| 1 |
| Pra, kur Zoti mori vesh se farisenjtë kishin dëgjuar se Jezusi po bënte më shumë dishepuj dhe po pagëzonte më shumë se Gjoni |
| 2 |
| (ndonëse nuk pagëzonte Jezusi vetë, por dishepujt e tij), |
| 3 |
| e la Judenë dhe shkoi përsëri në Galile. |
| 4 |
| Por duhej të kalonte nëpër Samari. |
| 5 |
| Arriti, pra, në një qytet të Samarisë që quhej Sihar, afër tokës që Jakobi i kishte dhënë Jozefit, birit të vet. |
| 6 |
| Por aty ishte pusi i Jakobit. Dhe Jezusi, i lodhur nga udhëtimi, u ul pranë pusit; ishte rreth orës së gjashtë. |
| 7 |
| Një grua nga Samaria erdhi të nxjerrë ujë. Dhe Jezusi i tha: ''Më jep të pi'', |
| 8 |
| sepse dishepujt e vet kishin shkuar në qytet për të blerë ushqime. |
| 9 |
| Por gruaja samaritane i tha: ''Po qysh, ti që je Jude kërkon të pish prej meje, që jam një grua samaritane?'' (Sepse Judenjtë nuk shoqërohen me Samaritanët). |
| 10 |
| Jezusi u përgjigj dhe i tha: ''Po ta njihje ti dhuratën e Perëndisë dhe kush është ai që të thotë: "Më jep të pi!", ti vetë do të kërkoje nga ai dhe ai do të të jepte ujë të gjallë''. |
| 11 |
| Gruaja i tha: ''Zot, ti nuk ke as kovë për të nxjerrë dhe pusi është i thellë; nga e ke, pra, atë ujë të gjallë? |
| 12 |
| Vallë je më i madh se Jakobi, ati ynë, qe na dha këtë pus dhe piu prej tij ai vetë, bijtë e tij dhe bagëtitë e tij?''. |
| 13 |
| Jezusi u përgjigj dhe i tha: ''Kushdo që pi nga ky ujë, do të ketë përsëri etje, |
| 14 |
| por kush pi nga uji që do t'i jap unë nuk do të ketë më kurrë etje përjetë; por uji që unë do t'i jap do të bëhet në të një burim uji që gufon në jetë të përjetshme''. |
| 15 |
| Gruaja i tha: ''Zot, më jep këtë ujë, që unë të mos kem më etje dhe të mos vij këtu të nxjerr ujë!''. |
| 16 |
| Jezusi i tha: ''Shko thirre burrin tënd dhe eja këtu''. |
| 17 |
| Gruaja u përgjigj dhe i tha: ''Unë nuk kam burrë''. Jezusi i tha: ''Mirë the: "Nuk kam burrë", |
| 18 |
| sepse ti kishe pesë burra dhe ky që ke tani nuk është burri yt; për këtë ke thënë të vërtetën!''. |
| 19 |
| Gruaja i tha: ''Zot, po shoh se ti je një profet. |
| 20 |
| Etërit tanë adhuronin mbi këtë mal, dhe ju thoni se në Jeruzalem është vendi ku duhet të adhurojmë''. |
| 21 |
| Jezusi i tha: ''O grua, më beso: vjen ora që as mbi këtë mal as në Jeruzalem nuk do të adhuroni Atin. |
| 22 |
| Ju adhuroni atë që s'e njihni; ne adhurojmë atë që njohim; sepse shpëtimi vjen nga Judenjtë. |
| 23 |
| Por vjen ora, madje ajo ka ardhur, që adhuruesit e vërtetë ta adhurojnë Atin në frymë dhe në të vërtetën, sepse të tillë janë adhuruesit që kërkon Ati. |
| 24 |
| Perëndia është Frymë, dhe ata që e adhurojnë duhet t'a adhurojnë në frymë dhe në të vërtetën''. |
| 25 |
| Gruaja i tha: ''Unë e di se do të vijë Mesia, që e quajnë Krisht; kur të ketë ardhur, ai do të na kumtojë çdo gjë''. |
| 26 |
| Jezusi i tha: ''Unë jam, ai që po të flet!''. |
| 27 |
| Në këtë moment erdhën dishepujt e tij dhe u mrekulluan që po fliste me një grua; por asnjë nuk i tha: ''Çfarë do?'' ose: ''Pse po flet me të?''. |
| 28 |
