Gaelic Bible (Scottish) (ATN) 2017

Lùcas 23

An uair sin dh'èirich a' chuideachd gu lèir agus thug iad gu Pìlat e.

Agus thòisich iad air casaidean a chur air, ag ràdh, “Fhuair sinn am fear seo a' cur ar nàisean air seachran agus gar bacadh o chìs a thoirt do Chèasar, ag ràdh gur e fhèin Crìosd, a tha na rìgh.”

Dh'fhaighnich Pìlat dha, “An tusa Rìgh nan Iùdhach?” Agus fhreagair esan e, “Tha thu ga ràdh.”

An uair sin thuirt Pìlat ris na h‑àrd‑shagartan agus ris an t‑sluagh, “Chan eil mi a' faighinn coire sam bith anns an duine seo.”

Ach chùm iadsan orra, ag ràdh, “Tha e a' brosnachadh an t‑sluaigh, a' teagasg tro Iudèa uile, o Ghalile far an do thòisich e eadhon thuige seo.”

Nuair a chuala Pìlat seo, dh'fhaighnich e am b' e Galilèach a bh' anns an duine.

Agus nuair a fhuair e a‑mach gum b' ann fo uachdaranas Heroid a bha e, chuir e gu Herod e, a bha e fhèin ann an Ierusalem aig an àm sin.

Nuair a chunnaic Herod Ìosa bha e fìor thoilichte, oir bha e a' miannachadh fhaicinn airson ùine mhòir air sgàth 's na chuala e ma dheidhinn agus bha e an dòchas fhaicinn‑san a' dèanamh comharra air choreigin.

Mar sin cheasnaich e le mòran cheistean e, ach cha tug esan freagairt sam bith dha.

Sheas na h‑àrd‑shagartan agus na sgrìobhaichean a' cur chasaidean air gu cruaidh.

An uair sin chuir Herod agus a shaighdearan ann an suarachas e agus rinn iad magadh air. Agus às dèidh a sgeadachadh ann an aodach àlainn, chuir e air ais gu Pìlat e.

Thàinig Herod agus Pìlat gus a bhith nan caraidean air an latha sin, oir roimhe sin bha iad nàimhdeil ri chèile.

Ghairm Pìlat an uair sin còmhla na h‑àrd‑shagartan, na riaghladairean agus an sluagh,

agus thuirt e riutha, “Thug sibh thugamsa an duine seo, mar neach a tha a' tionndadh an t‑sluaigh a thaobh. Tha mi air a cheasnachadh nur làthair agus cha d' fhuair mi coire sam bith san duine seo a thaobh nan casaidean a tha sibh a' dèanamh na aghaidh.

Cha mhotha a fhuair Herod, oir chuir e air ais thugainn e. Mar sin cha deach rud sam bith a dhèanamh leis a tha airidh air bàs.

Mar sin peanasaichidh mise e agus leigidh mi mu sgaoil e.”

[A‑nis dh'fheumadh e aon phrìosanach a leigeil mu sgaoil dhaibh aig an Fhèill. ]

Agus dh'èigh iad uile a‑mach, ag ràdh, “Air falbh leis an fhear seo! Leig Barabas mu sgaoil dhuinn!”

Fear a chaidh a thilgeil dhan phrìosan airson ceannairc àraidh a thòisich anns a' bhaile, agus airson murt.

Bhruidhinn Pìlat riutha a‑rithist, ag iarraidh a leigeil ma sgaoil.

Ach chùm iad orra ag èigheach, “Ceus e! Ceus e!”

Ach an treas uair thuirt e riutha, “Carson, dè an t‑olc a rinn e? Cha d' fhuair mise ciont sam bith ann a tha airidh air bàs. Mar sin, peanasaichidh mi e agus leigidh mi mu sgaoil e.”

Ach le èighean mhòra, ge‑tà, dh'iarr iad gum biodh esan air a cheusadh, agus bhuadhaich an guthan‑san.

Mar sin roghnaich Pìlat gun deigheadh na dh'iarr iad a dhèanamh.

Leig e mu sgaoil an duine a bha air a bhith air a thilgeil dhan phrìosan airson ceannairc agus murt, an neach a dh'iarr iad, ach thug e thairis Ìosa dhan toil‑san.

Fhad 's a threòraich iad air falbh e, rug iad air fear Sìmon o Chìrene, a bha a' tighinn a‑steach on dùthaich; agus chuir iad an crann‑ceusaidh air, airson a ghiùlain às dèidh Ìosa.

Agus lean buidheann mhòr e dhen t‑sluagh agus de bhoireannaich a bha cuideachd ri bròn agus a' caoineadh air a shon.

Ach a' tionndadh thuca, thuirt Ìosa, “A nigheanan Ierusaleim, na caoinibh air mo shon‑sa, ach caoinibh air ur son fhèin agus airson ur cloinne.

