شخصیت بد: [تنبل]

کولوسيان ۳:۱۷-۲۳

[۱۷] گفتار و كردار شما، شايستۀ نام عيسای خداوند باشد؛ و توسط او به حضور خدای پدر بياييد تا تشكرات خود را به او تقديم كنيد.[۱۸] ای زنان، از شوهران خود اطاعت كنيد، زيرا اين خواست خداوند است.[۱۹] ای شوهران، همسران خود را محبت نماييد و با ايشان تندی و تلخی نكنيد.[۲۰] ای فرزندان، مطيع پدر و مادر خود باشيد، زيرا اين خداوند را خشنود می‌سازد.[۲۱] و شما پدران، فرزندانتان را آنقدر سرزنش نكنيد كه دلسرد و دلشكسته شوند.[۲۲] ای غلامان، در هر امری مطيع اربابان خود در اين دنيا باشيد. نه تنها در حضور ايشان به وظايف خود خوب عمل كنيد، بلكه بسبب محبت و احترامتان به مسيح، هميشه از صميم قلب خدمت نماييد.[۲۳] هر كاری را از جان و دل انجام دهيد، درست مانند اينكه برای مسيح كار می‌كنيد، نه برای اربابتان.

جامعه ۹:۱۰

هر كاری كه می‌كنی آن را خوب انجام بده، چون در عالم مردگان، كه بعد از مرگ به آنجا خواهی رفت، نه كار كردن هست، نه نقشه كشيدن، نه دانستن و نه فهميدن.

اول تيموتيوس ۵:۸

اما اگر كسی به احتياجات خويشان و بخصوص اعضای خانوادۀ خود بی‌توجه باشد، اجازه ندارد خود را مسيحی بخواند؛ چنين شخص از يک كافر هم پست‌تر است.

پيدايش ۲:۱۵

خداوند، آدم را در باغ عدن گذاشت تا در آن كار كند و از آن نگهداری نمايد،

لوقا ۱۶:۱۰

«اگر در كارهای كوچک درستكار باشيد، در كارهای بزرگ نيز درستكار خواهيد بود؛ و اگر در امور جزئی نادرست باشيد، در انجام وظايف بزرگ نيز نادرست خواهيد بود.

امثال ۱۰:۴

آدمهای تنبل، فقير می‌شوند، ولی اشخاص فعال ثروتمند می‌گردند.

امثال ۱۰:۵

كسی كه بموقع محصول خود را برداشت می‌كند عاقل است، اما كسی كه موقع برداشت محصول می‌خوابد مايۀ ننگ است.

امثال ۱۲:۱۱

هر كه در زمين خود زراعت كند نان كافی خواهد داشت، اما كسی كه وقت خود را به بيهودگی بگذراند آدم احمقی است.

امثال ۱۲:۲۴

كار و كوشش، انسان را به قدرت می‌رساند؛ اما تنبلی، او را نوكر ديگران می‌سازد.

امثال ۱۳:۴

آدم تنبل آنچه را كه آرزو می‌كند به دست نمی‌آورد، اما شخص كوشا كامياب می‌شود.

امثال ۱۴:۲۳

كسی كه زحمت می‌كشد منفعت عايدش می‌شود، ولی آنكه فقط حرف می‌زند فقير خواهد شد.

امثال ۱۹:۱۵

كسی كه تنبل است و زياد می‌خوابد، گرسنه می‌ماند.

امثال ۲۰:۴

آدم تنبل بموقع زمينش را شخم نمی‌زند، بنابراين در هنگام برداشت محصول هر چه می‌گردد چيزی نمی‌يابد.

امثال ۶:۶

ای آدمهای تنبل، زندگی مورچه‌ها را مشاهده كنيد و درس عبرت بگيريد.

امثال ۲۶:۱۵

دستش را بطرف بشقاب دراز می‌كند ولی از فرط تنبلی لقمه را به دهانش نمی‌گذارد.

