان بود كه بسوی او بازگردند و حاضر بود كه ايشان را ببخشد، زيرا در كتاب آسمانی نوشته شده كه خدا در روز هفتم آفرينش، هنگامی كه همه چيز را آفريده بود، به استراحت پرداخت و آراميد.

روميان ۳:۱۰-۱۸

[۱۰] كتاب آسمانی نيز در اين باره می‌فرمايد: هيچكس نيكوكار نيست، در تمام عالم، يک بی‌گناه هم يافت نمی‌شود.[۱۱] هيچكس فهم ندارد، كسی واقعاً طالب خدا نيست.[۱۲] همه از او روی برگردانيده‌اند؛ همه به راه خطا رفته‌اند؛ حتی يک نفر هم نيست كه نيكوكار بوده باشد.[۱۳] سخنان ايشان كثيف و متعفن است، همچون بوی تعفنی كه از قبر به مشام می‌رسد. زبانشان را برای فريب دادن بكار می‌برند. سخنانشان همچون نيش مار كشنده است.[۱۴] دهانشان پر از لعنت و تلخی است.[۱۵] پايهايشان برای خون ريختن شتابان است.[۱۶] به هر جا برسند، پريشانی و ويرانی بجا می‌گذارند.[۱۷] از آرامش الهی نصيبی ندارند.[۱۸] احترام و ترس خدا، جايی در قلبشان ندارد.

اشعيا ۵۵:۱۰-۱۱

[۱۰] «كلام من مانند برف و باران است. همانگونه كه برف و باران از آسمان می‌بارند و زمين را سيراب و بارور می‌سازند و به كشاورز بذر و به گرسنه نان می‌بخشند،[۱۱] كلام من نيز هنگامی كه از دهانم بيرون می‌آيد بی‌ثمر نمی‌ماند، بلكه مقصود مرا عملی می‌سازد و آنچه را اراده كرده‌ام انجام می‌دهد.

اشعيا ۹:۶-۷

[۶] زيرا فرزندی برای ما بدنيا آمده! پسری بما بخشيده شده! او بر ما سلطنت خواهد كرد. نام او «عجيب»، «مشير»، «خدای قدير»، «پدر جاودانی» و «سرور سلامتی» خواهد بود.[۷] او بر تخت پادشاهی داود خواهد نشست و بر سرزمين او تا ابد سلطنت خواهد كرد. پايۀ حكومتش را بر عدل و انصاف استوار خواهد ساخت، و گسترش فرمانروايی صلح‌پرور او را انتهايی نخواهد بود. خداوند قادر متعال چنين اراده فرموده و اين را انجام خواهد داد.

تثنييه ۲۹:۲۹

اسراری هست كه خداوند، خدايمان بر ما كشف نفرموده است، اما او قوانين خود را بر ما و فرزندانمان آشكار نموده است تا آنها را اطاعت كنيم.

روميان ۹:۲۲-۲۴

[۲۲] آيا خدا حق ندارد خشم و قدرت خود را برضد آنانی كه شايستۀ نابودی‌اند، نشان دهد، يعنی بر ضد آنانی كه با صبر بسيار گناهانشان را تحمل می‌كند؟[۲۳] و آيا او حق ندارد كسان ديگری از جمله ما را، كه از پيش برای مشاهدۀ جلالش آماده ساخته بود، چه از يهود و چه از غير يهود، دعوت كند تا عظمت جلال او را ببينيم؟[۲۴] ***

اول پترس ۲:۹-۱۰

[۹] اما شما مانند آنان نيستيد. شما برگزيدگان خدا، و كاهنان پادشاهمان عيسی، و قوم مقدس و خاص خدا می‌باشيد، تا به اين ترتيب به ديگران نشان دهيد كه خدا چگونه شما را از تاريكی به نور عجيب خود دعوت نموده است.[۱۰] زمانی شما هيچ هويت نداشتيد، اما اكنون فرزندان خدا می‌باشيد؛ زمانی از رحمت و مهربانی خدا بی‌بهره بوديد، اما حال، مورد لطف و رحمت او قرار گرفته‌ايد.

