A A A A A
Bíobla i gceann bliana
Lúnasa 14

Iób 19:1-29
1. Ansin d' fhreagair Iób agus dúirt:
2. An fada a bheidh sibh do mo chiapadh Agus do mo bhascadh le focail?
3. Thug sibh tarcaisne dom deich n-uaire Agus mhaslaigh sibh mé go mínáireach.
4. Fág go ndeachaigh mé amú, Nach bhfanann mo locht faram féin? [Labhair mé focail gan tairbhe, Ba trí dhearmad a labhair mé, agus le barr aineolais.]
5. Má bhíonn sibh uaibhreach liom, Agus argóint i mo choinne a dhéanamh de mo náire,
6. Bíodh a fhios agaibh gurb é Dia a chuir san éagóir mé, Agus a dhún a líon i mo thimpeall.
7. Féach! glaoim in aghaidh an éigin, ach ní thugtar freagra orm. Iarraim cabhair, ach ní bhíonn ceart le fáil agam.
8. Chuir sé bac ar mo bhóthar agus ní féidir dom gabháil thairis. Chuir sé an dorchadas ina bhrat ar mo chosán.
9. D' fhuadaigh sé mo ghlóir, Agus bhain an choróin de mo cheann.
10. Rinne sé mé a bhascadh ó gach taobh, agus ghéill mé. Stoith sé mo dhóchas mar phlanda as an talamh.
11. D' adhain sé a fhearg i m' aghaidh, Agus d' áirigh sé mé mar namhaid dó.
12. Tháinig a fhorsaí i m' aghaidh in éineacht, Thug siad ruathar fúm, Agus chuir léigear ar mo bhoth.
13. Thréig mo bhráithre mé, Agus scar mo lucht aitheantais liom ar fad.
14. D' imigh mo ghaolta agus mo chairde cumainn chun siúil uaim, Agus rinne m' aíonna i mo theach dearmad orm.
15. Is strainséar mé dar le mo bhanseirbhísigh; Níl ionam ach duine deoranta dar leo.
16. Glaoim ar mo sheirbhíseach, ach freagra ní thugann sé; Ní foláir dom dul ag tathant air.
17. Is bréan le mo bhean an anáil asam, Agus is gráin le mo bhráithre cíche mé.
18. Tá drochmheas ag na leanaí féin orm; Nuair a thagaim i láthair labhraíonn siad i mo choinne.
19. Is fuath le mo chairde cléibh mé, Agus an mhuintir dá dtug mé grá, d' iompaigh siad i m' aghaidh.
20. Tá mo chuid feola ag lobhadh faoi mo chraiceann, Tá mo chnámha ag gobadh amach ar nós fiacal.
21. Bíodh trua agaibh dom, a chairde liom, bíodh trua agaibh dom, Óir threascair lámh Dé mé.
22. Cad chuige a ndéanann sibh mé a chiapadh ar nós Dé? Nach bhfuil bhur sáith de m' fheoil ite agaibh?
23. Mo mhairg nár scríobhadh síos mo bhriathra, Nár inscríobhadh iad ar scrolla,
24. Nár greanadh iad, le peann iarainn agus le luaidhe, Ar charraig go brách.
25. Is eol dom go maireann mo chosantóir beo, Agus go seasóidh seisean, an neach deireanach, an fód go daingean ar talamh.
26. Dá bhfeicfinn é ar scaradh le mo chneas, Dá bhfaighinn radharc ar mo Dhia agus mé díchollaithe,
27. An té a d' fheicfinn, bheadh sé ar mo thaobh, An té a bhfeicfeadh mo shúile é, ní bheadh sé eascairdiúil liom. Tá mo leasracha á gcnaí!
28. Sibhse a deir: «Cén chaoi a rachaimid sa tóir air? Cén leithscéal atá againn ina aghaidh?»
29. Bíodh eagla oraibh féin anois roimh an gclaíomh, Mar adhanfar fraoch na feirge in aghaidh na hurchóide, Le go mbeadh a fhios agaibh go bhfuil breithiúnas ann dáiríre.
