|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
พระคัมภีร์ในประเทศไทย (THS) 2011
|
สุภาษิต ๑๗
|
| ๑ |
| เสบียงกรังหน่อยหนึ่งพร้อมกับความสงบสุข ดีกว่าบ้านที่เต็มด้วยงานเลี้ยงพร้อมกับการวิวาท |
| ๒ |
| ทาสที่ฉลาดจะปกครองบุตรชายผู้ก่อเรื่องน่าอับอาย และจะได้ส่วนแบ่งมรดกเหมือนเป็นคนหนึ่งในครอบครัว |
| ๓ |
| เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงสำหรับทองคำ แต่พระยาห์เวห์ทรงทดลองใจ |
| ๔ |
| ผู้ทำชั่วใส่ใจฟังปากที่เลวร้าย และคนมุสาให้ความสนใจแก่ลิ้นหายนะ |
| ๕ |
| ผู้ที่เหยียดหยามคนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขา ผู้ที่ยินดีเมื่อเกิดภัยพิบัติแก่คนอื่นจะถูกลงโทษ |
| ๖ |
| หลานเป็นมงกุฎของคนแก่ และศักดิ์ศรีของบุตรชายคือบิดาของเขา |
| ๗ |
| วาจาดีเลิศไม่คู่ควรกับคนโง่เขลาฉันใด วาจามุสายิ่งไม่เหมาะกับเจ้านายฉันนั้น |
| ๘ |
| สินบนเหมือนแก้ววิเศษในสายตาของผู้ให้ เขาจะหันไปทางไหนก็เจริญรุ่งเรืองทางนั้น |
| ๙ |
| ผู้ให้อภัยการละเมิดก็มุ่งจะสร้างมิตรภาพ แต่คนที่ชอบพูดย้ำความผิดจะทำให้เพื่อนสนิทแตกคอกัน |
| ๑๐ |
| คำว่ากล่าวเข้าไปในคนที่มีความเข้าใจ ลึกกว่าการเฆี่ยนคนโง่สักร้อยที |
| ๑๑ |
| คนชั่วร้ายก็แสวงหาแต่การกบฏ ดังนั้นผู้สื่อสารดุร้ายจะถูกส่งไปสู้เขา |
| ๑๒ |
| ให้คนไปพบแม่หมีที่ลูกถูกขโมยไป ยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา |
| ๑๓ |
| คนที่ทำความชั่วตอบแทนความดี ความชั่วจะไม่พรากจากบ้านของคนนั้น |
| ๑๔ |
| การเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนปล่อยน้ำให้ไหล ฉะนั้นจงหยุดเสียก่อนเกิดการพิพาท |
| ๑๕ |
| บุคคลที่ตัดสินว่าคนอธรรมไม่มีความผิดและบุคคลที่ลงโทษคนชอบธรรม ทั้งสองก็เป็นที่เกลียดชังต่อพระยาห์เวห์ |
| ๑๖ |
| ทำไมคนโง่จึงมีเงินในมือเพื่อซื้อปัญญา ในเมื่อเขาไม่มีใจปรารถนา? |
| ๑๗ |
| มิตรสหายย่อมรักกันทุกเวลา และพี่น้องเกิดมาเพื่อช่วยกันยามทุกข์ยาก |
| ๑๘ |
| คนไม่มีสามัญสำนึกย่อมให้คำปฏิญาณ และเป็นผู้ค้ำประกันต่อหน้าเพื่อนบ้านของตน |
| ๑๙ |
| ผู้รักการละเมิดก็รักการวิวาท ผู้ทำประตูบ้านของตนให้สูงก็แสวงหาการทำลาย |
| ๒๐ |
| คนใจคดจะไม่เจริญรุ่งเรือง และผู้ที่มีลิ้นตลบตะแลงย่อมตกอยู่ในความยากลำบาก |
| ๒๑ |
| ผู้ให้กำเนิดคนโง่ย่อมทุกข์โศก และบิดาของคนโง่เขลาไม่มีความชื่นบาน |
| ๒๒ |
