๑ |
ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น มีเวลาอันเหมาะสมของมัน มีเวลาที่เหมาะสมสำหรับกิจการทุกอย่างภายใต้ฟ้าสวรรค์นี้ |
๒ |
มีเวลาคลอดและมีเวลาตาย มีเวลาปลูกและมีเวลาถอนรากของสิ่งที่ปลูกไว้ |
๓ |
มีเวลาฆ่าและมีเวลารักษา มีเวลารื้อทิ้งและมีเวลาสร้างขึ้น |
๔ |
มีเวลาร้องไห้และมีเวลาหัวเราะ มีเวลาไว้ทุกข์และมีเวลาเต้นรำ |
๕ |
มีเวลาขว้างก้อนหินและมีเวลาเก็บก้อนหิน มีเวลาสวมกอดและมีเวลาไม่สวมกอด |
๖ |
มีเวลาค้นหาและมีเวลาเลิกหา มีเวลาเก็บรักษาและมีเวลาทิ้งไป |
๗ |
มีเวลาฉีกและมีเวลาเย็บ มีเวลาเงียบและมีเวลาพูด |
๘ |
มีเวลารักและมีเวลาเกลียด มีเวลาสงครามและมีเวลาสงบสุข |
๙ |
คนงานได้ประโยชน์อะไรบ้างจากงานหนักที่เขาทำ |
๑๐ |
เราได้เห็นงานซึ่งพระเจ้ามอบให้กับมนุษย์ เพื่อให้มนุษย์หมกมุ่นอยู่กับมัน |
๑๑ |
พระองค์ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเหมาะสมตามเวลาของมัน พระองค์ทำให้จิตใจมนุษย์รู้สึกถึงเวลาอันไม่มีวันสิ้นสุด แต่มนุษย์ก็ไม่เข้าใจงานซึ่งพระเจ้าได้ทำไว้ตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ |
๑๒ |
เราได้เรียนรู้ว่าสำหรับพวกเขาไม่มีอะไรดีเลย นอกจากความสุขสบายที่พวกเขามีในช่วงชีวิตของเขา |
๑๓ |
ถ้าคนกิน ดื่ม และมีความสุขกับผลงานจากงานหนักทั้งหมดที่เขาทำ นี่ก็ถือว่าเป็นของขวัญจากพระเจ้าเหมือนกัน |
๑๔ |
เรารู้ว่าทุกสิ่งที่พระเจ้าทำนั้น ไม่ได้ถูกกำหนดด้วยเวลา จะเพิ่มเติมอะไรเข้าไปก็ไม่ได้ จะดึงอะไรออกมาก็ไม่ได้ ที่พระเจ้าทำอย่างนี้ เพื่อพวกเขาจะได้ยำเกรงต่อหน้าพระองค์ |
๑๕ |
สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ เป็นสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีต และสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต ก็เคยเกิดขึ้นมาก่อนแล้วเหมือนกัน แต่พระเจ้าจะจัดการกับสิ่งซึ่งมนุษย์แสวงหาแต่เกินความเข้าใจของตน |
๑๖ |
ยิ่งกว่านั้น เราได้เห็นสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ คือในที่ซึ่งน่าจะมีความยุติธรรมกลับเจอความชั่วช้า และในที่ซึ่งน่าจะมีความถูกต้องกลับเจอความชั่วร้าย |
๑๗ |
เราคิดในใจว่า พระเจ้าจะตัดสินทั้งคนบริสุทธิ์และคนชั่ว เพราะว่ามีเวลาสำหรับทุกเรื่องและกิจกรรมทุกอย่าง |
๑๘ |
เราคิดอยู่ในใจเกี่ยวกับมนุษย์ทั้งหลายว่า พระเจ้ากำลังทดสอบพวกเขา พระองค์ให้มนุษย์เห็นว่าพวกเขาเป็นสัตว์โดยแท้ |
๑๙ |
เพราะว่าสิ่งที่มนุษย์กับสัตว์ต้องเผชิญนั้นก็เหมือนกัน สัตว์ต้องตาย มนุษย์ก็ต้องตายเหมือนกัน ทั้งคนและสัตว์ต่างมีวิญญาณเดียวกัน มนุษย์ไม่ได้เปรียบไปกว่าสัตว์ตรงไหน เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้นไม่เที่ยง |
๒๐ |
ทั้งคู่ต้องไปยังที่เดียวกัน ทั้งคู่มาจากดิน และทั้งคู่ก็ต้องกลับไปเป็นดินเหมือนกัน |
๒๑ |
ใครจะบอกได้ว่า วิญญาณของมนุษย์จะขึ้นไปสวรรค์ หรือวิญญาณของสัตว์จะลงไปยังแดนคนตาย |
๒๒ |
เราเห็นว่า ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการที่คนๆหนึ่งจะสนุกกับงานของเขา เพราะความสนุกนั่นแหละคือรางวัลเดียวที่เขาได้รับเพราะไม่มีใครบอกเขาได้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต |
Thai Bible (ERV) 2001 |
Copyright © 2001 by Bible League International |
ปัญญาจารย์ ๓:1 |
ปัญญาจารย์ ๓:2 |
ปัญญาจารย์ ๓:3 |
ปัญญาจารย์ ๓:4 |
ปัญญาจารย์ ๓:5 |
ปัญญาจารย์ ๓:6 |
ปัญญาจารย์ ๓:7 |
ปัญญาจารย์ ๓:8 |
ปัญญาจารย์ ๓:9 |
ปัญญาจารย์ ๓:10 |
ปัญญาจารย์ ๓:11 |
ปัญญาจารย์ ๓:12 |
ปัญญาจารย์ ๓:13 |
ปัญญาจารย์ ๓:14 |
ปัญญาจารย์ ๓:15 |
ปัญญาจารย์ ๓:16 |
ปัญญาจารย์ ๓:17 |
ปัญญาจารย์ ๓:18 |
ปัญญาจารย์ ๓:19 |
ปัญญาจารย์ ๓:20 |
ปัญญาจารย์ ๓:21 |
ปัญญาจารย์ ๓:22 |
ปัญญาจารย์ 1 / ปัญญ 1 |
ปัญญาจารย์ 2 / ปัญญ 2 |
ปัญญาจารย์ 3 / ปัญญ 3 |
ปัญญาจารย์ 4 / ปัญญ 4 |
ปัญญาจารย์ 5 / ปัญญ 5 |
ปัญญาจารย์ 6 / ปัญญ 6 |
ปัญญาจารย์ 7 / ปัญญ 7 |
ปัญญาจารย์ 8 / ปัญญ 8 |
ปัญญาจารย์ 9 / ปัญญ 9 |
ปัญญาจารย์ 10 / ปัญญ 10 |
ปัญญาจารย์ 11 / ปัญญ 11 |
ปัญญาจารย์ 12 / ปัญญ 12 |
|
|
|
|
|