| اول تيموتيوس ۶:۲۰ |
| ای تيموتائوس، آنچه كه به تو به امانت سپرده شده، حفظ كن. خود را درگير بحث‌های بيهوده نكن، بخصوص با كسانی كه دم از علم و دانش می‌زنند. اينان دروغ می‌گويند و دانشی ندارند، چون سخنانشان باطل و برضد خداست. |
|
| لوقا ۱۱:۵۲ |
| وای بر شما ای علمای دين، چون حقيقت را از مردم پنهان می‌كنيد، نه خودتان آن را می‌پذيريد و نه می‌گذاريد ديگران به آن ايمان بياورند.» |
|
| روميان ۲:۲۰ |
| شما گمان می‌كنيد كه راهنمای مردم نادان هستيد و می‌توانيد امور الهی را حتی به كودكان نيز بياموزيد، زيرا تصور می‌كنيد احكام خدا را كه پر از معرفت و راستی است، می‌دانيد. |
|
| پيدايش ۲:۴-۲۵ |
| [۴] به اين ترتيب آسمانها و زمين آفريده شد. هنگامی كه خداوند آسمانها و زمين را ساخت،[۵] هيچ بوته و گياهی بر زمين نروييده بود، زيرا خداوند هنوز باران نبارانيده بود، و همچنين آدمی نبود كه روی زمين كشت و زرع نمايد؛[۶] اما آب از زمين بيرون می‌آمد و تمام خشكيها را سيراب می‌كرد.[۷] آنگاه خداوند از خاکِ زمين، آدم را سرشت. سپس در بينی آدم روح حيات دميده، به او جان بخشيد و آدم، موجود زنده ای شد.[۸] پس از آن، خداوند در سرزمين عدن، واقع در شرق، باغی به وجود آورد و آدمی را كه آفريده بود در آن باغ گذاشت.[۹] خداوند انواع درختان زيبا در آن باغ رويانيد تا ميوه‌های خوش طعم دهند. او در وسط باغ، «درخت حيات» و همچنين «درخت شناخت نيک و بد» را قرار داد.[۱۰] از سرزمين عدن رودخانه‌ای بسوی باغ جاری شد تا آن را آبياری كند. سپس اين رودخانه به چهار رود كوچكتر تقسيم گرديد.[۱۱] رود اول «فيشون» است كه از سرزمين حَويله می‌گذرد. در آنجا طلای خالص، مرواريد و سنگ جزع يافت می‌شود.[۱۲] ***[۱۳] رود دوم «جيحون» است كه از سرزمين كوش عبور می‌كند.[۱۴] سومين رود، «دجله» است كه بسوی شرق آشور جاری است و رود چهارم «فرات» است.[۱۵] خداوند، آدم را در باغ عدن گذاشت تا در آن كار كند و از آن نگهداری نمايد،[۱۶] و به او گفت: «از همهٔ ميوه‌های درختان باغ بخور، بجز ميوهٔ درخت شناخت نيک و بد، زيرا اگر از ميوهٔ آن بخوری، مطمئن باش خواهی مرد.»[۱۷] ***[۱۸] خداوند فرمود: «شايسته نيست آدم تنها بماند. بايد برای او يار مناسبی به وجود آورم.»[۱۹] آنگاه خداوند همهٔ حيوانات و پرندگانی را كه از خاک سرشته بود، نزد آدم آورد تا ببيند آدم چه نامهايی بر آنها خواهد گذاشت. بدين ترتيب تمام حيوانات و پرندگان نامگذاری شدند.[۲۰] پس آدم تمام حيوانات و پرندگان را نامگذاری كرد، اما برای او يار مناسبی يافت نشد.[۲۱] آنگاه خداوند آدم را به خواب عميقی فرو برد و يكی از دنده‌هايش را برداشت و جای آن را با گوشت پُر كرد،[۲۲] و از آن دنده، زنی سرشت و او را پيش آدم آورد.[۲۳] آدم گفت: «اين است استخوانی از استخوانهايم و گوشتی از گوشتم. نام او «نسا» باشد، چون از انسان گرفته شد.»[۲۴] به اين سبب است كه مرد از پدر و مادر خود جدا می‌شود و به همسر خود می‌پيوندد، و از آن پس، آن دو يكی می‌شوند.[۲۵] آدم و همسرش، هر چند برهنه بودند، ولی احساس خجالت نمی‌كردند. |
|
| مکاشفه ۱۱:۱۵-۱۸ |
