A A A A A

2005 کتاب مقدس فارسی

پيدايش ۱۳

ابرام با زن خود سارای و لوط و هر آنچه كه داشت به جنوبِ كنعان كوچ كرد.

ابرام بسيار ثروتمند بود. او طلا و نقره و گله‌های فراوانی داشت.

ابرام و همراهانش به سفر خود بسوی شمال و بطرف بيت‌ئيل ادامه دادند و به جايی رسيدند كه قبلاً ابرام در آنجا خيمه زده، قربانگاهی بنا كرده بود. آن مكان درميان بيت‌ئيل و عای قرار داشت. او در آنجا بار ديگر خداوند را عبادت نمود.

***

لوط نيز گاوان و گوسفندان و غلامان زيادی داشت.

ابرام و لوط بعلت داشتن گله‌های بزرگ نمی‌توانستند با هم در يكجا ساكن شوند، زيرا برای گله‌هايشان چراگاه كافی وجود نداشت

و بين چوپانان ابرام و لوط نزاع در می‌گرفت. (در آن زمان كنعانی‌ها و فرّزی‌ها نيز در آن سرزمين ساكن بودند.)

پس ابرام به لوط گفت: «ما قوم و خويش هستيم، و چوپانان ما نبايد با يكديگر نزاع كنند.

مصلحت در اين است كه از هم جدا شويم. اينک دشتی وسيع پيش روی ماست. هر سمتی را كه می‌خواهی انتخاب كن و من هم بسمت مقابل تو خواهم رفت. اگر بطرف چپ بروی، من بطرف راست می‌روم و اگر طرف راست را انتخاب كنی، من بسمت چپ می‌روم.»

۱۰

آنگاه لوط نگاهی به اطراف انداخت و تمام دره رود اردن را از نظر گذراند. همۀ آن سرزمين تا صوغر، چون باغ عدن و مصر سر سبز بود. (هنوز خداوند شهرهای سدوم و عموره را از بين نبرده بود.)

۱۱

لوط تمام درۀ اردن را برگزيد و بطرف شرق كوچ كرد. بدين طريق او و ابرام از يكديگر جدا شدند.

۱۲

پس ابرام در زمين كنعان ماند و لوط بطرف شهرهای درهٔ اردن رفت و در نزديكی سدوم ساكن شد.

۱۳

مردمان شهر سدوم بسيار فاسد بودند و نسبت به خداوند گناه می‌ورزيدند.

۱۴

بعد از جدا شدن لوط از ابرام، خداوند به ابرام فرمود: «با دقت به اطراف خود نگاه كن!

۱۵

تمام اين سرزمين را كه می‌بينی، تا ابد به تو و نسل تو می‌بخشم.

۱۶

نسل تو را مانند غبار زمين بی‌شمار می‌گردانم.