|
Αγία Γραφή επιλογής
|
|
|
|
Παλαιά Διαθήκη
|
|
|
Καινή Διαθήκη
|
|
|
|
|
|
|
Ελληνική Αγία Γραφή 1770
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
Ἄνθρωπος γεγεννημένος ἐκ γυναικὸς εἶναι ὀλιγόβιος καὶ πλήρης ταραχῆς· |
| 2 |
ἀναβλαστάνει ὡς ἄνθος καὶ κόπτεται· φεύγει ὡς σκιὰ καὶ δὲν διαμένει. |
| 3 |
Καὶ ἐπὶ τοιοῦτον ἀνοίγεις τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, καὶ μὲ φέρεις εἰς κρίσιν μετὰ σοῦ; |
| 4 |
Τίς δύναται νὰ ἐξαγάγῃ καθαρὸν ἀπὸ ἀκαθάρτου; οὐδείς. |
| 5 |
Ἐπειδή αἱ ἡμέραι αὐτοῦ εἶναι προσδιωρισμέναι, ὁ ἀριθμὸς τῶν μηνῶν αὐτοῦ εὑρίσκεται παρὰ σοί, καὶ σὺ ἔθεσας τὰ ὅρια αὐτοῦ, καὶ δὲν δύναται νὰ ὑπερβῇ αὐτὰ, |
| 6 |
ἀπόστρεψον ἀπ᾿ αὐτοῦ, διὰ νὰ ἡσυχάσῃ, ἑωσοῦ χαίρων ἐκπληρώσῃ ὡς μισθωτὸς τὴν ἡμέραν αὑτοῦ. |
| 7 |
Διότι περὶ τοῦ δένδρου, ἐὰν κοπῇ, εἶναι ἐλπὶς ὅτι θέλει ἀναβλαστήσει, καὶ ὅτι ὁ τρυφερὸς αὐτοῦ βλαστὸς δὲν θέλει ἐκλείψει. |
| 8 |
Καὶ ἄν ἡ ῥίζα αὐτοῦ παλαιωθῇ ἐν τῇ γῇ καὶ ὁ κορμὸς αὐτοῦ ἀποθάνῃ ἐν τῷ χώματι, |
| 9 |
ὅμως διὰ τῆς ὀσμῆς τοῦ ὕδατος θέλει ἀναβλαστήσει καὶ θέλει ἐκβάλει κλάδους ὡς νεόφυτον. |
| 10 |
Ἀλλ᾿ ὁ ἄνθρωπος ἀποθνήσκει καὶ παρέρχεται· καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐκπνέει, καὶ ποῦ εἶναι; |
| 11 |
Καθὼς τὰ ὕδατα ἐκλείπουσιν ἐκ τῆς θαλάσσης καὶ ὁ ποταμὸς στειρεύει καὶ ξηραίνεται, |
| 12 |
οὕτως ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ κοιμηθῇ, δὲν ἀνίσταται· ἑωσοῦ οἱ οὐρανοὶ μή ὑπάρξωσι, δὲν θέλουσιν ἐξυπνήσει, καὶ δὲν θέλουσιν ἐγερθῆ ἐκ τοῦ ὕπνου αὑτῶν. |
| 13 |
Εἴθε νὰ μὲ ἔκρυπτες ἐν τῷ τάφῳ, νὰ μὲ ἐσκέπαζες ἑωσοῦ παρέλθῃ ἡ ὀργή σου, νὰ προσδιώριζες εἰς ἐμὲ προθεσμίαν, καὶ τότε νὰ μὲ ἐνθυμηθῇς! |
| 14 |
Ἐὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρωπος, θέλει ἀναζήσει; πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ἐκστρατείας μου θέλω περιμένει, ἑωσοῦ ἔλθῃ ἡ ἀπαλλαγή μου. |
| 15 |
Θέλεις καλέσει, καὶ ἐγὼ θέλω σοὶ ἀποκριθῆ· θέλεις ἐπιβλέψει εἰς τὸ ἔργον τῶν χειρῶν σου. |
| 16 |
Διότι τώρα ἀριθμεῖς τὰ διαβήματά μου· δὲν παραφυλάττεις τὰς ἁμαρτίας μου; |
| 17 |
Ἡ παράβασίς μου εἶναι ἐπεσφραγισμένη ἐν βαλαντίῳ, καὶ ἐπισημειόνεις τὴν ἀνομίαν μου. |
| 18 |
Βεβαίως τὸ μὲν ὄρος πίπτον ἐξουδενοῦται, ὁ δὲ βράχος μετακινεῖται ἀπὸ τοῦ τόπου αὑτοῦ. |
| 19 |
Τὰ ὕδατα τρώγουσι τὰς πέτρας· αἱ πλημμύραι αὐτῶν παρασύρουσι τὸ χῶμα τῆς γῆς· οὕτω σὺ καταστρέφεις τὴν ἐλπίδα τοῦ ἀνθρώπου, |
| 20 |
ὑπερισχύεις πάντοτε ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς παρέρχεται· μεταβάλλεις τὴν ὄψιν αὐτοῦ καὶ ἀποπέμπεις αὐτόν. |
| 21 |
Οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὑψοῦνται, καὶ αὐτὸς δὲν ἐξεύρει· καὶ ταπεινοῦνται, καὶ αὐτὸς δὲν ἐννοεῖ οὐδὲν περὶ αὐτῶν. |
| 22 |
Μόνον ἡ σὰρξ αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτοῦ θέλει πονεῖ, καὶ ἡ ψυχή αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θέλει πενθεῖ. |
| Greek Bible 1770 |
| Public Domain Version 1770 |