| [۱۵] درست در همين هنگام كه فرشتۀ هفتم شيپور خود را به صدا درآورد، از آسمان صداهای بلندی به گوش رسيد كه می‌گفت: «سلطنت جهان از آنِ خداوند ما و مسيح او شد و او تا ابد سلطان است.»[۱۶] آنگاه بيست و چهار رهبر روحانی كه در حضور خدا بر تخت‌های خود نشسته بودند، روی بر زمين نهاده، او را سجده كردند،[۱۷] و گفتند: «ای خداوند، خدای توانا و بی‌همتا كه هستی و بودی، تو را سپاس می‌گوييم كه قدرت عظيم خود را به دست گرفته و سلطنت را شروع كرده‌ای.[۱۸] قومها بر تو خشمناک بودند، اما اكنون تويی كه بايد بر آنان خشمناک شوی. اينک وقت آن است كه مردگان را داوری نمايی و به خدمتگزارانت يعنی پيامبران، ايمانداران و كسانی كه به نام تو احترام می‌گذارند، از كوچک و بزرگ پاداش دهی. اينک وقت آن است كه همۀ كسانی را كه دنيا را به نابودی كشانده‌اند، نابود سازی.» |
|
| کولوسيان ۱:۱۵-۱۶ |
| [۱۵] مسيح چهرۀ ديدنی خدای ناديده است. او فرزند خداست و بر تمام موجودات برتری دارد.[۱۶] در واقع، تمام هستی بوسيلۀ عيسی مسيح بوجود آمد، يعنی هر آنچه در آسمان و بر زمين است، ديدنی و ناديدنی؛ عالم روحانی با فرمانروايان و تاج و تخت ايشان، و فرماندهان و بزرگانشان، همه بوسيلۀ مسيح و برای جلال او آفريده شدند. |
|
| مکاشفه ۱:۵ |
| و از جانب عيسی مسيح كه تمام حقيقت را بطور كامل بر ما آشكار می‌فرمايد. مسيح نخستين كسی است كه پس از مرگ زنده شد و هرگز نخواهد مرد، و برتر از تمام پادشاهان اين جهان است. سپاس و ستايش بر او كه ما را محبت می‌نمايد و با خون خود ما را شست و از گناهانمان طاهر ساخت؛ |
|
| مکاشفه ۵:۶ |
| نگاه كردم؛ اما به جای شير، يک «بَرّه» ديدم كه در مقابل تخت و موجودات زنده، و در ميان بيست و چهار رهبر ايستاده است. بر روی بدن او، زخمهايی به چشم می‌خورد كه زمانی باعث مرگش شده بود. او هفت شاخ و هفت چشم داشت كه همان روح هفتگانۀ خداست كه به تمام نقاط جهان فرستاده می‌شود. |
|
| مکاشفه ۱۳:۱۴ |
| او در حضور جانور اول قدرت می‌يافت تا اين كارهای عجيب را انجام داده، مردم دنيا را فريب دهد و ايشان را وادار سازد مجسمۀ بزرگی از جانور اول بسازند، همان جانوری كه از زخم شمشير جان سالم بدر برده بود. |
|
| مکاشفه ۱۷:۱۸ |
| اين زن كه در رؤيا ديدی، نشانۀ شهر بزرگی است كه بر پادشاهان دنيا سلطنت می‌كند.» |
|
| ايوب ۲۶:۷ |
| خدا آسمان را بر بالای فضای خالی گسترانيده و زمين را بر نيستی معلق ساخته است. |
|
| اشعيا ۴۰:۲۲ |
| خدا دنيا را آفريده است؛ همان خدايی كه بر فراز كرۀ زمين نشسته و مردم روی زمين در نظر او مانند مورچه هستند. او آسمانها را مثل پرده پهن می‌كند و از آنها خيمه‌ای برای سكونت خود می‌سازد. |
|
| پيدايش ۱:۱-۳ |
| [۱] در آغاز، هنگامی كه خدا آسمانها و زمين را آفريد،[۲] زمين، خالی و بی شكل بود، و روح خدا روی توده‌های تاريکِ بخار حركت می‌كرد.[۳] خدا فرمود: «روشنايی بشود.» و روشنايی شد. |
|
| جامعه ۱:۱۳-۱۷ |
| [۱۳] با حكمت خود، سخت به مطالعه و تحقيق دربارۀ هر چه در زير آسمان انجام می‌شود پرداختم. اين چه كار سخت و پرزحمتی است كه خدا بعهدۀ انسان گذاشته است![۱۴] هر چه را كه زير آسمان انجام می‌شود ديده‌ام. همه چيز بيهوده است، درست مانند دويدن بدنبال باد![۱۵] كج را نمی‌توان راست كرد و چيزی را كه نيست نمی‌توان به شمار آورد.[۱۶] با خود فكر كردم: «من از همۀ پادشاهانی كه پيش از من در اورشليم بوده‌اند، حكيمتر هستم و حكمت و دانش بسيار كسب كرده‌ام.»[۱۷] در صدد برآمدم فرق بين حكمت و حماقت، و دانش و جهالت را بفهمم؛ ولی دريافتم كه اين نيز مانند دويدن بدنبال باد، كار بيهوده‌ای است. |
