A A A A A

2014 کتاب مقدس فارسی

لوقا ۱

از آنجا که بسیاری دست به تألیف حکایت اموری زده‌اند که نزد ما به انجام رسیده است،

درست همان‌گونه که آنان که از آغاز شاهدان عینی و خادمان کلام بودند به ما سپردند،

من نیز که همه چیز را از آغاز به‌دقّت بررسی کرده‌ام، مصلحت چنان دیدم که آنها را به شکلی منظم برای شما، عالیجناب تِئوفیلوس، بنگارم،

تا از درستی آنچه آموخته‌اید، یقین پیدا کنید.

در زمان هیرودیس، پادشاه یهودیه، کاهنی می‌زیست، زکریا نام، از کاهنان گروه اَبیّا. همسرش اِلیزابِت نیز از تبار هارون بود.

هر دو در نظر خدا پارسا بودند و مطابق همۀ احکام و فرایض خداوند بی‌عیب رفتار می‌کردند.

امّا ایشان را فرزندی نبود، زیرا اِلیزابِت نازا بود و هر دو سالخورده بودند.

یک بار که نوبتِ خدمت گروه زکریا بود، و او در پیشگاه خدا کهانت می‌کرد،

بنا به رسم کاهنان، قرعۀ دخول به قُدسِ معبدِ خداوند و سوزاندن بخور به نام وی افتاد.

۱۰

در زمان سوزاندن بخور، تمام جماعتْ بیرون سرگرم دعا بودند

۱۱

که ناگاه فرشتۀ خداوند، ایستاده بر جانب راست مذبح بخور، بر زکریا ظاهر شد.

۱۲

زکریا با دیدن او، بهت‌زده شد و ترس وجودش را فرا گرفت.

۱۳

امّا فرشته به او گفت: «ای زکریا، مترس! دعای تو مستجاب شده است. همسرت اِلیزابِت برای تو پسری به دنیا خواهد آورد و تو او را یحیی خواهی نامید.

۱۴

تو سرشار از شادی و خوشی خواهی شد، و بسیاری نیز از میلاد او شادمان خواهند گردید،

۱۵

زیرا در نظر خداوند بزرگ خواهد بود. یحیی نباید هرگز به شراب یا دیگر مُسکِرات لب زند. حتی از شکم مادر، پر از روح‌القدس خواهد بود،

۱۶

و بسیاری از قوم اسرائیل را به سوی خداوند، خدای ایشان باز خواهد گردانید.

۱۷

او به روح و قدرت ایلیا، پیشاپیش خداوند خواهد آمد تا دل پدران را به سوی فرزندان، و عاصیان را به سوی حکمت پارسایان بگرداند، تا قومی آماده برای خداوند فراهم سازد.»

۱۸

زکریا از فرشته پرسید: «این را از کجا بدانم؟ من مردی پیرم و همسرم نیز سالخورده است.»

۱۹

فرشته پاسخ داد: «من جبرائیلم که در حضور خدا می‌ایستم. اکنون فرستاده شده‌ام تا با تو سخن گویم و این بشارت را به تو رسانم.

۲۰

اینک لال خواهی شد و تا روز وقوع این امر، یارای سخن گفتن نخواهی داشت، زیرا سخنان مرا که در زمان مقرر به حقیقت خواهد پیوست، باور نکردی.»

۲۱

در این میان، جماعت منتظر زکریا بودند و حیران از طول توقف او در قُدس.

۲۲

چون بیرون آمد، نمی‌توانست با مردم سخن گوید. پس دریافتند رؤیایی در قُدس دیده است، زیرا تنها ایما و اشاره می‌کرد و توان سخن گفتن نداشت.

۲۳

زکریا پس از پایان نوبت خدمتش، به خانۀ خود بازگشت.

۲۴

چندی بعد، همسرش اِلیزابِت آبستن شد و پنج ماه خانه‌نشینی اختیار کرد.

۲۵

اِلیزابِت می‌گفت: «خداوند برایم چنین کرده است. او در این روزها لطف خود را شامل حال من ساخته و آنچه را نزد مردم مرا مایۀ ننگ بود، برداشته است.»

۲۶

در ماه ششم، جبرائیل فرشته از جانب خدا به شهری در جلیل فرستاده شد که ناصره نام داشت،

۲۷

تا نزد باکره‌ای مریم نام برود. مریم نامزد مردی بود، یوسف نام، از خاندان داوود.

۲۸

فرشته نزد او رفت و گفت: «سلام بر تو، ای که مورد لطف قرار گرفته‌ای. خداوند با توست.»

۲۹

مریم با شنیدن سخنان او پریشان شد و با خود اندیشید که این چگونه سلامی است.

۳۰

امّا فرشته وی را گفت: «ای مریم، مترس! لطف خدا شامل حال تو شده است.

۳۱

اینک آبستن شده، پسری خواهی زایید و نامش را عیسی خواهی نهاد.

۳۲

او بزرگ خواهد بود و پسر خدای متعال خوانده خواهد شد. خداوندْ خدا تخت پادشاهی پدرش داوود را به او عطا خواهد فرمود.

۳۳

او تا ابد بر خاندان یعقوب سلطنت خواهد کرد و پادشاهی او را هرگز زوالی نخواهد بود.»

۳۴

مریم از فرشته پرسید: «این چگونه ممکن است، زیرا من با مردی نبوده‌ام؟»

۳۵

فرشته پاسخ داد: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد و قدرت خدای متعال بر تو سایه خواهد افکند. از این رو، آن مولودْ مقدّس و پسر خدا خوانده خواهد شد.

۳۶

اینک اِلیزابِت نیز که از خویشان توست، در سن پیری آبستن است و پسری در راه دارد. آری، او که می‌گویند نازاست، در ششمین ماهِ آبستنی است.

