| Левіт 14:1-56 |
| 1. І наказаў Гасподзь Майсею сказаць: |
| 2. вось закон пра пракажонага, калі трэба яго ачысьціць: прывядуць яго да сьвятара |
| 3. а сьвятар выйдзе вонкі з табара, і калі сьвятар убачыць, што пракажоны выздаравеў ад хваробы праказы, |
| 4. дык сьвятар загадае ўзяць дзеля цалёнага дзьвюх птушак жывых чыстых, кедровага дрэва, чырванёную нітку і ісопу, |
| 5. і загадае сьвятар закалоць адну птушку над гліняным посудам, над жывою вадою; |
| 6. а сам ён возьме жывую птушку, кедровае дрэва, чырванёную нітку і ісоп і абмочыць іх і жывую птушку ў крыві птушкі заколатай над жывою вадою, |
| 7. і пакропіць на таго, каго ачышчаюць ад праказы, сем разоў, і абвесьціць яго чыстым, і выпусьціць жывую птушку ў поле; |
| 8. той, каго ачышчаюць, абмые вопратку сваю, абстрыжэ ўсе валасы свае, абмыецца вадою і будзе чысты; потым увойдзе ў табар і прабудзе сем дзён па-за намётам сваім; |
| 9. на сёмы дзень паголіць усе валасы свае, галаву сваю, бараду сваю, бровы над вачамі сваімі, усе валасы свае паголіць, і абмые вопратку сваю, і абмые цела сваё вадою, і будзе чысты; |
| 10. на восьмы дзень возьме ён двух бараноў без пахібы, і адну авечку гадавалую без пахібы, і тры дзясятых эфы пшанічнай мукі, змяшанай з алеем, дзеля прынашэньня хлебнага, і адзін лог алею; |
| 11. сьвятар ачышчальнік паставіць чалавека, якога ачышчае, зь імі перад Госпадам каля ўваходу ў скінію сходу; |
| 12. і возьме сьвятар аднаго барана і прынясе ў ахвяру за віну, і лог алею, і прынясе гэта, трасучы перад Госпадам; |
| 13. і заколе барана на тым месцы, дзе колюць ахвяру за грэх і цэласпаленьне, на месцы сьвятым, бо гэта ахвяра за віну, як і ахвяра за грэх, належыць сьвятару: гэта вялікая сьвятыня; |
| 14. і возьме сьвятар крыві з ахвяры за віну, і пакладзе сьвятар на край правага вуха таго, каго ачышчае, і на вялікі палец правай рукі ягонай і на вялікі палец правай нагі ягонай; |
| 15. і возьме сьвятар з логу алею і палье на левую сваю далоню; |
| 16. і ўмочыць сьвятар правы палец свой у алей, які на левай далоні ягонай, і пакропіць алеем з пальца свайго сем разоў перад абліччам Госпада; |
| 17. а рэшту алею, які на далоні ягонай, пакладзе сьвятар на край правага вуха таго, каго ачышчае, на вялікі палец правай рукі ягонай і на вялікі палец правай нагі ягонай, на кроў ахвяры за віну; |
| 18. а рэшту алею, які на далоні ў сьвятара, пакладзе ён на галаву таго, каго ачышчае, і ачысьціць яго сьвятар перад абліччам Госпада; |
| 19. і ачысьціць сьвятар ахвяру за грэх і ачысьціць чалавека ад нечысьці ягонай; пасьля таго заколе ахвяру цэласпаленьня; |
| 20. і пакладзе сьвятар цэласпаленьне і прынашэньне хлебнае на ахвярнік; і ачысьціць яго сьвятар, і ён будзе чысты. |
| 21. Калі ж ён бедны і ня мае дастатку, дык няхай возьме аднаго барана ў ахвяру за віну дзеля трасеньня, каб ачысьціць сябе, і адну дзесяцярыну эфы пшанічнай мукі, зьмяшанай з алеем, у прынашэньне хлебнае, і лог алею, |
| 22. і дзьве галубкі і два маладыя галубы, што дастане рука ягоная, аднуптушку ў ахвяру за грэх, а другую на цэласпаленьне; |
