| ๑ |
| สุภาษิตเหล่านี้มาจากซาโลมอน ผู้เป็นบุตรชายของดาวิดและเป็นกษัตริย์ของอิสราเอล |
| ๒ |
| สุภาษิตเหล่านี้มีไว้เพื่อให้คนได้เรียนรู้เกี่ยวกับปัญญาและคำสั่งสอน เพื่อทำให้คนเข้าใจถึงคำพูดที่นำความเข้าใจลึกซึ้งมาให้ |
| ๓ |
| สุภาษิตเหล่านี้มีไว้เพื่อสั่งสอนให้คนใช้ชีวิตอย่างฉลาดรอบคอบ คือทำในสิ่งที่ถูกต้อง ยุติธรรม และเป็นธรรม |
| ๔ |
| สุภาษิตเหล่านี้มีไว้เพื่อให้คนที่อ่อนต่อโลก กลายเป็นคนฉลาดหลักแหลม เพื่อให้คนหนุ่มมีความรู้และมีความคิดรอบคอบ |
| ๕ |
| ขอให้คนที่ฉลาดอยู่แล้ว ฟังเรื่องนี้ด้วย จะได้ไปเสริมคำสั่งสอนของเขา คนที่รู้จักแยกแยะว่าอะไรเป็นอะไรอยู่แล้ว จะได้มีความสามารถในการชี้แนะทั้งต่อตนเองและผู้อื่น |
| ๖ |
| สุภาษิตเหล่านี้มีไว้เพื่อให้คนเข้าใจสุภาษิตและคำพูดที่เข้าใจยาก รวมทั้งคำคมทั้งหลายของคนที่ฉลาดล้ำและพวกคำพูดที่เป็นปริศนาซ่อนเงื่อนของพวกเขา |
| ๗ |
| การยำเกรงพระยาห์เวห์คือจุดเริ่มต้นของความรู้ แต่คนโง่เกลียดชังปัญญาและคำสั่งสอน |
| ๘ |
| ลูกเอ๋ย ให้เชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อเจ้า และอย่าได้ละทิ้งคำสอนของแม่เจ้าด้วย |
| ๙ |
| เพราะคำสั่งสอนของท่านทั้งสองนั้น มีเสน่ห์ดึงดูด มันจะเป็นมงกุฎดอกไม้สำหรับหัวเจ้า และเป็นสร้อยสำหรับคอเจ้า |
| ๑๐ |
| ลูกเอ๋ย ถ้าพวกคนบาปพยายามล่อลวงเจ้าให้ไปกับพวกมัน ก็อย่าได้ไปเลย |
| ๑๑ |
| ถ้าพวกมันพูดว่า “มากับพวกเราสิ ให้เราไปดักซุ่มฆ่าคนกันเถอะ ไปดักซุ่มฆ่าคนบริสุทธิ์เล่นๆกันเถอะ |
| ๑๒ |
| ให้พวกเราไปกลืนกินคนพวกนั้นทั้งเป็นเหมือนแดนคนตายกลืนกินคนเป็น ถึงเขาจะแข็งแรงดี เราก็จะกลืนกินเขาเหมือนคนที่กำลังใกล้ตาย |
| ๑๓ |
| พวกเราจะได้ของมีค่ามากมายหลายอย่าง บ้านของพวกเราจะเต็มไปด้วยข้าวของที่ปล้นมาได้ |
| ๑๔ |
| มาร่วมกับเราสิ เราจะแบ่งของที่ปล้นมาได้ให้เท่าๆกัน” |
| ๑๕ |
| ลูกเอ๋ย อย่าได้ไปเดินตามทางของพวกมัน ยั้งเท้าของเจ้าจากทางเหล่านั้นของพวกมัน |
| ๑๖ |
| เพราะเท้าของพวกมันวิ่งไปทำชั่ว พวกมันรีบเร่งไปทำให้เกิดการนองเลือด |
| ๑๗ |
| มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะขึงตาข่าย ในขณะที่นกกำลังจ้องมองอยู่ |
| ๑๘ |
| แต่คนชั่วพวกนี้ไม่รู้ตัวว่ากำลังวางกับดักตัวเอง พวกมันดักรอปลิดชีวิตตัวเอง |
| ๑๙ |
| นี่แหละคือชะตากรรมของคนที่หาทรัพย์สมบัติมาได้จากการทารุณโหดร้าย ทรัพย์สมบัตินั้นก็จะคร่าชีวิตของพวกมันไป |
| ๒๐ |
| สติปัญญาร้องเสียงดังอยู่บนถนน เธอแผดเสียงร้องที่ลานเมือง |
| ๒๑ |
| เธอส่งเสียงร้องตามหัวมุมถนนที่พลุกพล่าน เธอเปล่งเสียงพูดออกมาตรงทางเข้าประตูเมืองว่า |
| ๒๒ |
| “เจ้าคนอ่อนต่อโลกทั้งหลาย เจ้าจะรักที่จะอ่อนต่อโลกอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน เจ้าคนชอบเยาะเย้ย เจ้าจะยินดีอยู่กับการเยาะเย้ยไปอีกนานแค่ไหน เจ้าคนโง่ เจ้าจะเกลียดความรู้ไปอีกนานแค่ไหน |
| ๒๓ |
| ถ้าพวกเจ้าจะหันมาสนใจคำตักเตือนของเรา เมื่อนั้นเราก็จะบอกให้เจ้ารู้ถึงสิ่งที่อยู่ในจิตใจของเรา และจะแสดงความคิดต่างๆของเราให้กับเจ้า |
