| ๑ |
| จาก ยากอบ ผู้รับใช้ของพระเจ้าและของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า ถึงคนสิบสองเผ่าที่กระจัดกระจายอยู่นั้น ขอสวัสดีพี่น้อง |
| ๒ |
| พี่น้องของข้าพเจ้า เมื่อพวกท่านพบกับการทดลองใจต่างๆ ก็จงถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดียิ่ง |
| ๓ |
| เพราะพวกท่านรู้ว่าการทดสอบความเชื่อของท่านนั้น ทำให้เกิดความทรหดอดทน |
| ๔ |
| และจงให้ความทรหดอดทนนั้นมีผลอย่างสมบูรณ์ เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เป็นคนที่สมบูรณ์และดีพร้อม โดยไม่ขาดสิ่งใดเลย |
| ๕ |
| แต่ถ้าใครในพวกท่านขาดสติปัญญา ให้คนนั้นทูลขอจากพระเจ้าผู้ประทานให้กับทุกคนด้วยพระทัยกว้างขวางและไม่ทรงตำหนิ แล้วเขาก็จะได้รับตามที่ทูลขอ |
| ๖ |
| แต่จงขอด้วยความเชื่อและไม่สงสัย เพราะว่าคนที่สงสัยนั้นเป็นเหมือนคลื่นในทะเลที่ถูกลมพัดซัดไปมา |
| ๗ |
| คนๆ นั้นจงอย่าคิดเลยว่าจะได้รับสิ่งใดจากองค์พระผู้เป็นเจ้า |
| ๘ |
| เขาเป็นคนสองจิตสองใจไม่มั่นคงในบรรดาทางของตน |
| ๙ |
| ให้พี่น้องที่ต่ำต้อยภาคภูมิใจ เมื่อได้รับการเชิดชู |
| ๑๐ |
| และคนมั่งมีก็ภาคภูมิใจเมื่อต่ำต้อยลง เพราะเขาจะร่วงโรยไปเหมือนดอกหญ้า |
| ๑๑ |
| เพราะว่าเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับความร้อนแรงกล้าก็ทำให้หญ้าเหี่ยวแห้ง และดอกหญ้าก็ร่วงหล่น แล้วความงามของมันก็สูญสิ้น คนมั่งมีก็เช่นกัน เขาจะสูญสลายไปในระหว่างที่เขากำลังวุ่นวายอยู่กับการดำเนินธุรกิจ |
| ๑๒ |
| คนที่สู้ทนต่อการทดลองใจก็เป็นสุข เพราะเมื่อเขาผ่านการทดสอบแล้ว เขาจะได้รับมงกุฎแห่งชีวิตที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้กับคนทั้งหลายที่รักพระองค์ |
| ๑๓ |
| อย่าให้คนที่ถูกล่อลวงกล่าวว่า “พระเจ้าทรงล่อลวงข้าพเจ้า” เพราะว่าพระเจ้าจะไม่ถูกความชั่วล่อลวง และพระองค์เองก็ไม่ทรงล่อลวงใครเลย |
| ๑๔ |
| แต่ทุกคนถูกล่อลวงด้วยตัณหาของตัวเอง คือถูกตัณหานั้นล่อลวงและชักนำ |
| ๑๕ |
| เมื่อตัณหาฟักตัวขึ้นแล้วก็ก่อให้เกิดบาป และเมื่อบาปเจริญเต็มที่แล้วก็ก่อให้เกิดความตาย |
| ๑๖ |
| พี่น้องที่รักของข้าพเจ้า อย่าถูกหลอกเลย |
| ๑๗ |
| ของประทานที่ดีและเลิศทุกอย่างนั้นมาจากเบื้องบน คือมาจากพระผู้สร้าง แห่งบรรดาดวงสว่าง ในพระองค์ไม่มีการแปรปรวนหรือเงาของการเปลี่ยนแปลง |
| ๑๘ |
