۱ |
زن حکیم خانۀ خویش را بنا میکند، اما زن نادان به دست خود آن را ویران میسازد. |
۲ |
آن که در راستی خود گام برمیدارد از خداوند میترسد، اما آن که راههایش منحرف است او را خوار میشمارد. |
۳ |
نادان چوب زبان متکبر خود را میخورد، اما لبهای حکیمان، ایشان را محافظت میکند. |
۴ |
جایی که گاو نباشد، آخور پاک است، اما از قوّت گاو است که محصول فراوان میشود. |
۵ |
شاهد امین دروغ نمیگوید، اما شاهد کاذب دروغ میبافد! |
۶ |
تمسخرگر حکمت را میجوید و نمییابد، اما فهیمان آسان به معرفت میرسند. |
۷ |
همنشینِ نادان مشو، زیرا معرفت بر لبانش نخواهی یافت. |
۸ |
حکمتِ عاقلان در این است که راههای خود را درک میکنند، اما نادانیِ جاهلان فریب است. |
۹ |
جاهلان را توانِ دلجویی نیست، اما در میان صالحان خشنودی است. |
۱۰ |
تنها دل از تلخی خویش آگاه است، نیز هیچ بیگانه در شادی آن شریک نیست. |
۱۱ |
خانۀ شریران ویران خواهد شد، اما خیمۀ صالحان خواهد شکفت. |
۱۲ |
پیش روی انسان راهی هست که در نظرش درست مینماید، اما در آخر به مرگ میانجامد. |
۱۳ |
حتی در خنده نیز دل میتواند دردمند باشد، شادی میتواند به غم بینجامد. |
۱۴ |
آن که در دل مرتد است سرانجامِ راههای خود را میبیند، مرد نیکو ثمر کارهای خویش را. |
۱۵ |
سادهلوح همه چیز را باور میکند، اما عاقل قدمهای خود را میسنجد. |
۱۶ |
حکیم میترسد و از بدی اجتناب میکند، اما نادان، آسودهخیال پیش میرود! |
۱۷ |
شخص تندخو احمقانه رفتار میکند، حیلهگر منفور است. |
۱۸ |
میراث سادهلوحان حماقت است، اما بر سر عاقلان تاج معرفت گذاشته میشود. |
۱۹ |
بَدان در برابر نیکان سر تعظیم فرود خواهند آورد، و شریران نزد دروازههای پارسایان. |
۲۰ |
فقیر حتی نزد کسانِ خود نیز منفور است، اما بسیارند دوستداران مرد دولتمند. |
۲۱ |
آن که همسایهاش را خوار شمارد گناه میورزد، اما خجسته آن که با فقیران مهربان باشد. |
۲۲ |
آیا کسانی که نقشههای پلید میکشند، گمراه نمیشوند؟ اما محبت و امانت نصیب کسانی است که نقشههای نیکو در سر دارند. |
۲۳ |
در هر محنت، منفعتی است، اما از سخنِ خالی، تنها فقر به بار آید. |
۲۴ |
دولتِ حکیمان، تاجِ ایشان است، اما حماقت احمقان، حماقت است و بس! |
۲۵ |
شاهد راستگو جانها را میرهاند، اما آن که دروغ میبافد، فریبکار است. |
۲۶ |
در ترس خداوند اطمینانِ قوی است، و فرزندانِ شخص را در آن پناه خواهد بود. |
۲۷ |
ترس خداوند، چشمۀ حیات است تا آدمی خویشتن را از دامهای مرگ دور بدارد. |
۲۸ |
جلالِ پادشاه در جمعیتِ بسیار است، سلطان از نبودِ مردم تباه میشود. |
۲۹ |
شخص دیرخشم از درک بسیار برخوردار است، اما تندخو حماقت را به نمایش میگذارد. |
۳۰ |
دلِ آرام به بدن حیات میبخشد، اما حسادت، استخوانها را میپوساند. |
۳۱ |
آن که بر بینوا ظلم کند، بر آفرینندۀ او اهانت میورزد، اما هر که بر نیازمند شفقت کند، او را حرمت میدارد. |
۳۲ |
شریران از شرارتِ خود سرنگون میشوند، اما پارسایان را در مرگ نیز پناهی هست. |
۳۳ |
حکمت در دل شخص فهیم آشیان میگیرد، اما آیا در میان جاهلان شناخته شده است؟ |
۳۴ |
پارسایی، قوم را سرافراز میسازد، اما گناه مایۀ شرمساری هر ملتی است. |
۳۵ |
خشنودیِ پادشاه نصیب خادم عاقل است، خشم او نصیب آن که مایۀ شرمساری است. |
Persian (NMV) 2014 |
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries |
امثال ۱۴:1 |
امثال ۱۴:2 |
امثال ۱۴:3 |
امثال ۱۴:4 |
امثال ۱۴:5 |
امثال ۱۴:6 |
امثال ۱۴:7 |
امثال ۱۴:8 |
امثال ۱۴:9 |
امثال ۱۴:10 |
امثال ۱۴:11 |
امثال ۱۴:12 |
امثال ۱۴:13 |
امثال ۱۴:14 |
امثال ۱۴:15 |
امثال ۱۴:16 |
امثال ۱۴:17 |
امثال ۱۴:18 |
امثال ۱۴:19 |
امثال ۱۴:20 |
امثال ۱۴:21 |
امثال ۱۴:22 |
امثال ۱۴:23 |
امثال ۱۴:24 |
امثال ۱۴:25 |
امثال ۱۴:26 |
امثال ۱۴:27 |
امثال ۱۴:28 |
امثال ۱۴:29 |
امثال ۱۴:30 |
امثال ۱۴:31 |
امثال ۱۴:32 |
امثال ۱۴:33 |
امثال ۱۴:34 |
امثال ۱۴:35 |
امثال 1 / امثال 1 |
امثال 2 / امثال 2 |
امثال 3 / امثال 3 |
امثال 4 / امثال 4 |
امثال 5 / امثال 5 |
امثال 6 / امثال 6 |
امثال 7 / امثال 7 |
امثال 8 / امثال 8 |
امثال 9 / امثال 9 |
امثال 10 / امثال 10 |
امثال 11 / امثال 11 |
امثال 12 / امثال 12 |
امثال 13 / امثال 13 |
امثال 14 / امثال 14 |
امثال 15 / امثال 15 |
امثال 16 / امثال 16 |
امثال 17 / امثال 17 |
امثال 18 / امثال 18 |
امثال 19 / امثال 19 |
امثال 20 / امثال 20 |
امثال 21 / امثال 21 |
امثال 22 / امثال 22 |
امثال 23 / امثال 23 |
امثال 24 / امثال 24 |
امثال 25 / امثال 25 |
امثال 26 / امثال 26 |
امثال 27 / امثال 27 |
امثال 28 / امثال 28 |
امثال 29 / امثال 29 |
امثال 30 / امثال 30 |
امثال 31 / امثال 31 |
|
|
|
|
|