|
افسسيان ๒:๑๐ |
اين خداست كه ما را از نو آفريده و اين زندگی جديد را از فيض وجود عيسی مسيح به ما داده است؛ و از زمانهای دور دست، نقشۀ خدا اين بوده كه ما اين زندگی جديد را صرف خدمت به ديگران نماييم. |
|
سفر خروج ۳۵:۱۰ |
«شما ای صنعتگران ماهر، بياييد و آنچه را كه خداوند امر فرموده است، بسازيد: |
|
يعقوب ๑:๑๗ |
از جانب خدا فقط مواهب نيكو و كامل به ما میرسد، زيرا او آفرينندۀ همۀ روشنايیهاست و خدايی است تغييرناپذير. |
|
امثال ۲۲:۲۹ |
اگر كسی در كار خود ماهر باشد، بدان كه جزو افراد گمنام نخواهد بود، بلكه به دربار پادشاهان راه خواهد يافت. |
|
ارمييا ๔:๔-๕ |
[๔] دل و وجود خود را از هر آلايش بزداييد، و گرنه آتش خشم من شما را بسبب تمام گناهانتان خواهد سوزاند و كسی نخواهد توانست آن را خاموش كند.[๕] «شيپورها را در تمام سرزمين يهودا به صدا درآوريد! با صدای بلند فرياد برآوريد و به اهالی يهودا و اورشليم اعلان كرده، بگوييد كه به شهرهای امن و حصاردار پناه ببرند! |
|
اول قرنتيان ๑๒:๕-๖ |
[๕] با اينكه میتوان خدا را از راههای مختلف خدمت كرد، اما همه همان خداوند را خدمت میكنيم.[๖] خدا يكی است، اما به صورتهای مختلف در زندگی ما عمل میكند. او همان خداست كه در همۀ ما و بوسيلۀ ما كه از آن او هستيم، كار میكند. |
|
اول پترس ۴:۱۰-۱۱ |
[۱۰] خداوند به هر يک از شما عطای خاصی بخشيده است؛ اين عطايا را برای كمک به هم بكار گيريد و به اين وسيله، يكديگررا از بركات و مواهب پرتنوع خدا بهرهمند سازيد.[۱۱] كسی كه عطای موعظه كردن دارد، پيام موعظهاش را از خدا دريافت كند. كسی كه عطای خدمت دارد، مطابق قدرتی كه خدا میبخشد خدمت نمايد؛ تا خدا بوسيلۀ عيسی مسيح جلال و تمجيد يابد، زيراكه جلال و قدرت تا ابد برازندۀ اوست. آمين. |
|
سفر خروج ۳۱:۳-۵ |
[۳] و او را از روح خود پر ساختهام.[۴] او در ساختن ظروف طلا و نقره و مفرغ،[۵] همچنين در كار خراطی و جواهر سازی و هر صنعتی استاد است. |
|
متی ۵:۱۴-۱۶ |
[۱۴] شما نور جهان میباشيد. شما همچون شهری هستيد كه بر تپهای بنا شده و در شب میدرخشد و همه آن را میبينند.[۱۵] چراغ را روشن نمیكنند تا آنرا زير كاسه بگذارند، بلكه روی چراغدان، تا كسانی كه درخانه هستند از نورش استفاده كنند.[۱۶] پس نور خود را پنهان مسازيد، بلكه بگذاريد نور شما بر مردم بتابد، تا كارهای نيک شما را ديده، پدر آسمانیتان را تمجيد كنند. |
|
متی ۶:۱-۴ |
[۱] «مراقب باشيد كه اعمال نيک خود را در انظار مردم انجام ندهيد، تا شما را ببينند و تحسين كنند، زيرا در اينصورت نزد پدر آسمانیتان اجری نخواهيد داشت.[۲] هرگاه به فقيری كمک میكنی، مانند رياكاران كه در كنيسه و در بازار از خود تعريف میكنند تا مردم به آنها احترام بگذارند، دربارۀ كار نيک خود داد سخن سر نده، چون به اين ترتيب، اجری را كه میبايست از خدا بگيری، از مردم گرفتهای.[۳] اما وقتی به كسی صدقهای میدهی، نگذار حتی دست چپت از كاری كه دست راستت میكند، آگاه شود،[۴] تا نيكويی تو در نهان باشد. آنگاه پدر آسمانی كه امور نهان را میبيند، تو را اجر خواهد داد. |
|
روميان ۱۲:۳-۸ |
