๑๙ |
ความปรารถนาที่กลายเป็นจริงนั้นหวานชื่นแก่วิญญาณ แต่การหันจากความชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังสำหรับคนโง่ |
พระคัมภีร์ในประเทศไทย (THS) 2011 |
|
๑๙ |
ความสมปรารถนาเป็นที่ชื่นใจแก่วิญญาณ ส่วนคนโง่ชิงชังการหันจากความชั่วร้าย |
พระคัมภีร์ในประเทศไทย (TNCV) 2007 |
|
๑๙ |
ความหวังที่เป็นจริง จะหวานชื่นใจ แต่การทิ้งความชั่ว เป็นรสชาติที่จืดชืดไม่เอาไหนสำหรับคนโง่ |
พระคัมภีร์ในประเทศไทย (ERV) 2001 |
|
๑๙ |
ความปรารถนาที่สำเร็จเป็นของหวานสำหรับวิญญาณ แต่ที่จะหันเสียจากความชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียด น่าชังของคนโง่ |
พระคัมภีร์ในประเทศไทย (TH1971) |
|
๑๙ |
ความปรารถนาที่สัมฤทธิ์ผลเป็นสิ่งหอมหวานสำหรับจิตวิญญาณ แต่เป็นความสะอิดสะเอียนแก่คนโง่ที่จะละเสียจากความชั่วร้าย |
พระคัมภีร์ในประเทศไทย 1940 |
|
๑๙ |
ความ ปรารถนา ที่ สัมฤทธิ์ ผล เป็น สิ่ง หอม หวาน สำหรับ จิต วิญญาณ แต่ เป็นความ สะอิดสะเอียน แก่ คน โง่ ที่ จะ ละ เสีย จาก ความ ชั่ว ร้าย |
พระคัมภีร์ในประเทศไทย Tok |
|