Oir seall, tha na làithean a' tighinn anns an can iad, ‘Is beannaichte na boireannaich neo‑thorrach, agus na bronnan nach do ghiùlain clann, agus na cìochan nach tug bainne!’

An uair sin, “‘tòisichidh iad air cantainn ris na beanntan, “Tuitibh oirnn!” Agus ri na cnuic, “Falaichibh sinn!”’

“Oir ma nì iad na rudan seo nuair a tha am fiodh uaine, dè a thachras nuair a bhios e tioram?”

Chaidh dithis eile cuideachd, a bha nan eucoraich, a threòrachadh air falbh gus a bhith air an ceusadh còmhla ris.

Nuair a thàinig iad chun an àite ris an canar An Claigeann, an sin cheus iad e, agus na h‑eucoraich — fear dhiubh air a làimh dheis agus am fear eile air a làimh chlì.

Agus thuirt Ìosa, “Athair, thoir mathanas dhaibh, oir chan aithne dhaibh dè tha iad a' dèanamh.” Agus airson a chuid aodaich a roinn thilg iad croinn.

Agus sheas an sluagh a' coimhead, agus rinn na riaghladairean magadh air, ag ràdh, “Shàbhail e daoine eile; sàbhaileadh e e fhèin, mas e seo Crìosd Dhè, am Fear Taghte.”

Agus rinn na saighdearan cuideachd magadh air, a' tighinn suas thuige agus a' tairgsinn fìon‑geur dha

agus ag ràdh, “Mas tu Rìgh nan Iùdhach, sàbhail thu fhèin.”

Agus bha sgrìobhadh cuideachd os a chionn: “IS E SEO RÌGH NAN IÙDHACH.”

A‑nis thug aon dhe na h‑eucoraich a chaidh a chrochadh toibheum dha, ag ràdh, “Nach tusa an Crìosd? Saor thu fhèin agus sinne!”

Ach chronaich am fear eile e, ag ràdh, “Nach eil eagal Dhè idir ort, on a tha thu fon aon dìteadh?

Oir tha sinne ga fhaighinn ann an ceartas, dìoladh iomchaidh airson ar gnìomhan. Ach cha do rinn an duine seo cron sam bith.”

Agus thuirt e, “Ìosa, cuimhnich ormsa nuair a thig thu a‑steach dhad rìoghachd.”

Agus thuirt esan, “Gu deimhinn tha mi ag ràdh riut, an‑diugh bidh thu còmhla riumsa ann am Pàrras.”

Bha e a‑nis mu mheadhan‑latha agus thàinig dorchadas thairis air an tìr gu lèir gu trì uairean feasgar,

oir chaidh solas na grèine fhalach. Agus chaidh cùirtear an teampaill a shracadh na mheadhan.

An uair sin dh'èigh Ìosa le guth àrd, “Athair, a‑steach dhad làmhan‑sa tha mi ag earbsa mo spioraid!” Agus nuair a thuirt e seo, thug e suas an deò.

A‑nis, nuair a chunnaic an ceannard‑ceud an rud a chaidh a dhèanamh, thug e glòir do Dhia, ag ràdh, “Gu cinnteach bha an duine seo ionraic.”

Nuair a chunnaic an sluagh uile a bh' air cruinneachadh airson an t‑seallaidh sin na rudan a chaidh a dhèanamh, thill iad air ais dhachaigh a' bualadh an cuim.

Agus sheas a luchd‑eòlais uile, agus na boireannaich a lean e o Ghalile, fad às, a' coimhead air na rudan sin.

A‑nis bha duine ann air an robh an t‑ainm Iòsaph, ball dhen chomhairle, a bha na dhuine math agus na fhìrean,

nach robh air aontachadh len co‑dhùnadh no len gnìomh. B' ann o Arimatèa, baile Iùdhach, a bha e agus bha e a' feitheamh air rìoghachd Dhè.

Chaidh an duine seo gu Pìlat agus dh'iarr e corp Ìosa.

An uair sin thug e a‑nuas e, shuain e ann an anart e agus chuir e ann an tuam a chaidh a ghearradh à creig e, anns nach deach duine a chur riamh.

B' e Latha an Ullachaidh a bh' ann, agus bha an t‑Sàbaid a' tòiseachadh.

Lean na boireannaich a bh' air tighinn còmhla ri Ìosa o Ghalile, agus chunnaic iad an tuam agus mar a chaidh a chorp a chur na shìneadh ann.

An uair sin thill iad agus dh'ullaich iad spìosraidhean agus olaichean‑cùbhraidh. Agus ghabh iad fois air latha na Sàbaid, a rèir na h‑àithne.

Gaelic Bible (Scottish) (ATN) 2017