Біблія на працягу аднаго года - Беларуская Біблія 2003

Біблія на працягу аднаго года
Ліпеня 29

Неямія 10:1-39

1. Прыклалі пячаткі: Нээмія — Тыршата, сын Гахаліі, і Сэдэкія

2. Сэрая, Азарыя, Ерамія,

3. Пашхур, Амарыя, Малхія,

4. Хатуш, Шэванія, Малух,

5. Харым, Мэрэмот, Авадыя,

6. Данііл, Гінэтон, Варух,

7. Мэшулам, Авія, Міямін,

8. Маазія, Вілгай, Шэмая: гэта сьвятары.

9. Лявіты: Ісус, сын Азаніі, Бінуй, з сыноў Хэнадада, Кадмііл,

10. і браты іхнія: Шэванія, Гадыя, Кліта, Фэлая, Ханан,

11. Міха, Рэхоў, Хашавія,

12. Закхур, Шэрэвія, Шэванія,

13. Гадыя, Ваній, Вэнінуй.

14. Узначальцы народу: Парош, Пахат-Мааў, Элам, Зату, Ванія,

15. Вуній, Азгад, Бэвай,

16. Аданія, Бігвай, Адын,

17. Атэр, Эзэкія, Азур,

18. Гадыя, Хашум, Бэцай,

19. Харыф, Анатот, Нэвай,

20. Магпіяш, Мэшулам, Хэзір,

21. Мэшэзавэл, Садок, Ядуй,

22. Фэлатыя, Ханан, Анаія,

23. Асія, Хананія, Хашуў,

24. Лахэш, Пілха, Шавэк,

25. Рэхум, Хашаўна, Маасэя,

26. Ахія, Ханан, Анан,

27. Малух, Харым, Ваана.

28. І іншы люд, сьвятары, лявіты, брамнікі, сьпевакі, нэтынэі і ўсе, што аддзяліліся ад іншаземных народаў да закона Божага, жонкі іхнія, сыны іхнія і дочкі іхнія, усе, што маглі разумець,

29. прысталі да братоў сваіх, да самых ганаровых зь іх, і ўступілі ў абавязанасьць з прысягаю і праклёнам — рабіць паводле закона Божага, які дадзены рукою Майсея, раба Божага, і захоўваць і выконваць усе запаведзі Госпада Бога нашага і пастановы Яго і прадпісаньні Ягоныя,

30. і не аддаваць дочак сваіх іншаземным народам, і іх дочак ня браць за сыноў сваіх;

31. і калі іншаземныя народы будуць прывозіць тавары і ўсё прадажнае ў суботу, ня браць у іх у суботу і ў сьвяты дзень, і ў сёмы год пакідаць пазыкі ўсялякага роду.

32. І паставілі мы сабе ў закон — даваць ад сябе па траціне сікля ў год на патрэбы дома Бога нашага:

33. на хлябы пакладныя на заўсёднае хлебнае прынашэньне і на заўсёднае цэласпаленьне, на суботы, на новыя месяцы, на сьвяты, на сьвятыя рэчы і на ахвяры за грэх дзеля ачышчэньня Ізраіля, і на ўсё, што робіцца ў доме Бога нашага.

34. І кінулі мы жэрабі пра дастаўку дроў, сьвятары, лявіты і люд, калі якому пакаленьню нашаму у назначаны час, год у год, прывозіць іх да дома Бога нашага, каб яны гарэлі на ахвярніку Госпада Бога нашага паводле напісанага ў законе.

35. І абавязаліся мы кожны год прыносіць у дом Гасподні пачаткі зь зямлі нашай і пачаткі ўсякіх пладоў з усякага дрэва;

36. таксама прыводзіць у дом Бога нашага да сьвятароў, якія служаць у доме Бога нашага, першынцаў з сыноў нашых і з быдла нашага, як напісана ў законе, і першароднае ад буйнога і дробнага быдла нашага.

37. І пачаткі з молатага хлеба нашага і прынашэньняў нашых, і пладоў з усякага дрэва, віна і алею мы будзем дастаўляць сьвятарам у кладоўкі пры доме Бога нашага і дзесяціну зь зямлі нашай лявітам. Яны, лявіты, будуць браць дзесяціну ва ўсіх гарадах, дзе ў нас земляробства.