| Atëherë gruaja e la kovën e saj dhe u kthye në qytet dhe u tha njerëzve: |
| 29 |
| ''Ejani të shikoni një njeri që më ka thënë gjithçka kam bërë; vallë mos është ky Krishti?''. |
| 30 |
| Dolën, pra, nga qyteti dhe erdhën tek ai. |
| 31 |
| Ndërkaq dishepujt e vet po i luteshin duke thënë: ''Mësues, ha''. |
| 32 |
| Por ai u tha atyre: ''Unë kam një ushqim për të ngrënë të cilin ju s'e njihni''. |
| 33 |
| Prandaj dishepujt i thonin njëri-tjetrit: ''Mos i solli vallë dikush për të ngrënë?''. |
| 34 |
| Jezusi u tha atyre: ''Ushqimi im është të bëj vullnetin e atij që më dërgoi dhe të kryej veprën e tij. |
| 35 |
| A nuk thoni ju se ka edhe katër muaj dhe vjen korrja? Ja, unë po ju them: Ngrini sytë tuaj dhe shikoni fushat që tashmë zbardhojnë për korrjen. |
| 36 |
| Korrësi e merr shpërblimin dhe mbledh frytin për jetën e përjetshme, që mbjellësi dhe korrësi të gëzohen sëbashku. |
| 37 |
| Sepse në këtë vërtetohet e thëna: "Një mbjell e tjetri korr". |
| 38 |
| Unë ju dërgova të korrni atë për të cilin ju nuk u munduat; të tjerët u munduan dhe ju hytë në mundimin e tyre''. |
| 39 |
| Dhe shumë Samaritanë nga ai qytet besuan në të, për shkak të fjalës së gruas që dëshmoi: ''Ai më tregoi gjithçka kam bërë''. |
| 40 |
| Por kur Samaritanët erdhën tek ai, e lutën të qëndrojë me ta; dhe ai ndenji aty dy ditë. |
| 41 |
| Dhe shumë më tepër njerëz besuan për shkak të fjalës së tij. |
| 42 |
| Dhe ata i thoshnin gruas: ''S'është më vetëm për shkak të fjalëve të tua që besojmë, por sepse ne vetë e kemi dëgjuar dhe dimë se ai është me të vërtetë Krishti, Shpëtimtari i botës''. |
| 43 |
| Pra, si kaluan ato dy ditë, ai u nis prej andej dhe shkoi në Galile, |
| 44 |
| sepse vetë Jezusi dëshmoi se një profet nuk nderohet në vendlindjen e vet. |
| 45 |
| Pra, kur arriti në Galile, Galileasit e pritën, sepse kishin parë të gjitha ato që kishte bërë në Jeruzalem gjatë festës, sepse edhe ata kishin shkuar për festë. |
| 46 |
| Jezusi erdhi, pra, përsëri në Kanë të Galilesë, ku e kishte bërë ujin verë. Dhe aty ishte një nëpunës i mbretit, djali i të cilit ishte i sëmurë në Kapernaum. |
| 47 |
| Ky, kur dëgjoi se Jezusi kishte ardhur nga Judeja në Galile, shkoi tek ai dhe iu lut që të zbriste e ta shëronte birin e tij, që ishte gati për vdekje. |
| 48 |
| Atëherë Jezusi i tha: ''Po të mos shikoni shenja dhe mrekulli, ju nuk besoni''. |
| 49 |
| Nëpunësi i mbretit i tha: ''Zot, zbrit para se djali im të vdesë''. |
| 50 |
| Jezusi i tha: ''Shko, djali yt jeton!''. Dhe ai njeri i besoi fjalës që i tha Jezusi dhe shkoi. |
| 51 |
| Pikërisht kur ai po zbriste, i dolën përpara shërbëtorët e vet dhe e informuan duke thënë: ''Djali yt jeton!''. |
| 52 |
| Dhe ai i pyeti ata në cilën orë u bë më mirë; ata i thanë: ''Dje në orën e shtatë e lanë ethet''. |
| 53 |
| Atëherë i ati e kuptoi se ishte pikërisht në atë orë në të cilën Jezusi i kishte thënë: ''Djali yt jeton''; dhe besoi ai dhe gjithë shtëpia e tij. |
| 54 |
Jezusi bëri edhe këtë shenjë të dytë, kur u kthye nga Judeja në Galile.
|
| Albanian Bible 1884 |
| Public Domain 1884 |