[۳] بعنوان پيامآور خدا، از جانب او شما را نصيحت میكنم كه خود را بزرگتر از آنچه كه هستيد بحساب نياوريد، بلكه دربارۀ خود درست قضاوت كنيد و خود را با آن مقدار ايمانی بسنجيد كه خدا به شما عطا كرده است.[۴] درست همانطور كه بدن انسان اعضای مختلف دارد، بدن مسيح يعنی كليسا نيز اعضای گوناگون دارد؛ هر يک از ما عضوی از بدن او هستيم و برای تكميل آن لازم میباشيم و مسئوليت و وظيفهای مشخص در آن داريم. اما در كل، همه متعلق به يكديگريم و به هم نياز داريم.[۵] ***[۶] خدا از روی لطف خود، به هر يک از ما نعمت و عطای خاصی بخشيده است تا وظايف خاصی را انجام دهيم. اگر خدا به شما نعمت نبوت كردن داده است، هرگاه مطمئنيد خدا ازطريق شما سخن میگويد، نبوت كنيد، يعنی پيغامهای خدا را به كليسا اعلام نماييد.[۷] اگر نعمت شما، خدمت كردن به ديگران است، اين كار را بطرز شايسته انجام دهيد. اگر نعمت تعليم دادن داريد، خوب تعليم بدهيد.[۸] اگر واعظيد، بكوشيد كه موعظههايتان مفيد و مؤثر باشند. اگر نعمتتان كمک به ديگران از دارايیتان میباشد، با سخاوت اين كار را انجام دهيد. اگر خدا توانايی مديريت عطا كرده است، اين مسئوليت را جدی بگيريد. آنانی كه اين عطا را دارند كه افسردگان را تسلی دهند، بگذار با رغبت و روحيۀ مسيحی، اين خدمت را انجام دهند. |
|
اول قرنتيان ۱۲:۱-۱۱ |
[۱] حال، ای برادران، میخواهم در خصوص عطايايی كه روحالقدس به هر يک از شما میبخشد، نكاتی بنويسم، زيرا میخواهم اين موضوع را بدقت درک كنيد و برداشت نادرست از آن نداشته باشيد.[۲] يقيناً به ياد داريد كه پيش از ايمان آوردن به خداوند، در ميان بتهايی كه قادر به سخن گفتن نبودند، سرگردان بوديد و از يک بت به بت ديگر پناه میبرديد.[۳] اما اكنون به كسانی برمیخوريد كه ادعا میكنند از جانب روح خدا برايتان پيغامی دارند. چگونه میتوان دانست كه آيا ايشان واقعاً از جانب خدا الهام يافتهاند، يا اينكه فريبكارند؟ راهش اينست: كسی كه تحت قدرت روح خدا سخن میگويد، هرگز نمیتواند عيسی را لعنت كند. هيچكس نيز نمیتواند با تمام وجود عيسی را خداوند بخواند، جز اينكه روحالقدس اين حقيقت را بر او آشكار ساخته باشد.[۴] گر چه عطايايی كه خدا به ما میبخشد گوناگون است، اما اصل و منشاء تمام آنها، روحالقدس است.[۵] با اينكه میتوان خدا را از راههای مختلف خدمت كرد، اما همه همان خداوند را خدمت میكنيم.[۶] خدا يكی است، اما به صورتهای مختلف در زندگی ما عمل میكند. او همان خداست كه در همۀ ما و بوسيلۀ ما كه از آن او هستيم، كار میكند.[۷] در واقع، روحالقدس بوسيلۀ هر يک از ما، قدرت خدا را جلوهگر میسازد، تا از اين راه كليسا را تقويت نمايد.[۸] روحالقدس به يک شخص عطای بيان حكمت میبخشد تا با ارائۀ راه حلهای حكيمانه ديگران را ياری نمايد؛ و به ديگری دانستن اسرار را عطا میكند.[۹] او به يكی ايمانی فوقالعاده عطا مینمايد، و به ديگری قدرت شفای بيماران را میبخشد.[۱۰] به بعضی قدرت انجام معجزات میدهد، به برخی ديگر عطای نبوت كردن. به يک نفر قدرت عطا میكند كه تشخيص دهد چه عطايی از جانب روح خداست و چه عطايی از جانب او نيست. باز ممكن است به يک شخص اين عطا را ببخشد كه بتواند به هنگام دعا به زبانهايی كه نياموخته است، سخن گويد، و به ديگری عطای ترجمۀ اين زبانها را بدهد.[۱۱] اما تمام اين عطايا از جانب يک روح، يعنی همان روحالقدس است، و اوست كه تصميم میگيرد به هركس چه عطايی ببخشد. |
|
Persian Bible (FACB) 2005 |
Persian Contemporary Bible Copyright © 1995, 2005, 2018 by Biblica, Inc.® |