| ใจร่าเริงเป็นยาอย่างดี แต่จิตใจชอกช้ำทำให้กระดูกแห้ง |
| ๒๓ |
| คนอธรรมรับสินบนเป็นการลับ เพื่อผันแปรวิถีแห่งความยุติธรรม |
| ๒๔ |
| คนที่มีความเข้าใจย่อมจับจ้องดูปัญญา แต่ตาของคนโง่อยู่ที่สุดปลายแผ่นดินโลก |
| ๒๕ |
| บุตรชายโง่เป็นความโศกสลดแก่บิดา และเป็นความขมขื่นแก่มารดา |
| ๒๖ |
| การลงโทษคนชอบธรรมก็ไม่ดี การโบยตีคนดี เพราะความซื่อตรงก็ผิด |
| ๒๗ |
| บุคคลที่ยับยั้งถ้อยคำของเขาเป็นคนมีความรู้ และบุคคลผู้มีจิตใจเยือกเย็นเป็นคนมีความเข้าใจ |
| ๒๘ |
| แม้คนโง่หากนิ่งเสียก็นับว่ามีปัญญา เมื่อเขาปิดปากของตนก็นับว่ามีความคิด |
| Thai Bible (THS) 2011 |
| เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ ฉบับมาตรฐาน |
| สุภาษิต ๑๗:1 |
| สุภาษิต ๑๗:2 |
| สุภาษิต ๑๗:3 |
| สุภาษิต ๑๗:4 |
| สุภาษิต ๑๗:5 |
| สุภาษิต ๑๗:6 |
| สุภาษิต ๑๗:7 |
| สุภาษิต ๑๗:8 |
| สุภาษิต ๑๗:9 |
| สุภาษิต ๑๗:10 |
| สุภาษิต ๑๗:11 |
| สุภาษิต ๑๗:12 |
| สุภาษิต ๑๗:13 |
| สุภาษิต ๑๗:14 |
| สุภาษิต ๑๗:15 |
| สุภาษิต ๑๗:16 |
| สุภาษิต ๑๗:17 |
| สุภาษิต ๑๗:18 |
| สุภาษิต ๑๗:19 |
| สุภาษิต ๑๗:20 |
| สุภาษิต ๑๗:21 |
| สุภาษิต ๑๗:22 |
| สุภาษิต ๑๗:23 |
| สุภาษิต ๑๗:24 |
| สุภาษิต ๑๗:25 |
| สุภาษิต ๑๗:26 |
| สุภาษิต ๑๗:27 |
| สุภาษิต ๑๗:28 |
| สุภาษิต 1 / สุภาษิ 1 |
| สุภาษิต 2 / สุภาษิ 2 |
| สุภาษิต 3 / สุภาษิ 3 |
| สุภาษิต 4 / สุภาษิ 4 |
| สุภาษิต 5 / สุภาษิ 5 |
| สุภาษิต 6 / สุภาษิ 6 |
| สุภาษิต 7 / สุภาษิ 7 |
| สุภาษิต 8 / สุภาษิ 8 |
| สุภาษิต 9 / สุภาษิ 9 |
| สุภาษิต 10 / สุภาษิ 10 |
| สุภาษิต 11 / สุภาษิ 11 |
| สุภาษิต 12 / สุภาษิ 12 |
| สุภาษิต 13 / สุภาษิ 13 |
| สุภาษิต 14 / สุภาษิ 14 |
| สุภาษิต 15 / สุภาษิ 15 |
| สุภาษิต 16 / สุภาษิ 16 |
| สุภาษิต 17 / สุภาษิ 17 |
| สุภาษิต 18 / สุภาษิ 18 |
| สุภาษิต 19 / สุภาษิ 19 |
| สุภาษิต 20 / สุภาษิ 20 |
| สุภาษิต 21 / สุภาษิ 21 |
| สุภาษิต 22 / สุภาษิ 22 |
| สุภาษิต 23 / สุภาษิ 23 |
| สุภาษิต 24 / สุภาษิ 24 |
| สุภาษิต 25 / สุภาษิ 25 |
| สุภาษิต 26 / สุภาษิ 26 |
| สุภาษิต 27 / สุภาษิ 27 |
| สุภาษิต 28 / สุภาษิ 28 |
| สุภาษิต 29 / สุภาษิ 29 |
| สุภาษิต 30 / สุภาษิ 30 |
| สุภาษิต 31 / สุภาษิ 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|