Iób 20:1-29
1. Ansin d' fhreagair Zófar ó Namát agus dúirt:
2. Tá fonn ar mo smaointe freagra a thabhairt ar an méid sin; Agus ní ionadh mé a bheith do mo shuaitheadh go mífhoighneach;
3. Is beag orm an teagasc a fuaireas, Ach thug spiorad as mo thuiscint freagra orm:
4. Is eol [dom] seo ó na cianta, Ó cuireadh an duine ar talamh:
5. Gur gearr í caithréim an urchóidigh, Agus nach bhfuil ach gal soip i lúcháir an pheacaigh. ABN: 5, 11, 6-10, 12
6. Fág go mbeadh sé chomh hard leis an spéir Agus go sroichfeadh a cheann na néalta,
7. Rachaidh sé ar ceal go brách dála an chátha; Déarfaidh an mhuintir a chonaic é: «Cá bhfuil sé?»
8. Baileoidh sé leis ar nós brionglóide agus ní bheidh fáil air. Imeoidh sé leis dála aisling oíche.
9. An tsúil a chonaic é, ní luífidh sí air a thuilleadh, Agus ní bhfaighfear radharc air níos mó ina áit dhúchais.
10. Beidh a mhic faoi leatrom le barr bochtanais, Agus déanfaidh a chlann a mhaoin a aisíoc.
11. Tá lúth na hóige ag borradh ina chnámha, Ach luífidh sé leis sa chré
12. Ba mhilis é blas na hurchóide ina bhéal, Agus chuir sé i bhfolach í faoina theanga.
13. Níor mhian leis scaoileadh léi Ach moill a chur uirthi ina bhéal.
14. Ach téann athrú ar a chuid bia ina ghoile, Déanann nimh nathrach de ina bholg.
15. An mhaoin a shlog sé, ní foláir dó í a aiseag; Déanfaidh Dia iad a dhíbirt as a bholg.
16. Déanann sé nimh nathrach a dhiúl; Is í teanga na nathrach nimhe a mharóidh é.
17. Ní fhéachfaidh sé ar aibhneacha ola, Ar shlaoda meala agus ime.
18. Tá deireadh leis an aoibh ar a cheannaithe de bharr a shochair; Ní bheidh sásamh a thuilleadh aige as borradh a mhaoine.
19. Óir réab sé botháin na mbocht, Agus thóg seilbh ar theach duine eile in áit teach a thógáil dó féin.
20. Níorbh fhéidir saint a chroí a shásamh, Agus anois [ní shábhálfaidh a thoice é].
21. Ní dheachaigh aon ní slán óna ampla, Agus anois ní bheidh a chonách buan.
22. Luífidh an ghannchúis air agus flúirse ina thimpeall. Tiocfaidh gach sort anró sa mhullach air.
23. (Nuair a líon sé a bholg?) Scaoilfidh Dia fraoch loiscneach a fheirge go léir air, Agus fearfaidh sé neascóidí ar a chorp.
24. Má theitheann sé ón arm iarainn, Aimseoidh an bogha cré-umha go paiteanta é.
25. Tiocfaidh an crann amach trína dhroim, Agus an rinn trí mháilín a dhomlais. Tá stór uafas i ndán dó.
26. Agus tá an dorchadas go léir ar a thí. Tá tine gan bhoilg lena alpadh; Agus sloigfidh sí a bhfuil fágtha ina bhoth.
27. Nochtfaidh na flaithis a urchóid, Agus éireoidh an talamh ina choinne.
28. Scuabfaidh díle a theach ar shiúl, Mar thuile lá na feirge.
29. Sin é cuid roinne an urchóidigh ó láimh Dé Agus oidhreacht a uaille ó Dhia.
Salm 95:6-11
6. Téanam, go n-adharfaimis agus go sléachtfaimis; feacam ár nglúine i láthair an Tiarna a chruthaigh sinn.
7. Óir is é ár nDia é, agus is sinne pobal a pháirce agus caoirigh a láimhe.
