| ๔ |
| แต่ตัวท่านเองเดินเข้าถิ่นทุรกันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่ง ท่านมานั่งอยู่ใต้ต้นซากที่มีเพียงต้นเดียว และทูลขอให้ตัวท่านตายเสียทีว่า “พอกันที ข้าแต่พระยาห์เวห์ บัดนี้ขอเอาชีวิตข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษ” |
| พระคัมภีร์ในประเทศไทย (THS) 2011 |
|
| ๔ |
| ส่วนเขาเองเดินทางเข้าไปในถิ่นกันดารแต่ลำพัง รอนแรมตลอดวัน แล้วเขาพบต้นซากต้นหนึ่ง จึงนั่งลงใต้ต้นซากนั้นและอธิษฐานให้ตัวเองตายเสีย เขากล่าวว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ทนมามากพอแล้ว ขอทรงเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเถิด ข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์” |
| พระคัมภีร์ในประเทศไทย (TNCV) 2007 |
|
| ๔ |
| ในขณะที่ตัวเขาเองเดินทางต่อไปอีกหนึ่งวันเข้าไปในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง เขามาถึงพุ่มไม้แห่งหนึ่งจึงนั่งลงใต้พุ่มไม้นั้นและอธิษฐานขอให้เขาตาย เขาพูดว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พอกันทีสำหรับข้าพเจ้า เอาชีวิตของข้าพเจ้าไปเถิด ข้าพเจ้าไม่ได้ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพเจ้าเลย” |
| พระคัมภีร์ในประเทศไทย (ERV) 2001 |
|
| ๔ |
| แต่ตัวท่านเองก็เดินเข้าถิ่นทุรกันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่ง มานั่งอยู่ที่ใต้ต้นซากและท่านทูลขอให้ตัวท่านตายเสียทีว่า “พอแล้วพระองค์เจ้าข้า ข้าแต่พระเจ้า บัดนี้ขอเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์” |
| พระคัมภีร์ในประเทศไทย (TH1971) |
|
| ๔ |
| แต่ตัวท่านเองก็เดินเข้าถิ่นทุรกันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่งมานั่งอยู่ที่ใต้ต้นซาก และท่านทูลขอให้ตัวท่านตายเสียที ว่า "พอแล้วพระองค์เจ้าข้า ข้าแต่พระเยโฮวาห์ บัดนี้ขอเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์" |
| พระคัมภีร์ในประเทศไทย 1940 |
|
| ๔ |
| แต่ ตัว ท่าน เอง ก็ เดิน เข้า ถิ่น ทุรกันดาร ไป เป็น ระยะ ทาง วัน หนึ่ง มา นั่ง อยู่ ที่ ใต้ ต้นไม้ จำพวก สน จู นิเปอร์ และ ท่าน ทูล ขอ ให้ ตัว ท่าน ตาย เสียที ว่า " พอ แล้ว พระองค์เจ้า ข้า โอ ข้า แต่ พระ เยโฮวาห์ บัดนี้ ขอ เอาชีวิต ของ ข้าพระ องค์ ไป เสีย เพราะ ข้าพระ องค์ ก็ ไม่ ดี ไป กว่า บรรพบุรุษ ของ ข้าพระ องค์ " |
| พระคัมภีร์ในประเทศไทย Tok |
|