| 23. і прынясе іх на восьмы дзень ачышчэньня свайго сьвятару да ўваходу ў скінію сходу, перад аблічча Госпада; |
| 24. сьвятар возьме барана ахвяры за віну і лог алею, і прынясе гэта сьвятар, трасучы перад Госпадам; |
| 25. і заколе барана ў ахвяру за віну, і возьме сьвятар крыві ахвяры за віну, і пакладзе на край правага вуха таго, каго ачышчае, і на вялікі палец правай рукі ягонай і на вялікі палец правай нагі ягонай; |
| 26. і налье сьвятар алею на левую сваю далонь, |
| 27. і алеем, які на левай далоні ягонай, пакропіць сьвятар правым пальцам сваім сем разоў перад абліччам Гасподнім; |
| 28. і пакладзе сьвятар алею, які на далоні ягонай, на край правага вуха таго, каго ачышчае, на вялікі палец правай рукі ягонай і на вялікі палец правай нагі ягонай, на месца крыві з ахвяры за віну; |
| 29. а рэшту алею, які на далоні ў сьвятара, пакладзе ён на галаву таго, каго ачышчае, каб ачысьціць яго перад абліччам Госпада; |
| 30. і прынясе адну галубку, альбо аднаго маладога голуба, што дастане рука, |
| 31. з таго, што дастане рука ягоная, адну птушку ў ахвяру за грэх, а другую на цэласпаленьне, разам з прынашэньнем хлебным; і ачысьціць сьвятар чалавека перад абліччам Госпада. |
| 32. Вось закон пра пракажонага, які ў час ачышчэньня свайго ня мае дастатку. |
| 33. І сказаў Гасподзь Майсею і Аарону, кажучы: |
| 34. калі ўвойдзеце ў зямлю Ханаанскую, якую Я даю вам у валоданьне, і Я навяду струплю праказы на дамы ў зямлі валоданьня вашага, |
| 35. тады той, чый дом, павінен пайсці і сказаць сьвятару: у мяне на доме паявілася як бы струпля. |
| 36. Святар загадае апаражніць дом, перш чым сьвятар увойдзе аглядаць струплю, каб не зьнячысьцілася ўсё, што ў доме; пасьля гэтага прыйдзе сьвятар аглядаць дом. |
| 37. Калі ён, агледзеўшы струплю, убачыць, што струпля на сьценах дома складаецца зь зеленаватых альбо чырванаватых ямін, якія будуць заглыбленыя ў сьцяне, |
| 38. дык сьвятар выйдзе з дома да дзьвярэй дома і замкне дом на сем дзён. |
| 39. На сёмы дзень зноў прыйдзе сьвятар, і калі ўбачыць, што струпля пашырылася па сьценах дома, |
| 40. дык сьвятар загадае выламаць камяні, на якіх струпля, і выкінуць іх за горадам на месца нячыстае; |
| 41. а дом усярэдзіне няхай увесь выскабляць, і абмазку, якую саскобляць, высыплюць за горадам на месца нячыстае; |
| 42. і возьмуць іншыя камяні і ўставяць замест тых камянёў, і возьмуць іншую абмазку і абмажуць дом. |
| 43. Калі струпля зноў аб'явіцца і будзе цьвісці на доме пасьля таго, як выламалі камяні і выскаблілі дом і абмазалі, |
| 44. дык сьвятар прыйдзе і агледзіць, і калі струпля на доме пашырылася, дык гэта ўедлівая праказа на доме, нячысты ён; |
| 45. трэба зламаць гэты дом, і камяні яго і дрэва яго і ўсю абмазку дома і вынесьці за горад на месца нячыстае; |
| 46. хто ўваходзіць у дом увесь той час, калі ён замкнуты, той нячысты да вечара; |
| 47. і хто сьпіць у доме тым, той павінен вымыць вопратку сваю; і хто есьць у доме тым, той павінен вымыць вопратку сваю. |
