A A A A A

2005 کتاب مقدس فارسی

ايوب ۲۴

چرا خدا زمانی برای دادرسی تعيين نمی‌كند؟ تا كی خداشناسان منتظر باشند؟

امواج ظلم ما را فرو گرفته است. خدانشناسان زمينها را غصب می‌كنند و گله‌ها را می‌دزدند؛

حتی از الاغهای يتيمان نيز نمی‌گذرند و داروندار بيوه زنان را به گرو می‌گيرند.

حق فقرا را پايمال می‌سازند و فقرا از ترس، خود را پنهان می‌كنند.

فقرا مانند خرهای وحشی، برای سير كردن شكم خود و فرزندانشان، در بيابانها جان می‌كنند؛

علفهای هرز بيابان را می‌خورند و دانه‌های انگور بر زمين افتادۀ تاكستانهای شريران را جمع می‌كنند.

نه لباسی دارند و نه پوششی، و تمام شب را برهنه در سرما می‌خوابند.

از بی‌خانمانی به غارها پناه می‌برند و در كوهستان از باران خيس می‌شوند.

ستمگران بچه‌های يتيم را از بغل مادرانشان می‌ربايند و از فقرا در مقابل قرضشان، بچه‌هايشان را به گرو می‌گيرند.

۱۰

فقرا ناچارند لخت و عريان بگردند و با شكم گرسنه بافه‌های بدكاران را برايشان حمل كنند،

۱۱

در آسيابها روغن زيتون بگيرند بدون آنكه مزه‌اش را بچشند، و در حاليكه از تشنگی عذاب می‌كشند با لگد كردن انگور، عصارۀ آن را بگيرند.

۱۲

فرياد مظلومان در حال مرگ از شهر به گوش می‌رسد. دردمندان داد می‌زنند و كمک می‌خواهند، ولی خدا به داد ايشان نمی‌رسد.

۱۳

شروران بضد نور قيام كرده‌اند و از درستكاری بويی نبرده‌اند.

۱۴

آنان آدمكشانی هستند كه صبح زود بر می‌خيزند تا فقيران و نيازمندان را بكشند و منتظر شب می‌مانند تا دزدی و زنا كنند. می‌گويند: «در تاريكی كسی ما را نخواهد ديد.» صورتهای خود را می‌پوشانند تا كسی آنها را نشناسد.

۱۵

***

۱۶

شبها به خانه‌ها دستبرد می‌زنند و روزها خود را پنهان می‌كنند، زيرا نمی‌خواهند با روشنايی سروكار داشته باشند.

۱۷

شب تاريک برای آنها همچون روشنايی صبح است، زيرا با ترسهای تاريكی خو گرفته‌اند.

۱۸

اما آنها بزودی از روی زمين ناپديد خواهند شد! ملک آنها نفرين شده است و زمين آنها محصولی ندارد.

۱۹

مرگ آنها را می‌بلعد، آنگونه كه خشكی و گرما برف را آب می‌كند.

۲۰

حتی مادر شخصِ گناهكار او را از ياد می‌برد. كرمها او را می‌خورند و ديگر هيچكس او را به ياد نمی‌آورد. ريشهٔ گناهكاران كنده خواهد شد،