38. Пры лявітах, калі яны будуць браць лявіцкую дзесяціну, будзе прысутны сьвятар, сын Аарона, каб лявіты дзесяціну з сваіх дзесяцінаў вазілі ў дом Бога нашага ў пакоі, аддзеленыя пад кладоўкі,

39. бо ў гэтыя пакоі як сыны Ізраілевыя, так і лявіты павінны дастаўляць прынашэньні ў дарунак: хлеб, віно і алей. Так сьвяты посуд і службіты-сьвятары і брамнікі і сьпевакі. І мы не пакінем дома Бога нашага.

Неямія 11:1-36

1. І жылі начальнікі народа ў Ерусаліме, а астатнія з народу кідалі жэрабя, каб адна зь дзесяці частак іх ішла на жыхарства ў сьвяты горад Ерусалім, а дзевяць заставаліся ў іншых гарадах.

2. І дабраславіў народ усіх, якія з добрай волі згадзіліся жыць у Ерусаліме.

3. Вось узначальцы краіны, якія жылі ў Ерусаліме,— а ў гарадах Юдэі жылі, кожны ў сваім валоданьні, па гарадах сваіх: Ізраільцяне, сьвятары, лявіты і нэтынэі і сыны рабоў Саламонавых;

4. у Ерусаліме жылі з сыноў Юды і з сыноў Веньяміна. З сыноў Юды: Атая, сын Узіі, сын Захарыя, сын Амарыі, сын Сафатыі, сын Малелеіла, з сыноў Фарэса,

5. і Маасэя, сын Варуха, сын Калхазэя, сын Хазаі, сын Адаі, сын Ёярыва, сын Захарыя, сын Шылонія.

6. Усіх сыноў Фарэса, якія жылі ў Ерусаліме, чатырыста шэсьцьдзесят восем, людзі выдатныя.

7. І вось сыны Веньяміна: Салу, сын Мэшулама, сын Ёэда, сын Фэдаі, сын Калаі, сын Маасэі, сын Ітыіла, сын Ісаі,

8. і за ім Габай, Салай — дзевяцьсот дваццаць восем.

9. Ёіль, сын Зіхры, быў начальнікам над імі, а Юда, сын Сэнуі, быў другі над горадам.

10. Са сьвятароў: Едая, сын Ёярыва, Яхін.

11. Сэрая, сын Хэлкіі, сын Мэшулама, сын Садока, сын Мэраёта, сын Ахітува, начальнік у доме Божым,

12. і браты іхнія, якія правілі службу ў доме Божым — васемсот дваццаць два; і Адая, сын Ерахама, сына Фэлаліі, сын Амцыя, сын Захарыя, сын Пашхура, сын Малхіі

13. і браты ягноныя, узначальцы пакаленьняў — дзьвесьце сорак два; і Амашсай, сын Азарыіла, сын Ахзая, сын Мэшылэмота, сын Імэра,

14. і браты ягоныя, людзі выдатныя — сто дваццаць восем. Начальнікам над імі быў Заўдыіл, сын Гагэдаліма.

15. А зь лявітаў: Шэмая, сын Хашува, сын Азрыкама, сын Хашавіі, сын Вунія,

16. і Шаўтая, і Ёзавад з узначальцаў лявітаў па зьнешніх справах дома Божага,

17. і Матфанія, сын Міхі, сын Заўдыя, сын Асафа, галоўны пачынальнік славаслоўя пры малітве, і Бакбукія, другі пасьля яго з братоў ягоных, і Аўда, сын Шамуя, сын Галала, сын Ідытуна.

18. Усіх лявітаў у сьвятым горадзе дзьвесьце восемдзесят чатыры.

19. А брамнікі: Акуў, Талмон і браты іхнія, якія трымалі варту каля брамаў — сто семдзесят два.

20. Астатнія Ізраільцяне, сьвятары, лявіты жылі ва ўсіх гарадах Юдэі, кожны ў сваім удзеле.

21. А нэтынэі жылі ў Афэле; над нэтынэямі Цыха і Гішфа.