8. Á, dá n-eistfeadh sibh inniu lena ghlór: «Ná cruaigí bhur gcroí mar a tharla i Miríbeá, nó an lá úd ag Masá san fhásach
9. mar a ndearna bhur n-aithreacha mo phromhadh, do mo thriail cé go bhfacadar mo bhearta.
10. Ar feadh daichead bliain ba ghráin liom an ghlúin sin agus dúirt mé: 'Is seachránach a gcroí siúd; is pobal iad nach eol dóibh mo shlite.'
11. Ar an ábhar sin mhionnaigh mé i m' fhearg nach rachaidís i mo shuaimhneas isteach go brách.»
Seanfhocal 23:4-5
4. Ná caith do dhúthracht ag cnuasach maoine, agus ná bain le [breis bhradaigh].
5. Caith súil uirthi agus imeoidh sí léi, fásfaidh sciatháin uirthi, dála an iolair a eitlíonn chun na spéire.
Rómhánaigh 13:1-14
1. Bíodh gach duine géilliúil do na húdaráis atá os a chionn, mar níl údarás ar bith ann ach ó Dhia; agus na húdaráis atá ann is é Dia a cheap iad.
2. Aon duine, mar sin, a chuireann in aghaidh an údaráis, is in aghaidh ordú Dé a bhíonn sé ag cur, agus na daoine a chuireann ina aghaidh sin tarraingeoidh siad daorbhreith orthu féin.
3. Ní don dea-ghníomh is baol na rialtóirí ach don drochghníomh. An áil leat gan eagla fhear an údaráis a bheith ort? Más áil déan an mhaith agus beidh moladh agat uaidh
4. mar is seirbhíseach Dé é ar mhaithe leat. Ach más é an t-olc a dhéanann tú, bíodh a eagla ort mar ní gan ábhar a bhíonn an claíomh á iompar aige: is seirbhíseach Dé é chun díoltas a agairt le díbheirg ar an té a dhéanann an t-olc.
5. Ar an ábhar sin is éigean géilleadh don údarás agus ní le heagla na díbheirge amháin é ach ar mhaithe leis an gcoinsias chomh maith.
6. Is ar an ábhar céanna a íocann sibh cánacha; feidhmeannaigh Dé is ea na bailitheoirí agus caitheann siad a ndúthracht ar an obair seo.
7. Íocaigí do chách a bhfuil dlite dó, mar sin: an cháin d' fhear na cánach agus an dleacht d' fhear na dleachta, urraim don té is díol urraime agus ómós don té is díol ómóis.
8. Ná bíodh fiacha ar bith ag aon duine oraibh ach amháin fiacha an ghrá a thabhairt dá chéile. Mar an té a thugann grá dá chomharsa tá an dlí comhlíonta aige.
9. Na haitheanta «ná déan drúise,» «ná déan marú,» «ná déan goid,» «ná santaigh,» agus aon aithne eile dá bhfuil ann, tá coimriú déanta orthu go léir san abairt seo: «Gráigh do chomharsa mar thú féin.»
10. Ní dhéanann an grá aon olc ar an gcomharsa, agus, dá bhrí sin, is é an grá comhlíonadh an dlí.
11. Agus de bhrí go dtuigeann sibh an uair atá ann, is mithid daoibh dúiseacht as bhur gcodladh, mar is gaire dúinn ár slánú anois ná nuair a ghlacamar leis an gcreideamh.
12. Tá sé i bhfad amach san oíche agus ní fada uainn an lá. Caithimis oibreacha an dorchadais uainn, mar sin, agus cuirimis orainn cathéide an tsolais.
13. Mairimis go béasach mar dhaoine atá faoi sholas an lae, gan ragairne gan meisce, gan striapachas gan drúise, gan achrann gan éad.
14. Agus cuirigí oraibh an Tiarna Íosa Críost mar éide agus ná bígí ag déanamh cúraim den cholainn d' fhonn a hainmhianta a shásamh.