افسسيان ۵:۱۵-۱۷

[۱۵] پس مراقب اعمال و رفتارتان باشيد، زيرا در روزهای دشواری زندگی می‌كنيم. به همين جهت، جهالت و نادانی را از خود دور كرده، عاقل و خردانديش باشيد، و از هر فرصتی سود بجوييد تا اعمال نيک بجا آوريد.[۱۶] ***[۱۷] بدون تأمل دست به كاری نزنيد، بلكه سعی كنيد خواست و ارادۀ خدا را دريابيد و مطابق آن زندگی كنيد.

امثال ۶:۹-۱۲

[۹] اما ای آدم تنبل، كار تو فقط خوابيدن است. پس كی می‌خواهی بيدار شوی؟[۱۰] می‌گويی: «بگذار كمی بيشتر بخوابم! بگذار استراحت كنم.»[۱۱] اما بدان كه فقر و تنگدستی مانند راهزنی مسلح بر تو هجوم خواهد آورد.[۱۲] آدم رذل و بدطينت كه دايم دروغ می‌گويد،

دوم تسالونيکيان ۳:۶-۱۰

[۶] و اكنون برادران عزيز، به حكمی كه به نام خداوند ما عيسی مسيح و با قدرت او صادر می‌كنيم، توجه كنيد: از هر مسيحی تنبل كه اوقات خود را به بيكاری می‌گذراند، و نمی‌خواهد مطابق الگويی كه ارائه داديم كار كند، دوری نماييد.[۷] زيرا شما خوب می‌دانيد كه چه درسی بايد از ما بگيريد: شما هرگز نديديد كه ما در ميان شما بيكار بگرديم.[۸] نان هيچكس را مفت نخورديم، بلكه روز و شب كار كرديم و عرق ريختيم تا بتوانيم لقمه نانی بدست آورده، سربار شما نباشيم؛[۹] نه به اين دليل كه حق نداشتيم از شما تقاضای خوراک بكنيم، بلكه می‌خواستيم الگويی به شما بدهيم و نشان دهيم كه برای امرار معاش بايد كار كرد.[۱۰] همان موقع نيز كه آنجا نزد شما بوديم، حكم كرديم كه: «هركس نمی‌خواهد كار كند، حق ندارد خوراک بخورد.»

امثال ۲۴:۳۰-۳۴

[۳۰] از كنار مزرعۀ آدم تنبل و احمقی گذشتم.[۳۱] همه جا خار روييده بود، علفهای هرز زمين را پوشانده و ديوار مزرعه فرو ريخته بود.[۳۲] با ديدن اين منظره به فكر فرو رفتم و اين درس را آموختم:[۳۳] كسی كه دست روی دست می‌گذارد ودايم می‌خوابد و استراحت می‌كند،[۳۴] عاقبت فقرو تنگدستی چون راهزنی مسلح به سراغش خواهد آمد.

متی ۲۵:۲۴-۲۹

[۲۴] «آنگاه آخری با يک كيسه جلو آمد و گفت: آقا، من می‌دانستم كه شما آنقدر مرد سختگيری هستيد كه حتی از زمينی كه چيزی در آن نكاشته‌ايد انتظار محصول داريد. پس، از ترسم پولتان را زير سنگ مخفی كردم تا مبادا از دست برود. بفرماييد اين هم پول شما.[۲۵] ***[۲۶] «ارباب جواب داد: ای آدم تنبل و بيهوده! اگر تو می‌دانستی كه من آنقدر سختگير هستم كه حتی از زمينی كه چيزی در آن نكاشته‌ام انتظار محصول دارم،[۲۷] پس چرا پولم را لااقل نزد صرافان نگذاشتی تا بهره‌اش را بگيرم؟[۲۸] سپس اضافه كرد: پول اين مرد را بگيريد و به آن شخصی بدهيد كه ده كيسۀ طلا دارد.[۲۹] چون كسی كه بتواند آنچه كه دارد خوب بكار ببرد، به او باز هم بيشتر داده می‌شود. ولی كسی كه كارش را درست انجام ندهد، آن را هر چقدر هم كوچک باشد از دست خواهد داد.

Persian Bible (FACB) 2005