22. Начальнікам над лявітамі ў Ерусаліме быў Узій, сын Ванія, сын Хашавіі, сын Матаніі, сын Міхі, з сыноў Асафавых, якія былі сьпевакамі пры служэньні ў доме Божым,

23. бо ад цара быў пра іх адмысловы загад, і назначана было на кожны дзень сьпевакам пэўнае ўтрыманьне.

24. І Пэтахія, сын Мэшэзавэла, з сыноў Зары, сына Юды, быў давераны ад цара па ўсякіх справах, якія датычыліся народу.

25. З тых, што жылі ў вёсках, на палях сваіх, сыны Юды жылі ў Кірыят-Арбе і залежных ад яе гарадах, у Дывоне і залежных ад яго гарадах, у Екаўцэіле і сёлах яго,

26. у Ешуе, у Маладзе і ў Бэт-Палеце,

27. у Хацар-Шуале, у Вірсавіі і залежных ад яе гарадах,

28. у Сэкелазе, у Мэхоне і залежных ад яе гарадах,

29. у Эн-Рымоне, у Цоры і ў Ярмуце,

30. у Занаасе, Адаламе і вёсках іх, у Лахісе і на палях яго, у Азэцы і залежных ад яе гарадах. Яны разьмясьціліся ад Вірсавіі і да даліны Эномавай.

31. Сыны Веньямінавыя, пачынаючы ад Гевы, у Міхмасе, Гае, у Вэтылі і залежных ад яго гарадах,

32. у Анатоце, Нове, Ананіі,

33. Гацоры, Раме, Гітаіме,

34. Хадыдзе, Цэваіме, Нэвалаце,

35. Лодзе, Она, у даліне Харашыме.

36. І лявіты мелі жытло сваё ў дзялянках Юды і Веньяміна.

Псалмы 88:19-29

19. Ад Госпада — шчыт наш, і ад Сьвятога Ізраілевага цар наш.

20. Калісьці казаў Ты ва ўяве сьвятому Твайму і сказаў: "Я дапамог мужнаму, узьнёс абранца з народу.

21. Я здабыў Давіда, раба Майго, сьвятым алеем Маім памазаў яго.

22. Рука Мая будзе зь ім, і мышца Мая ўмацуе яго.

23. Вораг не пераможа яго, і сын беззаконьня ня ўцісьне яго.

24. Скрышу перад ім ворагаў ягоных, і паб’ю ненавісьнікаў ягоных,

25. і праўда Мая і ласка Мая зь ім, і Маім імем узвысіцца рог ягоны,

26. і пакладу на мора руку ягоную, і на рэкі — правіцу ягоную

27. Ён будзе клікаць мяне: Ты Бацька мой, Бог мой і цьвярдыня ратунку майго..

28. І Я зраблю яго першынцам, вышэйшым за цароў зямных,

29. навек захаваю яму ласку Маю, і запавет Мой зь ім будзе правільны.

Прытчы 22:1-2

1. Добрае імя лепшае за вялікае багацьце, і добрая слава лепшая за срэбра і золата.

2. Багаты і бедны сустракаюцца адзін з адным; таго і другога стварыў Гасподзь.

Деяния 28:1-31

1. А калі ўратаваліся, тыя, што былі з Паўлам, даведаліся, што востраў называецца Меліт.

2. Іншапляменцы прынялі нас вельмі чалавекалюбна: бо яны, з прычыны дажджу і холаду, расклалі вогнішча і прынялі ўсіх нас.

3. Калі ж Павал набраў многа хмызу і клаў на вагонь, выскачыла ад жару зьмяюка і павісла на руцэ ў яго.

4. Іншапляменцы, калі ўбачылі павіслую на руцэ ў яго зьмяю, казалі адзін аднаму: праўда, чалавек гэты — забойца, калі яму, уратаванаму ў моры, суд Божы не пакідае жыцьця.

5. Але ён, абтросшы зьмяю ў вагонь, не зазнаў аніякае шкоды.

6. Яны чакалі былі, што ён пухнуць пачне, альбо што раптам упадзе мёртвы; але, чакаючы доўга і ўбачыўшы, што ня сталася зь ім ніякай бяды, думку зьмянілі і казалі, што ён — Бог.