| เมื่อตั้งพระทัยแล้ว พระองค์ทรงให้เราบังเกิดด้วยพระวจนะแห่งความจริง เพื่อให้เราเป็นผลิตผลแรกของสิ่งต่างๆ ที่พระองค์ทรงสร้าง |
| ๑๙ |
| พี่น้องที่รักของข้าพเจ้า จงเข้าใจในเรื่องนี้ คือให้ทุกคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ |
| ๒๐ |
| เพราะว่าความโกรธของมนุษย์ไม่ก่อให้เกิดความชอบธรรมของพระเจ้า |
| ๒๑ |
| เพราะฉะนั้นจงขจัดความโสมมทุกอย่างและความชั่วที่มีอยู่ดาษดื่น และด้วยใจที่สุภาพอ่อนโยนจงน้อมใจรับพระวจนะที่ทรงปลูกฝังไว้แล้วนั้น ซึ่งสามารถช่วยจิตวิญญาณของพวกท่านให้รอดได้ |
| ๒๒ |
| แต่จงเป็นผู้ประพฤติตามพระวจนะ ไม่ใช่เป็นเพียงผู้ฟังเท่านั้น มิฉะนั้นจะเป็นการหลอกตัวเอง |
| ๒๓ |
| เพราะถ้าใครเป็นเพียงผู้ฟังพระวจนะและไม่ใช่ผู้ประพฤติตาม ผู้นั้นก็เป็นเหมือนคนที่ดูหน้าของตนเองในกระจกเงา |
| ๒๔ |
| เพราะว่าเมื่อเห็นแล้วก็จากไป และลืมในทันทีว่าตนเองเป็นอย่างไร |
| ๒๕ |
| แต่ผู้ที่พินิจพิจารณาธรรมบัญญัติอันสมบูรณ์แบบซึ่งเป็นธรรมบัญญัติแห่งเสรีภาพและตั้งมั่นในธรรมบัญญัตินั้น ไม่ได้เป็นผู้ที่ฟังแล้วก็ลืม แต่เป็นผู้ที่ประพฤติตาม ผู้นั้นจะได้รับความสุขในการประพฤติของตน |
| ๒๖ |
| ถ้าใครคิดว่าตัวเองเป็นคนมีธรรมะแต่ไม่ได้ควบคุมลิ้นของตน เขาก็หลอกลวงจิตใจของตนเอง และธรรมะของคนนั้นก็ไม่มีประโยชน์ |
| ๒๗ |
ธรรมะที่บริสุทธิ์ไร้มลทินเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าพระบิดานั้น คือการช่วยเหลือ เด็กกำพร้าและหญิงม่ายที่มีความทุกข์ร้อน และการรักษาตัวให้พ้นจากราคีของโลก
|
| Thai Bible (THS) 2011 |
| เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ ฉบับมาตรฐาน |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ยากอบ ๑:1 |
| ยากอบ ๑:2 |
| ยากอบ ๑:3 |
| ยากอบ ๑:4 |
| ยากอบ ๑:5 |
| ยากอบ ๑:6 |
| ยากอบ ๑:7 |
| ยากอบ ๑:8 |
| ยากอบ ๑:9 |
| ยากอบ ๑:10 |
| ยากอบ ๑:11 |
| ยากอบ ๑:12 |
| ยากอบ ๑:13 |
| ยากอบ ๑:14 |
| ยากอบ ๑:15 |
| ยากอบ ๑:16 |
| ยากอบ ๑:17 |
| ยากอบ ๑:18 |
| ยากอบ ๑:19 |
| ยากอบ ๑:20 |
| ยากอบ ๑:21 |
| ยากอบ ๑:22 |
| ยากอบ ๑:23 |
| ยากอบ ๑:24 |
| ยากอบ ๑:25 |
| ยากอบ ๑:26 |
| ยากอบ ๑:27 |
|
|
|
|
|
|
| ยากอบ 1 / ยากอ 1 |
| ยากอบ 2 / ยากอ 2 |
| ยากอบ 3 / ยากอ 3 |
| ยากอบ 4 / ยากอ 4 |
| ยากอบ 5 / ยากอ 5 |