| 48. А калі сьвятар прыйдзе і ўбачыць, што струпля на доме не пашырылася пасьля таго, як абмазалі дом, дык сьвятар абвесьціць дом чыстым, бо струпля прайшла. |
| 49. І каб ачысьціць дом, возьме ён дзьвюх птушак, кедровага дрэва, чырванёную нітку і ісопу, |
| 50. і заколе адну птушку над гліняным посудам, над жывою вадою; |
| 51. і возьме кедровае дрэва і ісоп, і чырванёную нітку і жывую птушку, і абмочыць іх у крыві птушкі заколатай і ў жывой вадзе, і пакропіць дом сем разоў; |
| 52. і ачысьціць дом крывёю птушкі і жывою вадою, і жывою птушкаю і кедровым дрэвам і ісопам і чырванёнаю ніткаю; |
| 53. і пусьціць жывую птушку за горадам у поле і ачысьціць дом, і будзе чысты. |
| 54. Вось закон пра ўсякую струплю праказы і пра пархатасьць, |
| 55. і пра праказу на вопратцы і на доме, і пра пухліну, і пра лішаі, і пра плямы,— |
| 56. каб указаць, калі гэта нячыстае і калі чыстае: вось закон пра праказу. |
| Псалмы 25:1-5 |
| 1. Псальма Давідава. Рассудзі мяне, Госпадзе, бо хадзіў я ў беспахібнасьці маёй, і, у надзеі на Госпада не пахіснуся. |
| 2. Выпрабуй мяне, Госпадзе, растапі мне вантробы і сэрца маё, |
| 3. бо міласьць Твая перад маімі вачыма, і ў праўдзе Тваёй я хадзіў, |
| 4. не сядзеў я зь людзьмі аблуднымі і з падступнымі не пайду; |
| 5. я зьненавідзеў зборню зламысьнікаў, і зь бязбожнікамі ня сяду; |
| Прытчы 10:6-7 |
| 6. Дабраславеньні — на галаву праведнага, а вусны бязбожным затуліць насільле. |
| 7. Памяць пра праведнага дабраславёная будзе, а імя бязбожных спаганьбіцца. |
| Марко 3:20-35 |
| 20. Прыходзяць у дом; і зноў зьбіраецца люд, так што яны не маглі нават хлеба паесьці. |
| 21. І пачуўшы, блізкія Ягоныя пайшлі забраць Яго, бо казалі, што Ён не ў сабе. |
| 22. А кніжнікі, якія прыйшлі зь Ерусаліма, казалі, што Ён мае ў Сабе Вэльзэвула і што выганяе дэманаў сілаю дэманскага князя. |
| 23. І паклікаўшы іх, казаў ім прытчамі: як можа сатана выганяць сатану? |
| 24. Калі царства разьдзеліцца самое ў сабе, ня можа ўстояць царства тое; |
| 25. і калі дом разьдзеліцца сам у сабе, ня можа ўстояць дом той; |
| 26. і калі сатана паўстаў на самога сябе і разьдзяліўся, ня можа ўстояць, а настаў канец ягоны. |
| 27. Ніхто, увайшоўшы ў дом дужага, ня можа зрабаваць рэчаў ягоных, калі сьпярша ня зьвяжа дужага, - і тады зрабуе дом ягоны. |
| 28. Праўду кажу вам: дараваныя будуць сынам чалавечым усе грахі і блюзьнерствы, якімі б ні блюзьнерылі; |
| 29. але хто будзе блюзьнерыць на Духа Сьвятога, таму ня будзе дараваньня вавекі, а падлягае ён вечнай асудзе. |
| 30. Гэта сказаў Ён, бо казалі: у Ім нячысты дух. |
| 31. І прыйшлі Маці і браты Ягоныя і, стоячы звонку, паслалі да Яго паклікаць Яго. |
| 32. Каля Яго сядзеў люд. І сказалі Яму: вось, Маці Твая і браты Твае і сёстры Твае, вонкі, пытаюцца Цябе. |
| 33. І адказаў ім: хто Маці Мая і браты Мае? |
| 34. І азірнуўшы тых, што сядзелі вакол Яго, кажа: вось маці Мая і браты Мае; |
| 35. бо, хто будзе выконваць волю Божую, той Мне брат і сястра і маці. |