| Ròmanaich 5:1-21 |
| 1. Mar sin, on a tha sinn air a bhith air ur fìreanachadh tro creideamh, tha sìth againn le Dia tro ar Tighearna Ìosa Crìosd, |
| 2. trom bheil sinne cuideachd, tro chreideamh, air slighe fhaighinn a‑steach dhan ghràs seo sa bheil sinn a' seasamh, agus tha sinn a' bòstadh ann an dòchas glòir Dhè. |
| 3. Agus chan e seo a‑mhàin, ach tha sinn cuideachd a' bòstadh nar fulangais, a' tuigsinn gu bheil fulangas a' toirt leanaltas gu buil, |
| 4. agus leanaltas, dearbhadh; agus dearbhadh, dòchas; |
| 5. agus chan eil an dòchas gar nàrachadh, a chionn 's gu bheil gràdh Dhè air a bhith air a dhòrtadh a‑steach nar cridheachan tron Spiorad Naomh a chaidh a thoirt dhuinn. |
| 6. Oir fhad 's a bha sinn fhathast lag, aig an àm cheart bhàsaich Crìosd airson nam mì‑dhiadhaidh. |
| 7. Oir is gann gum bàsaicheadh cuideigin airson neach fireanta, ged is dòcha airson cuideigin math gum faodadh neach a bhith cho dàn is gum bàsaicheadh e fiù 's air a shon. |
| 8. Ach tha Dia a' moladh a ghràidh fhèin dhuinne ann an seo: fhad 's a bha sinn fhathast nar peacaich, bhàsaich Crìosd air ar son. |
| 9. Is motha gu mòr, air sgàth sin — on a tha sinn air a bhith air ar fìreanachadh tron fhuil aige — a bhios sinn air ar sàbhaladh o chorraich Dhè troimhesan. |
| 10. Oir ma bha sinn, fhad 's a bha sinn nar nàimhdean, air ar dèanamh rèidh ri Dia tro bhàs a Mhic, is motha gu mòr, às dèidh dhuinn a bhith air ar dèanamh rèidh, a bhios sinn air ar sàbhaladh tro bheatha‑san. |
| 11. Ach chan e sin a‑mhàin, ach tha sinn a' bòstadh ann an Dia tro ar Tighearna Ìosa Crìosd, trom bheil sinn a‑nis air rèite fhaighinn. |
| 12. Mar sin, dìreach mar a thàinig peacadh a‑steach dhan t‑saoghal tro aon duine, agus bàs tron pheacadh, agus mar sin a sgaoil bàs chun a h‑uile duine, a chionn 's gun do pheacaich na h‑uile — |
| 13. oir ron lagh bha peacadh san t‑saoghal, ach chan eil peacadh air a chunntadh far nach eil lagh. |
| 14. A dh'aindeoin sin riaghail am bàs o Àdhamh gu Maois, fiù 's thairis orrasan nach do pheacaich ann an coltas eas‑ùmhlachd Àdhaimh, a bha na shamhla dhen fhear a bha ri thighinn. |
| 15. Ach chan eil an saor‑thiodhlac coltach ris a' pheacadh. Oir ma bhàsaich mòran tro pheacadh aon duine, is motha gu mòr a tha gràs Dhè agus an tiodhlac gràis on aon duine sin, Ìosa Crìosd, air a bhith lìonmhor do mhòran. |
| 16. Agus chan eil an tiodhlac coltach ri toradh pheacaidh an aoin duine sin. Oir thug am breitheanas a lean aon pheacadh breitheanas leis, ach thug an saor‑thiodhlac a lean mhòran pheacaidhean fìreanachadh leis. |
| 17. Oir mas e 's — air sgàth pheacaidh aon duine — gun do riaghail am bàs, is motha gu mòr na sin a riaghlas iadsan sa bheatha a gheibh lìonmhorachd a' ghràis agus tiodhlac an fhìreantachd tro Ìosa Crìosd. |
| 18. Mar sin, mar a thug aon pheacadh a h‑uile duine gu dìteadh, mar sin cuideachd tha aon ghnìomh fhìreanta a' toirt a h‑uile duine gu fìreanachaidh beatha. |
| 19. Oir mar a chaidh mòran a dhèanamh nam peacaich tro eas‑ùmhlachd aon duine, mar sin bidh mòran air an dèanamh fìreanta tro ùmhlachd aon duine. |
| 20. A‑nis thàinig an lagh a‑steach airson an cionta a mheudachadh, ach far an do mheudaich am peacadh, mheudaich gràs na bu mhotha buileach, |
| 21. airson 's, mar a riaghail am peacadh ann am bàs, gum faodadh gràs riaghladh cuideachd tro fhìreantachd chun na beatha shìorraidh tro Ìosa Crìosd ar Tighearna. |