| ๒๔ |
| เพราะเราได้ร้องเรียก แต่เจ้าไม่ยอมฟัง เราได้กวักมือเรียก แต่ไม่มีใครสนใจ |
| ๒๕ |
| พวกเจ้าเพิกเฉยต่อคำแนะนำของเรา และไม่ยอมรับฟังคำตักเตือนของเรา |
| ๒๖ |
| ดังนั้นเมื่อเจ้าเจอกับความหายนะ เราเองจะหัวเราะเยาะเจ้า เมื่อสิ่งที่เจ้าหวาดกลัวเกิดขึ้นกับเจ้า เราจะเยาะเย้ยซ้ำเติมเจ้า |
| ๒๗ |
| เมื่อสิ่งที่เจ้าหวาดกลัวถาโถมใส่เจ้าเหมือนกับพายุ และความหายนะจู่โจมใส่เจ้าเหมือนกับลมมรสุม เมื่อความทุกข์ยากและความเจ็บปวดรวดร้าวเกิดขึ้นกับเจ้า |
| ๒๘ |
| เมื่อนั้นแหละ พวกเขาจะร้องเรียกหาเรา แต่เราจะไม่ตอบ พวกเขาจะมองหาเรา แต่จะไม่พบ |
| ๒๙ |
| เพราะพวกเขาเกลียดความรู้ และไม่ยอมเลือกที่จะยำเกรงพระยาห์เวห์ |
| ๓๐ |
| เพราะพวกเขาไม่ยอมฟังคำแนะนำของเรา และพวกเขาทิ้งคำตักเตือนของเรา |
| ๓๑ |
| พวกเขาจะต้องกินผลที่เกิดจากวิถีชีวิตของเขา และจะจุกแน่นไปด้วยแผนการร้ายต่างๆของพวกเขาเอง |
| ๓๒ |
| คนอ่อนต่อโลกจะตาย เพราะเขาหันไปจากสติปัญญา คนโง่จะถูกทำลาย เพราะเขาพอใจกับความโง่นั้น |
| ๓๓ |
| แต่ใครก็ตามที่ฟังเรา จะได้อยู่อย่างปลอดภัย และสุขสบายโดยไม่ต้องหวาดกลัวอันตรายใดๆ” |
| Thai Bible (ERV) 2001 |
| Copyright © 2001 by Bible League International |
| สุภาษิต ๑:1 |
| สุภาษิต ๑:2 |
| สุภาษิต ๑:3 |
| สุภาษิต ๑:4 |
| สุภาษิต ๑:5 |
| สุภาษิต ๑:6 |
| สุภาษิต ๑:7 |
| สุภาษิต ๑:8 |
| สุภาษิต ๑:9 |
| สุภาษิต ๑:10 |
| สุภาษิต ๑:11 |
| สุภาษิต ๑:12 |
| สุภาษิต ๑:13 |
| สุภาษิต ๑:14 |
| สุภาษิต ๑:15 |
| สุภาษิต ๑:16 |
| สุภาษิต ๑:17 |
| สุภาษิต ๑:18 |
| สุภาษิต ๑:19 |
| สุภาษิต ๑:20 |
| สุภาษิต ๑:21 |
| สุภาษิต ๑:22 |
| สุภาษิต ๑:23 |
| สุภาษิต ๑:24 |
| สุภาษิต ๑:25 |
| สุภาษิต ๑:26 |
| สุภาษิต ๑:27 |
| สุภาษิต ๑:28 |
| สุภาษิต ๑:29 |
| สุภาษิต ๑:30 |
| สุภาษิต ๑:31 |
| สุภาษิต ๑:32 |
| สุภาษิต ๑:33 |
| สุภาษิต 1 / สุภาษิ 1 |
| สุภาษิต 2 / สุภาษิ 2 |
| สุภาษิต 3 / สุภาษิ 3 |
| สุภาษิต 4 / สุภาษิ 4 |
| สุภาษิต 5 / สุภาษิ 5 |
| สุภาษิต 6 / สุภาษิ 6 |
| สุภาษิต 7 / สุภาษิ 7 |
| สุภาษิต 8 / สุภาษิ 8 |
| สุภาษิต 9 / สุภาษิ 9 |
| สุภาษิต 10 / สุภาษิ 10 |
| สุภาษิต 11 / สุภาษิ 11 |
| สุภาษิต 12 / สุภาษิ 12 |
| สุภาษิต 13 / สุภาษิ 13 |
| สุภาษิต 14 / สุภาษิ 14 |
| สุภาษิต 15 / สุภาษิ 15 |
| สุภาษิต 16 / สุภาษิ 16 |
| สุภาษิต 17 / สุภาษิ 17 |
| สุภาษิต 18 / สุภาษิ 18 |
| สุภาษิต 19 / สุภาษิ 19 |
| สุภาษิต 20 / สุภาษิ 20 |
| สุภาษิต 21 / สุภาษิ 21 |
| สุภาษิต 22 / สุภาษิ 22 |
| สุภาษิต 23 / สุภาษิ 23 |
| สุภาษิต 24 / สุภาษิ 24 |
| สุภาษิต 25 / สุภาษิ 25 |
| สุภาษิต 26 / สุภาษิ 26 |
| สุภาษิต 27 / สุภาษิ 27 |
| สุภาษิต 28 / สุภาษิ 28 |
| สุภาษิต 29 / สุภาษิ 29 |
| สุภาษิต 30 / สุภาษิ 30 |
| สุภาษิต 31 / สุภาษิ 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|