|
| پيدايش ۲:۴ |
| به اين ترتيب آسمانها و زمين آفريده شد. هنگامی كه خداوند آسمانها و زمين را ساخت، |
|
| دانيال ۱۲:۴ |
| سپس به من گفت: «اما تو ای دانيال، اين پيشگويی را مثل يک راز نگهدار؛ آن را مهر كن تا وقتی كه زمان آخر فرا رسد. بسياری به سرعت حركت خواهند كرد و عِلم خواهد افزود.» |
|
| اشعيا ۴۲:۵ |
| خداوند، خدايی كه آسمانها را آفريد و گسترانيد و زمين و هر چه را كه در آن است بوجود آورد و نفس و حيات به تمام مردم جهان می‌بخشد، به خدمتگزار خود چنين می‌گويد: |
|
| ايوب ۲۶:۷-۱۴ |
| [۷] خدا آسمان را بر بالای فضای خالی گسترانيده و زمين را بر نيستی معلق ساخته است.[۸] او آب را در ابرهای خود قرار می دهد و ابرها از سنگينی آن شكاف بر نمی‌دارند.[۹] خدا تخت خود را با ابرهايش می‌پوشاند.[۱۰] او برای اقيانوس مرز می‌گذارد و برای روز و شب مرز قرار می‌دهد.[۱۱] اركان آسمان از نهيب او به لرزه در می‌آيند.[۱۲] او با قدرت خويش دريا را مهار می‌كند و با حكمت خود غرور آن را درهم می‌شكند.[۱۳] روح او آسمانها را زينت می‌دهد و دست او مار تيزرو را هلاک می‌كند.[۱۴] اينها تنها بخش كوچكی از كارهای عظيم اوست و زمزمه‌ای از صدای غرش او. پس كيست كه بتواند در برابر قدرت او بايستد؟ |
|
| مزامير ۱۰۴:۵ |
| ای خداوند، تو زمين را بر اساسش استوار كردی تا هرگز از مسيرش منحرف نشود. |
|
| مزامير ۱۰۴:۹ |
| برای درياها حدی تعيين نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمين را دوباره نپوشانند. |
|
| اشعيا ۴۵:۱۲ |
| من زمين را ساختم و انسان را بر روی آن خلق كردم. با دست خود آسمانها را گسترانيدم. ماه و خورشيد و ستارگان زير فرمان من هستند. |
|
| عاموس ۹:۶ |
| آنكه خانۀ خود را در آسمانها ساخته و پايۀ آن را بر زمين نهاده است، و آب دريا را فرا می‌خواند و آن را بر زمين می‌باراند، نامش خداوند است! |
|
| پيدايش ۶:۱۲ |
| وقتی خدا فساد و شرارت بشر را مشاهده كرد، به نوح فرمود: «تصميم گرفته‌ام تمام اين مردم را هلاک كنم، زيرا زمين را از شرارت پُر ساخته‌اند. من آنها را همراه زمين از بين می‌برم. |
|
| پيدايش ۸:۹ |
| اما كبوتر جايی را نيافت، زيرا هنوز آب بر سطح زمين بود. وقتی كبوتر برگشت، نوح دست خود را دراز كرد و كبوتر را گرفت و به داخل كشتی برد. |
|
| پيدايش ۹:۱۱ |
| *** |
|
| اشعيا ۱۱:۱۲ |
| او در ميان قومها پرچمی برخواهد افراشت و مردم اسرائيل و يهودا را كه پراكنده شده‌اند، از گوشه و كنار دنيا جمع خواهد كرد. |
|
| دانيال ۱۲:۱-۳ |
| [۱] آن فرستادۀ آسمانی كه لباس كتان برتن داشت، در ادامۀ سخنانش گفت: «در آن زمان، فرشتۀ اعظم، ميكائيل، به حمايت از قوم تو برخواهد خاست. سپس چنان دوران سختی پيش خواهد آمد كه در تاريخ بشر بی‌سابقه بوده است، اما هر كه از قوم تو نامش در كتاب خدا نوشته شده باشد، رستگار خواهد شد.[۲] «تمام مردگان زنده خواهند شد بعضی برای زندگی جاودانی و برخی برای شرمساری و خواری جاودانی.[۳] «حكيمان همچون آفتاب خواهند درخشيد و كسانی كه بسياری را به راه راست هدايت كرده‌اند، چون ستارگان تا ابد درخشان خواهند بود.» |