7. Навакол той мясьціны былі валоданьні першага чалавека вострава, называнага Публіем; ён прыняў нас і тры дні гасьцінна частаваў.

8. Публіеў бацька ляжаў, пакутуючы ад гарачкі і ад болю ў жываце: Павал увайшоў да яго, памаліўся і, усклаўшы на яго рукі свае, ацаліў яго.

9. Пасьля гэтай падзеі і астатнія на востраве, хто быў хворы, прыходзілі і былі вылечаны.

10. І рабілі нам шмат гонару, і на дарогу далі ўсё патрэбнае.

11. Праз тры месяцы мы адплылі на Александрыйскім караблі, пад знакам Дыяскураў, які зімаваў на тым востраве,

12. і, прыплыўшы ў Сыракузы, пабылі там тры дні;

13. адтуль адплыўшы, прыбылі ў Рыгію; а празь дзень, як павеяў паўднёвы вецер, прыбылі на другі дзень у Путэол,

14. дзе знайшлі братоў і былі ўпрошаныя пабыць у іх сем дзён, і потым паплылі мы ў Рым.

15. Тамтэйшыя браты, дачуўшыся пра нас, выйшлі нам насустрач да Апіевай плошчы і трох гасьцініц; убачыўшы іх, Павал падзякаваў Богу і падбадзёрыўся духам.

16. А як прыйшлі мы ў Рым, дык сотнік перадаў вязьняў ваеначальніку, а Паўлу дазволена жыць адасоблена з воінам, які вартаваў яго.

17. Праз тры дні Павал склікаў самых знакамітых Юдэяў і, калі яны сышліся, прамовіў да іх; мужы братове! не зрабіўшы нічога супраць народу ці бацькоўскіх звычаяў, я ў кайданах зь Ерусаліма перададзены ў рукі Рымлянам;

18. яны, судзіўшы мяне, хацелі даць волю, бо няма ўва мне ніякай віны, вартае сьмерці;

19. але як што Юдэі не паразумеліся, дык я мусіў патрабаваць суду ў кесара, зрэшты, ня дзеля таго, каб зьвінаваціць у чым-небудзь народ мой;

20. з гэтай прычыны я і склікаў вас, каб пабачыцца і пагутарыць з вамі, бо за надзею Ізраілеву абложаны я гэтымі кайданамі.

21. А яны сказалі яму: мы ні пісьмаў ня мелі пра цябе зь Юдэі, ні з вандроўных братоў ніхто не паведаміў пра цябе і не сказаў нічога благога.

22. Зрэшты, нам пажадана пачуць ад цябе, як ты думаеш; бо вядома нам, што пра гэта вучэньне ўсюды спрачаюцца.

23. І прызначыўшы дзень яму, вельмі многія прыйшлі да яго ў гасьцініцу; і ён з раніцы да вечара выкладаў ім вучэньне пра Царства Божае і пераконваў іх за Ісуса, прыводзячы сьведчаньні з закону Майсеевага і прарокаў.

24. І адны пераконваліся ад словаў ягоных, а другія ня верылі.

25. Ня маючы згоды паміж сабою, яны адыходзілі, калі Павал сказаў ім наступныя словы: добра Дух Сьвяты сказаў бацькам нашым праз прарока Ісаю:

26. "ідзі да народу гэтага і скажы: слыхам пачуеце, і не ўразумееце; і вачыма глядзецьмеце, і ня ўбачыце;

27. агрубела бо сэрца ў людзей гэтых, і цяжка чуюць вушыма, і зьмежылі вочы свае, хай ня ўгледзяць вачыма, і не пачуюць вушыма, і сэрцам не ўразумеюць, і не навернуцца, каб Я ацаліў іх".

28. Дык вось, хай вам будзе вядома, што збавеньне Божае паслана язычнікам: яны і пачуюць.

29. Калі ён сказаў гэта, Юдэі пайшлі, многа спрачаючыся паміж сабою.

30. І жыў Павал цэлыя два гады на сваім утрыманьні і прымаў усіх, хто прыходзіў да яго,

31. прапаведуючы Царства Божае і вучачы пра Госпада Ісуса Хрыста з усякай адвагаю без забароны.