| Gnìomharan 17:16-34 |
| 16. A‑nis fhad 's a bha Pòl a' feitheamh orra aig Baile na h‑Àithne, bha a spiorad air a bhrosnachadh na bhroinn nuair a chunnaic e gun robh am baile làn de dh'iodhalan. |
| 17. Mar sin reusanaich e san t‑sionagog le na h‑Iùdhaich agus le na daoine cràbhach, agus san ionad‑mhargaidh gach latha leothasan a thachair a bhith ann. |
| 18. Rinn cuid dhe na feallsanaich Epicurach agus Stòiceach cuideachd còmhradh ris. Bha cuid ag ràdh, “Dè a tha an cabadair seo ag iarraidh a chantainn?” Bha cuid eile ag ràdh, “Is coltach gur e searmonaiche dhiathan coimheach a th' ann” — a chionn 's gun robh e a' searmonachadh Ìosa agus na h‑aiseirigh. |
| 19. Agus rug iad air agus thug iad chun an Areopagais e, ag ràdh, “Am faod sinn eòlas fhaighinn air dè a th' anns an teagasg ùr seo air a bheil thu a' bruidhinn? |
| 20. Oir tha thu a' toirt rudan neònach gu ar cluasan; mar sin tha sinn ag iarraidh eòlas a bhith againn air dè a tha na rudan seo a' ciallachadh.” |
| 21. A‑nis cha chuireadh muinntir Bhaile na h‑Àithne gu lèir 's na coigrich a dh'fhuirich an sin an ùine seachad ann an rud sam bith ach ann a bhith ag innse no a' cluinntinn rudeigin ùr. |
| 22. Mar sin sheas Pòl ann am meadhan an Areopagais agus thuirt e, “A mhuinntir Bhaile na h‑Àithne, tha mi a' toirt fa‑near gu bheil sibh fìor chràbhach anns a h‑uile dòigh. |
| 23. Oir fhad 's a bha mi a' gabhail troimhe is a rinn mi sgrùdadh geur air cuspairean ur n‑adhraidh, fhuair mi cuideachd altair leis an sgrìobhadh seo: DON DIA NEO‑AITHNICHTE. Mar sin, esan dha bheil sibhse ag adhradh mar neo‑aithnichte, tha mise ga chur an cèill dhuibh. |
| 24. “An Dia a rinn an saoghal 's a h‑uile rud a th' ann, air sgàth 's gur esan Tighearna nèimh agus na talmhainn, chan eil e a' fuireach ann an teampaill dèante le làmhan. |
| 25. Cha mhotha a tha seirbheis air a dèanamh dha le làmhan dhaoine, mar gum biodh dìth sam bith air, on a tha e fhèin a' toirt beatha agus anail agus a h‑uile rud dha na h‑uile. |
| 26. Agus rinn e o aon duine a h‑uile nàisean dhen chinne‑daonna airson fuireach air aghaidh na talmhainn gu lèir, às dèidh dha amannan ro‑òrdaichte a shuidheachadh, agus crìochan an àite‑còmhnaidh‑san, |
| 27. airson 's gun sireadh iad Dia, san dòchas gun coimheadadh iad air a shon agus gum faigheadh iad e, ged nach eil e fada o gach aon againn. |
| 28. ‘Oir annsan tha sinn beò 's a' gluasad 's tha ar bith againn’, mar a tha fiù 's cuid dhe ur bàird fhèin air a ràdh: ‘Oir is sinne cuideachd a shliochd‑san. ’ |
| 29. “Air sgàth 's gur sinne sliochd Dhè, cha bu chòir dhuinn smaoineachadh gu bheil am bith diadhaidh coltach ri òr no airgead no cloich, rudan a fhuair cumadh le ealain is mac‑meanmhainn dhaoine. |
| 30. Mar sin às dèidh do Dhia amannan an aineolais a leigeil seachad, tha e a‑nis ag àithne dhan a h‑uile duine anns gach àite aithreachas a dhèanamh, |
| 31. a chionn 's gu bheil e air latha a shuidheachadh nuair a tha e a' dol a thoirt breith air an t‑saoghal ann am fìreantachd, tro dhuine a tha e air òrdachadh; agus dhen seo thug e dearbhadh dha na h‑uile duine tro bhith ga thogail o na marbh.” |
| 32. A‑nis nuair a chuala iad mu aiseirigh nam marbh, rinn cuid magadh, ach thuirt feadhainn eile, “Cluinnidh sinn a‑rithist thu mu dheidhinn seo.” |
| 33. Mar sin chaidh Pòl a‑mach às am measg. |
| 34. Ach cuid de dhaoine ag aonadh ris, chreid iad; nam measg cuideachd bha Dionisius an t‑Areopagach is boireannach dham b' ainm Damaris is feadhainn eile còmhla riutha. |