روميان ۸:۱۸-۲۵

[۱۸] با وجود اين، سختی‌هايی كه در زمان حاضر متحمل می‌شويم، در مقابل جلال و شكوهی كه در آينده خدا نصيبمان خواهد ساخت، هيچ است.[۱۹] تمام آفرينش نيز بی‌صبرانه منتظر روزی است كه خدا فرزندان خود را پس از مرگ زنده كند.[۲۰] زيرا جهان برخلاف خواست خود، به دستور خدا محكوم به فنا شد. اما اين اميد هست كه روزی جهان از قيد فنا رها شود و در آزادی پرشكوهی كه متعلق به فرزندان خداست، شريک گردد.[۲۱] ***[۲۲] چون می‌دانيم كه حتی حيوانات و گياهان نيز كه گرفتار بيماری و مرگند، همچون زنی كه در حال زاييدن است، درد می‌كشند و در انتظار اين واقعۀ بزرگ، روزشماری می‌كنند.[۲۳] حتی ما مسيحيان، با اينكه روح خدا را بعنوان نشانه‌ای از شكوه و جلال آينده در خود داريم، با آه و ناله در انتظاريم تا از درد و رنج آزاد شويم. بلی، ما نيز با اشتياق بسيار، منتظر روزی هستيم كه خدا امتيازات كامل ما را بعنوان فرزندانش، به ما عطا كند. يكی از اين امتيازات، طبق وعدۀ او، بدن تازه‌ای است كه نه دچار بيماری می‌شود و نه مرگ بر آن قدرت دارد.[۲۴] ما با اميد، نجات يافته‌ايم؛ و اميد يعنی انتظار دريافت چيزی كه هنوز نداريم؛ زيرا اگر كسی چيزی را در اختيار داشته باشد، نيازی نيست كه به اميد آن باشد.[۲۵] پس وقتی برای چيزی كه هنوز رخ نداده، به خدا اميدواريم، بايد با صبر و حوصله منتظر آن بمانيم.

سفر خروج ۲۰:۱-۱۷

[۱] خدا با موسی سخن گفت و اين احكام را صادر كرد:[۲] «من خداوند، خدای تو هستم، همان خدايی كه تو را از اسارت و بندگی مصر آزاد كرد.[۳] «تو را خدايان ديگر غير از من نباشد.[۴] «هيچگونه بتی به شكل حيوان يا پرنده يا ماهی برای خود درست نكن.[۵] در برابر آنها زانو نزن و آنها را پرستش نكن، زيرا من كه خداوند، خدای تو می‌باشم، خدای غيوری هستم و كسانی را كه با من دشمنی كنند، مجازات می‌كنم. اين مجازات، شامل حال فرزندان آنها تا نسل سوم و چهارم نيز می‌گردد.[۶] اما بر كسانی كه مرا دوست داشته باشند و دستورات مرا پيروی كنند، تا هزار پشت رحمت می‌كنم.[۷] «از نام من كه خداوند، خدای تو هستم سوءاستفاده نكن. اگر نام مرا با بی‌احترامی به زبان بياوری يا به آن قسم دروغ بخوری، تو را مجازات می‌كنم.[۸] «روز سبت را به ياد داشته باش و آن را مقدس بدار.[۹] در هفته شش روز كار كن،[۱۰] ولی در روز هفتم كه «سبت خداوند» است هيچ كار نكن، نه خودت، نه پسرت، نه دخترت، نه غلامت، نه كنيزت، نه مهمانانت و نه چهارپايانت.[۱۱] چون خداوند در شش روز، آسمان و زمين و دريا و هر چه را كه در آنهاست آفريد و روز هفتم دست از كار كشيد. پس او روز سبت را مبارک خواند و آن را روز استراحت تعيين نمود.[۱۲] «پدر و مادرت را احترام كن تا در سرزمينی كه خداوند، خدای تو به تو خواهد بخشيد، عمر طولانی داشته باشی.[۱۳] «قتل نكن.[۱۴] «زنا نكن.[۱۵] «دزدی نكن.[۱۶] «دروغ نگو.[۱۷] «چشم طمع به مال و ناموس ديگران نداشته باش. به فكر تصاحب غلام و كنيز، گاو و الاغ، و اموال همسايه‌ات نباش.»

Persian Bible (FACB) 2005