۳۷

زیرا نزد خدا هیچ امری ناممکن نیست!»

۳۸

مریم گفت: «کنیزِ خداوندم. آنچه دربارۀ من گفتی، بشود.» آنگاه فرشته از نزد او رفت.

۳۹

در آن روزها، مریم برخاست و به‌شتاب به شهری در کوهستان یهودیه رفت،

۴۰

و به خانۀ زکریا درآمده، اِلیزابِت را سلام گفت.

۴۱

چون اِلیزابِت سلام مریم را شنید، طفل در رَحِمش به جست و خیز آمد، و اِلیزابِت از روح‌القدس پر شده،

۴۲

به بانگ بلند گفت: «تو در میان زنان خجسته‌ای، و خجسته است ثمرۀ رَحِم تو!

۴۳

من که باشم که مادرِ سرورم نزد من آید؟

۴۴

چون صدای سلام تو به گوشم رسید، طفل از شادی در رَحِمِ من به جست و خیز آمد.

۴۵

خوشا به حال آن که ایمان آورْد، زیرا آنچه از جانب خداوند به او گفته شده است، به انجام خواهد رسید.»

۴۶

مریم در پاسخ گفت: «جان من خداوند را تمجید می‌کند

۴۷

و روحم در نجات‌دهنده‌ام خدا، به وجد می‌آید،

۴۸

زیرا بر حقارتِ کنیزِ خود نظر افکنده است. زین پس، همۀ نسلها خجسته‌ام خواهند خواند،

۴۹

زیرا آن قادر که نامش قدوس است، کارهای عظیم برایم کرده است.

۵۰

رحمت او، نسل اندر نسل، همۀ ترسندگانش را در بر می‌گیرد.

۵۱

او به بازوی خود، نیرومندانه عمل کرده و آنان را که در اندیشه‌های دل خود متکبرند، پراکنده ساخته است؛

۵۲

فرمانروایان را از تخت به زیر کشیده و فروتنان را سرافراز کرده است؛

۵۳

گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر کرده امّا دولتمندان را تهی‌دست روانه ساخته است.

۵۴

او رحمت خود را به یاد آورده، و خادم خویش اسرائیل را یاری داده است،

۵۵

همان‌گونه که به پدران ما ابراهیم و نسل او وعده داده بود که تا ابد چنین کند.»

۵۶

پس مریم حدود سه ماه نزد اِلیزابِت ماند و سپس به خانه بازگشت.

۵۷

چون زمان وضع حمل اِلیزابِت فرا رسید، پسری به دنیا آورد.

۵۸

همسایگان و خویشان چون شنیدند که خداوند رحمت عظیمش را بر وی ارزانی داشته است، در شادی او سهیم شدند.

۵۹

روز هشتم، برای آیینِ ختنۀ نوزاد آمدند و می‌خواستند نام پدرش زکریا را بر او بگذارند.

۶۰

امّا مادر نوزاد گفت: «نه! نام او باید یحیی باشد.»

۶۱

گفتند: «از خویشان تو کسی چنین نامی نداشته است.»

۶۲

پس با اشاره، نظر پدر نوزاد را دربارۀ نام فرزندش جویا شدند.

۶۳

زکریا لوحی خواست، و در برابر حیرت همگان نوشت: «نام او یحیی است!»

۶۴

در دم، زبانش باز شد و دهان به ستایش خدا گشود.

۶۵

ترس بر همۀ همسایگان مستولی گشت و مردم در سرتاسر کوهستان یهودیه در این باره گفتگو می‌کردند.

۶۶

هر که این سخنان را می‌شنید، در دل خود می‌اندیشید که: «این کودک چگونه کسی خواهد شد؟» زیرا دست خداوند همراه او بود.

۶۷

آنگاه پدر او، زکریا، از روح‌القدس پر شد و چنین نبوّت کرد:

۶۸

«متبارک باد خداوند، خدای اسرائیل، زیرا به یاری قوم خویش آمده و ایشان را رهایی بخشیده است.

۶۹

او برای ما شاخِ نجاتی در خاندان خادمش داوود، بر پای داشته است،

۷۰

چنانکه از دیرباز به زبان پیامبران مقدّس خود وعده فرموده بود که

۷۱

ما را از دست دشمنان و همۀ کسانی که از ما نفرت دارند، نجات بخشد،

۷۲

تا بر پدرانمان رحمت بنماید و عهد مقدّس خویش به یاد آورَد؛

۷۳

همان سوگندی را که برای پدرمان ابراهیم یاد کرد

۷۴

که ما را از دست دشمن رهایی بخشد و یاری‌مان دهد که او را بی هیچ واهمه عبادت کنیم،

۷۵

در حضورش، با قدّوسیت و پارسایی، همۀ ایام عمر.

۷۶

و تو، ای فرزندم، پیامبر خدای متعال خوانده خواهی شد؛ زیرا پیشاپیش خداوند حرکت خواهی کرد تا راه را برای او آماده سازی،

۷۷

و به قوم او این معرفت را عطا کنی که با آمرزیدن گناهانشان، ایشان را نجات می‌بخشد.

۷۸

زیرا خدای ما را دلی است پر زِ رحمت، وَز همین رو، آفتاب تابان از عرش برین بر ما طلوع خواهد کرد

۷۹

تا کسانی را که در تاریکی و سایۀ مرگ ساکنند، روشنایی بخشد، و گامهای ما را در مسیر صلح و سلامت هدایت فرماید.»

۸۰

و امّا آن کودک رشد می‌کرد و در روح، نیرومند می‌شد، و تا روز ظهور آشکارش بر قوم اسرائیل، در بیابان به سر می‌برد.

Persian (NMV) 2014

لوقا



00:00:00 00:00:00 0.5x 2.0x