|
| اشعيا ۵۱:۱۳ |
| آيا مرا كه آفرينندۀ شما هستم و زمين را بنياد نهادم و آسمانها را بر آن گسترانيدم، فراموش كرده‌ايد؟ چرا دايم از ظلم و ستم انسانها می‌ترسيد و تمام روز از خشم آنان می‌هراسيد؟ |
|
| ارمييا ۱۰:۱۲ |
| اما خدای ما با قدرت خود زمين را ساخت، و با حكمتش جهان را بنياد نهاد و با دانايی خود آسمانها را بوجود آورد. |
|
| اشعيا ۵۵:۱۰ |
| «كلام من مانند برف و باران است. همانگونه كه برف و باران از آسمان می‌بارند و زمين را سيراب و بارور می‌سازند و به كشاورز بذر و به گرسنه نان می‌بخشند، |
|
| پيدايش ۱۰:۲۵ |
| عابر صاحب دو پسر شد به نامهای: فالح (يعنی «تفرقه» زيرا در زمان او بود كه مردم دنيا متفرق شدند) و يُقطان. |
|
| يهودا ๑:๙ |
| در حاليكه «ميكائيل»، رئيس فرشتگان، وقتی با شيطان برسر جسد موسی بحث می‌كرد، به خود اجازه نداد به او تهمت بزند و اهانت كند؛ بلكه فقط گفت: «خداوند تو را توبيخ فرمايد!» |
|
| کولوسيان ๑:๑๕ |
| مسيح چهرۀ ديدنی خدای ناديده است. او فرزند خداست و بر تمام موجودات برتری دارد. |
|
| اول تسالونيکيان ๔:๑๖ |
| زيرا صدای فرمان الهی و آوای تكان دهندۀ رئيس فرشتگان و نوای شيپور خدا شنيده خواهد شد و ناگاه خود خداوند از آسمان به زمين خواهد آمد. آنگاه پيش از همه، مسيحيانی كه مرده‌اند زنده خواهند شد تا خداوند را ملاقات كنند. |
|
| مکاشفه ๓:๑๔ |
| «اين پيغام را برای رهبر كليسای لائوديكيه بنويس: «اين پيغام كسی است كه همواره حقيقت را با امانت و راستی تمام آشكار می‌سازد، و منشأ تمام خلقت خداست. |
|
| اشعيا ๙:๖ |
| زيرا فرزندی برای ما بدنيا آمده! پسری بما بخشيده شده! او بر ما سلطنت خواهد كرد. نام او «عجيب»، «مشير»، «خدای قدير»، «پدر جاودانی» و «سرور سلامتی» خواهد بود. |
|
| دانيال ۱۱:۱ |
| سپس آن فرستادۀ آسمانی گفت: «من همان كسی هستم كه فرستاده شدم تا داريوش مادی را در سال اول سلطنتش تقويت و حمايت كنم. |
|
| مزامير ๒๒:๑๖ |
| دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدكار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ كرده‌اند. |
|
| ايوب ۲۸:۲۵ |
| او باد را به حركت درمی‌آورد و حدود اقيانوسها را تعيين می‌كند. |
|
| ايوب ۳۸:۱۶ |
| آيا چشمه‌هايی را كه درياها از آن جاری می‌گردند كشف كرده‌ای و يا به اعماق درياها قدم گذاشته‌ای؟ |
|
| جامعه ๑:๗ |
| آب رودخانه‌ها به دريا می‌ريزد، اما دريا هرگز پر نمی‌شود. آبها دوباره به رودخانه‌ها بازمی‌گردند و باز روانه دريا می‌شوند. |
|
| يوحنا ๑:๑๘ |
| كسی هرگز خدا را نديده است؛ اما عيسی، فرزند يگانه‌‌ء خدا، او را ديده است زيرا همواره همراه پدر خود، خدا می‌باشد. او هر آنچه را كه ما بايد درباره‌‌ء خدا بدانيم، به ما گفته است. |
|
| پيدايش ۱:۶-۸ |
| [۶] سپس خدا فرمود: «توده‌های بخار از هم جدا شوند تا آسمان در بالا و اقيانوسها در پايين تشكيل گردند.»[۷] خدا توده‌های بخار را از آبهای پايين جدا كرد و آسمان را به وجود آورد. شب گذشت و صبح شد. اين، روز دوم بود.[۸] *** |
|
| Persian Bible (FACB) 2005 |
| Persian Contemporary Bible Copyright © 1995, 2005, 2018 by Biblica, Inc.® |